Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο το να διέρχονται οι υποψήφιοι μια προεκλογική περίοδο ιδιαίτερα με τα κυπριακά δεδομένα και τις κυπριακές πραγματικότητες χωρίς να αποφεύγουν τις ατάκες και τα συνθήματα. Όμως οι ατάκες και τα συνθήματα φτάνουν σε σημείο επικινδυνότητας όταν ξεπερνούν τα όρια και τον ορθολογισμό. Όταν τα παραμύθια υπερισχύουν της λογικής τότε η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη. Το έχουμε δει επανειλημμένα στην πολιτική ζωή του τόπου. Ιδιαίτερα τα αποτελέσματα των οικονομικών υπερβολών έχουν οδηγήσει την οικονομία σε μονοπάτια επικίνδυνα, που δύσκολα μπορείς να εξέλθεις χωρίς να έχεις και το ανάλογο κόστος.
Η παρούσα κυπριακή κυβέρνηση εφάρμοσε ένα δύσκολο δημοσιονομικό πρόγραμμα κατά την περίοδο της κρίσης για περιορισμό των ελλειμμάτων και κατεπέκταση του δημόσιου χρέους. Μπορούσε η κυβέρνηση να διαχειριστεί καλύτερα κάποια ζητήματα; Η άποψη μου είναι ότι θα μπορούσε. Ωστόσο, το να ακούμε σήμερα από υποψήφιο πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι δεν χάλασε ο κόσμος αν παρατείνουμε για μεταγενέστερο στάδιο την μείωση του δημόσιου χρέους μέσω της καθυστέρησης στην αποπληρωμή του και τα λεφτά που θα δίδαμε για αποπληρωμή του χρέους να δίδονταν για ανακούφιση των ευάλωτων ομάδων που επηρεάστηκαν από την κρίση, μου ακούγεται επικίνδυνος ερασιτεχνισμός. Όχι γιατί δεν πρέπει να στηριχτούν οι ομάδες αυτές, ωστόσο αυτή η στήριξη πρέπει να είναι στο μέτρο των δυνατοτήτων του κράτους.
Πέραν από την απλή ερμηνεία πως η πιο πάνω δήλωση του Νικόλα Παπαδόπουλου συνεπάγεται ουσιαστικά όπως είπε και ο υπουργός Οικονομικών ως στάση πληρωμών αφού αν δεν πληρώνουμε τις οφειλόμενες δόσεις για εξυπηρέτηση του χρέους υποδηλώνει απλά αθέτηση των δανειακών μας υποχρεώσεων, υπάρχει και μια άλλη ερμηνεία. Ότι ο κ. Παπαδόπουλος εισηγείται με λίγα λόγια να κάνουμε ότι κάνουν και οι στρατηγικοί κακοπληρωτές. Δηλαδή, με τα πλεονάσματα αντί να πληρώνουμε τα δάνεια μας (ενώ μπορούμε) να τα διοχετεύουμε για άλλους σκοπούς.
Όμως, το κράτος πρέπει να έχει και τα ανάλογα αποθεματικά διαθέσιμα για να μπορεί να τα χρησιμοποιεί σε περιπτώσεις κρίσεων. Δεν μπορεί να φτάσουμε στο σημείο όπου πριν πέντε χρόνια προηγουμένως τα αποθεματικά διαθέσιμα αρκούσαν για μια περίοδο μόλις ενός μήνα. Αυτή η πρακτική, το να υπάρχουν δηλαδή αποθεματικά διαθέσιμα ενός συγκεκριμένου ποσού είναι μια πρακτική που ακολουθείται από όλες τις σοβαρές χώρες και επίσης βρίσκεται και στις εισηγήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου όχι μόνο στην περίπτωση της Κύπρου αλλά και σε άλλα κράτη που βίωσαν κρίσης χρέους.
Επομένως, πέραν της ατάκας των προεκλογικών εντυπώσεων θα πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη σύνεση ώστε να στέλνουμε και τα σωστά μηνύματα προς τους ξένους. Όταν οι προεκλογικές ατάκες άλλων εποχών γίνονται εφαρμόσιμες πολιτικές μιας τάχατες φιλολαϊκής ευσπλαχνίας στο τέλος καταλήγουν σε εφιάλτες.
