Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΛΑΣ μπήκε για τα καλά στον προεκλογικό αγώνα. Παρατηρώντας τον τρόπο έκφρασης και γενικής παρουσίας μπορώ να πω ότι έχει βελτιώσει αρκετά στοιχεία σε σχέση με το 2013. Τότε είχε μπει ξαφνικά σε ένα πολιτικό αγώνα, με στόχο να σώσει ότι σώζεται από την αξιοπρέπεια του ΑΚΕΛ. Οφείλω να ομολογήσω ότι τα κατάφερε σε ικανοποιητικό βαθμό. Σήμερα, εμφανίζεται ως ανεξάρτητος υποψήφιος της κεντροαριστερής ιδεολογίας, έχοντας τη στήριξη του ΑΚΕΛ.
ΓΝΩΡΙΖΕΙ καλά ότι είναι λεπτές οι ισορροπίες ανάμεσα στην ανεξάρτητη υποψηφιότητα και τον ρόλο που το ΑΚΕΛ επιθυμεί να παίξει σε αυτό τον προεκλογικό αγώνα. Αυτό που παρατήρησα κατά την επίσημη υποβολή της υποψηφιότητάς του, είναι ότι ακόμη δεν έχει βρεθεί η φόρμουλα ανάμεσα σε Μαλά και ΑΚΕΛ. Το γεγονός ότι η εκδήλωση είχε πράσινο και όχι κόκκινο φόντο, και κυρίως το γεγονός ότι τον προσφώνησε ένας ακαδημαϊκός που δεν πολιτεύτηκε ποτέ με το ΑΚΕΛ, δεν δίνουν όλη την εικόνα. Στην πραγματικότητα, όσοι βρέθηκαν στην εκδήλωση αντιλήφθηκαν ότι το ΑΚΕΛ θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στον προεκλογικό αγώνα του κ. Μαλά.
ΛΟΓΙΚΟ, θα πει κάποιος. Λογικότατο θα πω εγώ. Έχει επιλεγεί από το δεύτερο πιο δυνατό κοινοβουλευτικό κόμμα ως ο υποψήφιος που θα στηρίξει. Άρα το βάρος θα πέσει στο ΑΚΕΛ. Εδώ όμως ξεκινά μια άλλη συζήτηση. Πως θα ερμηνεύσει ο κόσμος την υποψηφιότητα του κ. Μαλά. Ας μιλήσουμε με αριθμούς. Το ΑΚΕΛ εξασφάλισε ποσοστό 25.67% στις περσινές βουλευτικές εκλογές. Άρα μια ακελοκρατούμενη υποψηφιότητα Μαλά θα του έδινε τη μεγαλύτερη συσπείρωση εντός ΑΚΕΛ. Παράλληλα θα του έδινε μικρότερο έρεισμα ανάμεσα στην υπόλοιπη κοινωνία. Από την άλλη ο Νικόλας Παπαδόπουλος θα έχει τη στήριξη τεσσάρων κομμάτων του λεγόμενο ενδιάμεσου χώρου, που μάζεψαν το 2016 ποσοστό 30.56%.
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ πάντως που ο Σταύρος Μαλάς θα καταφέρει να δουλέψει στη βάση «πρώτα ανεξάρτητος και μετά υποστηριζόμενος από το ΑΚΕΛ», τότε θα καταφέρει να σπάσει τη δυναμική που αναπτύσσει ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ. Ωστόσο θα διατρέξει κίνδυνο χαμηλότερης συσπείρωσης μέσα στον χώρο της αριστεράς. Δεν είναι θέμα αποστάσεων από το ΑΚΕΛ. Είναι θέμα εικόνας. Και η εικόνα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην αποδοχή που έχει ένας υποψήφιος. Εκτός και αν πιστεύει κάποιος ότι ο περισσότερος κόσμος κάθεται να αναλύσει σε βάθος τις θέσεις του κάθε πολιτικού προσώπου.
ΤΗ ΔΕΔΟΜΕΝΗ στιγμή η μάχη ανάμεσα στους δύο προαναφερθέντες υποψήφιους για είσοδο στον δεύτερο γύρο, είναι αμφίρροπη. Η δε παρουσία του Γιώργου Λιλλήκα την κάνει ακόμη πιο αμφίρροπη. Ο πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών κρατάει ακόμη ένα μέρος της δυναμικής που ανέπτυξε το 2013. Έχει τη δύναμη να αντλήσει ψήφους τόσο από τον χώρο της αριστεράς, όσο και από το κέντρο. Η δυναμική που θα αναπτύξει ο κ. Λιλλήκας θα είναι ρυθμιστικού χαρακτήρα τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Υπενθυμίζω αυτό που τονίζει επανειλημμένα ο ίδιος. Ότι δηλαδή οι εκλογές δεν είναι απλή αριθμητική. Υπάρχει ακόμη δρόμος. Αυτό το ξέρουν όλοι. Προσωπική μου άποψη είναι ότι η μπάλα βρίσκεται στα πόδια του κ. Μαλά. Αν παίξει καλή μπάλα τότε μπορεί να πάρει τη μάχη εισόδου στον 2ο γύρο. Και μετά αναλόγως… βλέπει και πράττει.
