Μεγάλο στοίχημα για τα πολιτικά κόμματα στη διάρκεια προεκλογικών περιόδων είναι η πόλωση των ψηφοφόρων και υποστηρικτών τους με σκοπό την ενίσχυση της δυναμικής των πολιτικών τους προτάσεων και των υποψηφίων που υποστηρίζουν. Είναι επίσης περίοδοι κατά τις οποίες ο λαϊκισμός και τα συναισθήματα ακμάζουν, δύο στοιχεία που η ιστορία απέδειξε ως άκρως επικίνδυνα για τις χώρες ανά τον κόσμο.
Ιδιαίτερα για τη χώρα μας αλλά και για την Ελλάδα, ο λαϊκισμός, οι ιδεολογικές αγκυλώσεις και η πόλωση, είχαν ως αποτέλεσμα εθνικές τραγωδίες. Τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα τα πληρώνουν και θα εξακολουθήσουν να τα πληρώνουν οι νεότερες γενιές, οι οποίες αποστερούνται δυσανάλογα σε σχέση με τις πραγματικές τους ευθύνες ευκαιρίες και προοπτικές σε βάρος της ποιότητας ζωής τους.
Πολλοί επιχείρησαν αντάρτικο, όπως τα παιδαρέλια που εξελέγησαν στην Ελλάδα δήθεν για να σκίσουν τα μνημόνια και εν τέλει χτυπούσαν προσοχή στη Μέρκελ για να μην καταστραφεί η χώρα. Η ζωή απέδειξε πως όταν η οικονομία βρεθεί στον πάτο, δεν υπάρχουν εύκολες και γρήγορες λύσεις.
Κακά αποτελέσματα για την οικονομία της χώρας έφεραν και οι πολιτικές πράξεις της κυβέρνησης του ΑΚΕΛ, η οποία αρνούμενη ακόμα και την υστάτη να συμβιβαστεί με τις αναγκαίες συνταγές διόρθωσης, παρέδωσε τη χώρα στο χείλος της οικονομικής καταστροφής.
10 περίπου χρόνια μετά την ανάληψη της ηγεσίας από την κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικά προβλήματα. Προβλήματα που σχετίζονται με το ύψος των αμοιβών σε συνάρτηση με το κόστος ζωής και τις ανάγκες του μέσου νοικοκυριού, ζητήματα που σχετίζονται με την ξαφνική προσαρμογή των τραπεζών σε μια νέα εποχή όπου ο δανεισμός συνεπάγεται με μεγαλύτερη ευθύνη και στοιχίζει πολύ περισσότερα από πριν, ζητήματα ίσων ευκαιριών και όχι μόνο.
Ναι, υπάρχουν σήμερα οικογένειες που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα και άνθρωποι που περνούν δύσκολα. Όμως, η οικονομία της Κύπρου είναι σε πιο στέρεες βάσεις, υπάρχει ένα πλέγμα προστασίας το οποίο όμως εξαιτίας των πληθωριστικών τάσεων, δεν επαρκεί.
Όχι, δεν ευσταθεί ότι οι σημερινές πολιτικές οδήγησαν στην «φτωχοποίηση» του λαού όπως υποστηρίζει το ΑΚΕΛ. Αρκεί μόνο να θυμηθεί κανείς την αγωνία ολόκληρης της χώρας όταν πέταγαν την Κύπρο εκτός αγορών τον Μάιο του 2011 ή όταν οι σειρήνες ηχούσαν για να απευθυνθούμε στον μηχανισμό στήριξης για να φτάσουμε τελικά στο κούρεμα των καταθέσεων.
Θα πρέπει λοιπόν το ΑΚΕΛ, να είναι ιδιαίτερα προσεκτικό όταν μιλά για την οικονομία. Να αποφεύγει την υπερβολή και να καταθέτει ως υπεύθυνο πολιτικό κόμμα μαζί με τον υποψήφιο του χειροπιαστές προτάσεις που να απαντούν στα προβλήματα του σήμερα, χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο το αύριο και το μεθαύριο. Το ίδιο οφείλουν να πράξουν και οι κυβερνώντες, αποφεύγοντας το αφήγημα πως όλα είναι όμορφα κι ωραία. Δεν είναι, για όλους τουλάχιστον.
