Το πόσο σοβαρό είναι ένα κράτος εξαρτάται εν πολλοίς και από το πόσο σοβαρά λαμβάνει τα διάφορα ζητήματα που αναφύονται κατά καιρούς. Στην περίπτωση της Κύπρου αν αναλογιστούμε το μέγεθος των προβλημάτων που υπάρχουν σε συνδυασμό με την διαχρονική αναποτελεσματικότητα των κρατικών θεσμών και δομών θα διαπιστώσουμε πως υπάρχει μια θετική σχέση. Αυτό δεν είναι ένα αυθαίρετο συμπέρασμα αλλά πηγάζει μέσα από τα στοιχεία που δίδονται κατά καιρούς στη δημοσιότητα. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το γεγονός πως σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δεδομένα ποσό περίπου δυο δις ευρώ είναι καθυστερημένες οφειλές προς το κράτος.
Από ανείσπρακτες κοινωνικές ασφαλίσεις και καθυστερημένους φόρους μέχρι ανεκτέλεστα εντάλματα της Αστυνομίας είναι οι κύριες πηγές εσόδων του κράτους που αν εκτελούνταν θα οδηγούσαν σε μια αύξηση των εσόδων για την Κυπριακή Δημοκρατία. Εντούτοις, η κουλτούρα της ανομίας, της τσαπατσουλιάς και της ανευθυνότητας δεν φαίνεται να αλλάζει παρά τα δεινά που πέρασε αυτός ο τόπος ιδιαίτερα όσο αφορά την οικονομική πτυχή. Ενώ λοιπόν φτάσαμε στο παρά δυο της άτακτης χρεοκοπίας και ενώ θα έπρεπε να ήταν το ερέθισμα για να αλλάξουμε κάποια αρνητικά δεδομένα, εντούτοις τίποτα δεν έγινε κάνοντας μας να διερωτόμαστε πότε θα αλλάξουν.
Όπως έγραψα και στην αρχή η αναποτελεσματικότητα των θεσμών σε συνδυασμό με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος έχουν μια θετική σχέση η οποία συνεχώς αυξάνεται και ενδυναμώνεται. Στην ίδια λογική με τις καθυστερημένες οφειλές προς το κράτος είναι και η πορεία των μη εξυπηρετούμενων δανείων η οποία όπως τόνισε και πριν λίγες ημέρες ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Κύπρο Βιτσένσο Κούζο οφείλεται στη μη αποτελεσματική εφαρμογή των δανειακών συμβάσεων. Ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μας το είπε ξεκάθαρα πως η παρατεταμένη παραμονή των μη εξυπηρετούμενων δανείων σε τόσο υψηλά επίπεδα (45% του συνολικού δανειακού χαρτοφυλακίου) οφείλεται στην κακή πειθαρχία των δανειοληπτών. Και πως να μην είναι απείθαρχοι οι πολίτες στις δανειακές τους υποχρεώσεις όταν το ίδιο το κράτος το οποίο θα έπρεπε να ήταν υποχρεωμένο να κάνει τη δουλειά του, δηλαδή την περισυλλογή των ανείσπρακτων οφειλών δεν το κάνει.
Όσες νομοθεσίες και να ψηφιστούν, όσα μέτρα και να παρθούν για να λυθεί το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων στο τέλος της ημέρας αν δεν αλλάξει η νοοτροπία της ανομίας, δεν πρόκειται να βελτιωθεί τίποτα και σίγουρα η νοοτροπία αυτή που είναι καλά εμπεδωμένη στην κυπριακή κουλτούρα δεν πρόκειται εύκολα να μεταβληθεί. Μερικές φορές διερωτώμαι πού βρίσκεται το ψευδοκράτος. Αν είναι στη νότια πλευρά της Κύπρου ή στο βόρειο κομμάτι του νησιού. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά με τα όσα βλέπουν τα μάτια μας ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Είναι ένα κράτος που ψηφίζονται νόμοι από τη βουλή ωστόσο αυτοί οι νόμοι δεν εφαρμόζονται ή εφαρμόζονται ημιτελείς.
Οι βουλευτές μας παραδείγματος χάρη κατά τη διάρκεια της κρίσης ψήφισαν νόμους για προστασία της πρώτης κατοικίας, ωστόσο, ένα σημαντικό μέρος των κακοπληρωτών είναι στρατηγικοί κακοπληρωτές. Επομένως, κανένα κίνητρο δεν υπάρχει από μέρους των στρατηγικών κακοπληρωτών για να εξυπηρετούν τις δανειακές τους υποχρεώσεις. Έβαλαν όλους τους δανειολήπτες μέσα σε ένα τσουβάλι και περιμένουν τώρα να μειωθούν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια πράγμα που με την παρούσα νομοθεσία δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Με την λογική και την νοοτροπία αυτή είμαστε καταδικασμένοι να παραμείνουμε ναι μεν πλούσιοι σε νόμους φτωχοί όμως ως κράτος.
