Τα μέτρα για την αντιμετώπιση του δεύτερου κύματος της πανδημίας ήταν επιβεβλημένα. Το βλέπουμε σε πολλές χώρες, το βλέπουμε και στη δική μας: ο ιός παραμένει επιθετικός, γι’ αυτό οι ειδικοί έχουν την ευθύνη να προτείνουν στις πολιτικές ηγεσίες τα μέτρα που είναι χρήσιμο να λαμβάνονται.
Βέβαια οι πολιτικές ηγεσίες να έχουν τον τελικό λόγο.
Πιστεύω ότι το τελευταίο μέτρο που λήφθηκε με τα λεγόμενα τοπικά lockdowns στη Λεμεσό και την Πάφο ήταν άστοχα, πρόχειρα και χωρίς πραγματική ουσία. Στη δική μου εκτίμηση, τρεις είναι οι κύριοι λόγοι που κάνουν τα μέτρα άστοχα:
πρώτο, οι μικρές αποστάσεις στο νησί μας,
δεύτερο, οι ανάγκες για μετακινήσεις για εργασία από επαρχία σε επαρχία, και
τρίτο, οι επιπλοκές που ήταν αναμενόμενο να δημιουργηθούν στα σημεία ελέγχου που έστησε η αστυνομία σε διάφορα σημεία εισόδου στις δύο επαρχίες.
Δεν θα υπεισέλθω στην τεράστια αναστάτωση που προκλήθηκε στους οδηγούς, ούτε στις αχρείαστες ταλαιπωρίες στις ουρές για τεστ που προκλήθηκαν εξαιτίας της απουσίας στοιχειώδους πρόβλεψης και οργάνωσης.
Λαμβάνουμε αποφάσεις πρόχειρα και χωρίς κεντρική στόχευση. Γι’ αυτό θεωρώ ότι αντί των πρόχειρων μέτρων, θα μπορούσαν να εφαρμοστούν συγκεκριμένα μέτρα σε παγκύπρια βάση, στοχευμένα και μελετημένα με βάση τις επιδημιολογικές αναλύσεις για να αντιμετωπιστεί η κρίση με καλύτερες προϋποθέσεις. Το μάθημα που πήραμε από το πρώτο κύμα της πανδημίας έκανε πιο ικανά τα νοσοκομεία να ανταπεξέλθουν, αλλά σε άλλους τομείς δεν υπήρξε η απαραίτητη προετοιμασία.
Οι γενικεύσεις όπως εφαρμόστηκαν στη Λεμεσό και την Πάφο είναι αναποτελεσματικές, ή το μικρό όφελος που μπορεί να προέκυψε χάνεται μέσα στη ζημιά που προκαλείται σε τόσους άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και οι οποίοι επιβαρύνουν περαιτέρω την κατάσταση στην κοινότητα. Αντί να ελέγξουμε τη διασπορά, την διευκολύναμε με λάθος αποφάσεις.
Οι κάτοικοι της Λεμεσού υφίστανται τις συνέπειες αυτής της κοντόφθαλμης πολιτικής. Γνωρίζω την αγανάκτηση των συμπολιτών μου και την συμμερίζομαι. Με τη συμπεριφορά μας οφείλουμε να συμβάλλουμε στο να ξεπεραστεί η κρίση, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν κατανοούμε τις αστοχίες ή τις προχειρότητες που ακόμα βιώνουμε.
Ειδικότερα υπογραμμίζω την απουσία της δημοτικής αρχής στην γενικότερη κρίση. Όχι βέβαια για να αντικαταστήσει τους ειδικούς αλλά για να εκφράσει την οργή των πολιτών απέναντι στην προχειρότητα και την υποτίμηση της νοημοσύνης μας. Ο ρόλος της δημοτικής αρχής δεν είναι αυτός του άκριτου χειροκροτητή, αλλά αυτός που θα κατανοεί και θα εκφράζει χωρίς ταλαντεύσεις το γενικότερο αίσθημα των κατοίκων της πόλης μας.
