Στο ερώτημα «ποιος ευρωπαίος πολιτκός σαν ερχεται πρώτος στο μυαλό όταν αναφέρεστε σε νεοναζισμό», τι θα απαντούσατε; Προσωπικά θα αναφερόμουν στη Μαριν Λε Πεν του Εθνικου Μέτωπου ή Εθνικού Συναγερμού (όπως μετονομάστηκε) της Γαλλίας. Γνωστές οι ακραίες της θέσεις και κυρίως η συστηματική προσπάθειά της να ροκανίσει τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Λογικά ο «αντιναζιστής» Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα είχε καμία σχέση μαζί της. Ή, μήπως, όχι; Η αλήθεια είναι ότι ο Πούτιν είχε τις στενότερες σχέσεις με την κυρία Λεπέν. Το κόμμα της στήριξε επανειλημμένα τον τερματισμό των κυρώσεων κατά της Ρωσίας (πριν από την εισβολή στην Ουκρανία), το κόμμα της πήρε ύποπτο δάνειο 9 εκατομμυρίων ευρώ από ρωσική τράπεζα η οποία στη συνέχεια κατέρρευσε, το κόμμα τάχθηκε της υπέρ της προσάρτησης της Κριμαίας ενώ καταψηφισε (το 2014) τη συμφωνία σύνδεσης ΕΕ-Ουκρανίας. Η δε Μαριν Λε Πεν, ήταν συχνός επισκέπτης του Κρεμλινου όπου γινόταν δεκτή με τιμές και δόξες. Ο Λαβρόφ την χαρακτήριζε «ρεαλίστρια» και ο Πούτιν την υποδεχόταν θερμά ένα μήνα πριν από τις προηγούμενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία (Μάρτιος του 2017).
Η Λε Πεν όμως δεν ήταν η μόνη ακροδεξιά συμπάθεια του κ. Πούτιν. Ο Ρώσος Πρόεδρος φαίνεται πως βρισκόταν (ίσως βρίσκεται ακόμη) πίσω από όλα τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης. Ανάμεσα σε αυτά, πέραν του Εθνικού Μετωπου της Γαλλίας, η Χρυσή Αυγή της Ελλάδας, το UKIP της Βρετανίας, το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας, το Jobbik της Ουγγαρίας και το Ataka της Βουλγαρίας. Έτσι, ενώ η πρώην Σοβιετική Ένωση υποστήριζε τα Κομμουνιστικά Κόμματα, η σημερινή Ρωσία του κ. Πούτιν υποστηρίζει και χρηματοδοτεί τα ακροδεξιά.
Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των κομμάτων, είναι ουσιαστικά η κατάργηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η επιστροφή στις ισχυρές δομές των εθνικών κρατών. Κάτι που επιθυμεί διακαώς και η Μόσχα, γνωρίζοντας ότι σε ένα τέτοιο σκηνικό πολλών και, σε αρκετές περιπτώσεις, αδύναμων κρατών, η Ρωσία θα προβάλλει ως η υπερδύναμη της Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι η Μόσχα υποστήριξε με διάφορους τρόπους το BREXIT.
Έτσι, βάζοντας και μια δόση Ορθοδοξίας για τους αφελείς Βαλκάνιους, ο Πούτιν επιχειρεί εδώ και χρόνια τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή, σε πρώτο στάδιο, τον τερματισμό κάθε προσπάθειας ενίσχυσης των δεσμών (πολιτικών και αμυντικών) των χωρών της Ευρώπης.
Η εισβολή του στην Ουκρανία ηρθε να γκρεμμίσει και αυτή του τη στρατηγική. Στα μάτια μιας παγκόσμιας κοινής γνώμης που δεν παρασύρεται από τη δήθεν «αντιναζιστική» του εκστρατεία, αλλά και στα μάτια κάποιων τουλάχιστον ακροδεξιών συμμάχων του που υποχρεώθηκαν από τα δεδομένα να ταχθούν κατά των σχεδίων του στην Ουκρανία.
Ο «πατερούλης» των νεοναζί, μάλλον τα έκανε μαντάρα...
