‘’Τίποτα δεν είναι πολιτικά ορθό αν είναι ηθικά λάθος’’
Daniel O Conne
Η πολιτεία αποτελείται από ένα σύνολο συνιστωσών. Μέσα σε αυτό εμπεριέχονται οι θεσμοί το κράτος η κοινωνία τα άτομα οι πολίτες και ό,τι περιφρουρεί την ομαλή λειτουργία της. Η εκκλησία δε, είναι αυτή που δίνει πνευματική κατεύθυνση και το κράτος αυτό που διασφαλίζει τις πνευματικές ανάγκες του λαού. Αν αυτή η λεπτή ισορροπία διαταραχτεί, τότε τίθεται σε κίνδυνο η πνευματική πορεία του λαού και κατ’ επέκταση η εύρυθμη λειτουργικότητα της πολιτείας.
Η σχέση κράτους – εκκλησίας έχει διαμορφωθεί ιστορικά με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να ερμηνευθεί στο πεδίο της δημόσιας διοικητικής επιστήμης με το φαινόμενο των διάλληλων διοικητικών περιφερειών. Στην ουσία πρόκειται για 2 διοικητικές περιφέρειες οι οποίες εκχωρούν τα απαραίτητα όρια συνεννόησης η μία στην άλλη. Τα όρια αυτά πρέπει να είναι ξεκάθαρα και απαραβίαστα ούτος ώστε να επέλθει η επιθυμητή θεσμική σύζευξη που χρειάζεται .
Ένα καλό παράδειγμα του φαινομένου είναι η συνύπαρξη ας πούμε της μητρόπολης Πάφου στα διοικητικά όρια της επαρχίας Λεμεσού. Δηλαδή όταν μία εκκλησία που ανήκει στην μητρόπολη Πάφου βρίσκεται σε χωριό της Λεμεσού. Στην Ελλαδική δημόσια διοίκηση μάλιστα το φαινόμενο των διάλληλων διοικητικών περιφερειών ξεκίνησε από την περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Οι Τούρκοι χρειάζονταν έναν τρόπο να συνεννοούνται με τους Έλληνες και οι Έλληνες με τους Τούρκους. Έτσι δημιούργησαν τον θεσμό των Προεστών ή των Κοτζαμπάσηδων. Μάλιστα τους έδωσαν τέτοια προνόμια και εξουσίες για να κατέχουν πάντα την εμπιστοσύνη (?) τους. Ο κοτζαμπάσηδες είτε γραπώνονταν από την εξουσία και τα προνόμια με αποτέλεσμα αρκετές φορές οι υπόδουλοι έλληνες να ζητούν λύτρωση από τους Τούρκους. Υπήρχαν όμως και οι Προεστοί εκείνοι που ουδέποτε χρησιμοποίησαν την εξουσία και τα προνόμια για τη δική τους προαγωγή και επιβίωση αλλά τα έστρεφαν στην κατεύθυνση εκείνη που θα οδηγούσε στην απελευθέρωση του Γένους.
Εκεί ακριβώς μπερδευτήκατε Δέσποτα, και αντί να Μορφοποιήσετε τα πνευματικά σας τέκνα τα μπερδέψατε και τους χαρίσατε σκοτάδι. Αντί να καλλιεργήσετε τη συνείδηση τους την υποδαυλίσατε κάνοντας τα ράσα σας να μοιάζουν με τις μαύρες χλιδάτες γούνες που χάριζαν οι Τούρκοι μόνο στους Κοτζαμπάσηδες. Αντί η φωνή σας να μοιάζει με αυτή των Προεστών έγινε από(κακό)ήχο μίας κοινωνίας που ζητά από το κράτος να τη σώσει από την εκκλησία .
Τους θεσμούς όμως απαρτίζουν οι άνθρωποι που έχουν το δικαίωμα της επιλογής και της γνώσης. Η συμβολή της γνώσης στις επιλογές θεσμικών παραγόντων είναι καθοριστική για το πώς οι θεσμικοί παράγοντες αυτοθεσμίζονται. Σε αυτό το αδιανόητο σφάλμα πέσατε αγαπητέ ΜητροΠΟΛΙΤΗ Μόρφου. Ερμηνεύσατε τη γνώση σας χωρίς όμως να σας νοιάξει σε ποια μυαλά θα κατοικήσει, ποιους θα επηρεάσει και πως αυτή θα τροποποιηθεί στο μέλλον.
