Το πεδίο των συζητήσεων για τις προεδρικές εκλογές του 2023 προσφέρεται ιδιαίτερα για να ριχθούν στον δημόσιο διάλογο προτάσεις αντιμετώπισης των προβλημάτων του τόπου.
Σήμερα τα πιο επίκαιρα και άμεσα προβλήματα της χώρας είναι αυτά που συνδέονται με την οικονομία όπως η ακρίβεια, οι οικονομικές ανισότητες, το ζήτημα της διαφθοράς, το μεταναστευτικό και το περιβάλλον. Το διαχρονικό πρόβλημα της χώρας όμως εξακολουθεί να είναι το κυπριακό, το οποίο εντέχνως έχει υποβαθμιστεί εξαιτίας της απουσίας οράματος και του πολιτικού κόστους που αυτό παράγει.
Οι άνθρωποι που ρίχθηκαν στη μάχη διεκδικώντας τη ψήφο των πολιτών ως υποψήφιοι Πρόεδροι, αρκούνται τουλάχιστο μέχρι στιγμής σε κατάθεση θέσεων αρχών ή ανακύκλωση ιδεών η τύχη των οποίων δοκιμάστηκε στο παρελθόν και απέτυχε να παράξει αποτελέσματα.
Τα «γενναιόδωρα» ΜΟΕ που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πρότεινε στην άλλη πλευρά και απορρίφθηκαν, υιοθετούνται για παράδειγμα από τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Όπως επίσης και η πρόταση για δημιουργία αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Τουρκία εάν και εφόσον υποβοηθήσει στην επίλυση του κυπριακού.
Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης έριξε μια άλλη επιλογή στον δημόσιο διάλογο, εκφράζοντας βούληση για δημιουργία του αγωγού αυτού πριν τη λύση με το σκεπτικό ότι αυτό απαιτεί αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία. Ακόμα και στο ΑΚΕΛ αναγνωρίζουν πως όσο «γενναία» και αν ακούγεται η συγκεκριμένη πρόταση, η Τουρκία κατά 99% θα την απορρίψει.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης παραμένει επί του παρόντος στις θέσεις αρχών, χωρίς να έχει αποκαλύψει πως θα προσέγγιζε την παρούσα κατάσταση εάν και εφόσον εκλεγόταν Πρόεδρος.
Εν απουσία οποιασδήποτε συγκροτημένης και ολοκληρωμένης πρότασης αντιμετώπισης της παρούσας κατάστασης, η Τουρκία φροντίζει να υπενθυμίζει διαρκώς πως όσο το πρόβλημα παραμένει άλυτο, κανείς δεν δικαιούται να αισθάνεται σιγουριά για την ασφάλεια του κυπριακού ελληνισμού. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια πως είναι έτοιμος να προβεί σε ακραίες ενέργειες για να εξυπηρετήσει τα δικά του προσωπικά συμφέροντα αλλά και εκείνα της χώρας του.
Σε μια εποχή όπου αυταρχικοί ηγέτες όπως ο Πούτιν εισβάλλουν με ευκολία σε ξένες χώρες και το διεθνές σύστημα αδυνατεί να τον σταματήσει, καλό θα ήταν όσοι διεκδικούν τη ψήφο του κυπριακού λαού να επιδείξουν τη δέουσα σοβαρότητα και αντίληψη των υπαρκτών κινδύνων.
