«Αυτή τη φορά, οι τράπεζες θα είναι μέρος της λύσης των όποιον προβλημάτων της οικονομίας και όχι μέρος του προβλήματος» είχε πει ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, Κωνσταντίνος Ηροδότου την άνοιξη που μας πέρασε. Το θυμήθηκα αυτό βλέποντας τα αποτελέσματα της Τράπεζας Κύπρου για το τρίτο τρίμηνο του έτους. Σε αυτά γίνεται αντιληπτό πως ήδη ξεπέρασαν βασικούς στόχους που είχαν για το 2013 και μένει να δούμε αν θα καταφέρουν πλέον να γίνουν μια «κανονική» τράπεζα που πληρώνει μέρισμα στους μετόχους της. Βέβαια, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να ξεπεράσουν όχι μόνο τον εαυτό τους, αλλά και την κυπριακή πραγματικότητα, που είναι όλο και πιο δύσκολο να εξηγηθεί σε επενδυτές και επόπτες.
Ίσως βέβαια και τίποτα να μην είναι πλέον δύσκολο για την ομάδα της Τράπεζας Κύπρου που πέρασε την κρίση του 2013 και το κούρεμα καταθέσεων. Αυτό βέβαια, θα ήταν μια πολύ απλοϊκή προσέγγιση. Η πραγματικότητα είναι πως ο τραπεζικός τομέας, όπως και άλλοι τομείς της οικονομίας κατοχύρωσαν τα κέρδη που έφερε ένας ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας που ξεπερνά το 6% αλλά και τα έσοδα από την απροσδόκητα μεγάλη αύξηση των δανειακών επιτοκίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Παράλληλα εξοικονόμησε και αρκετά εκατομμύρια που πλήρωνε από τα αρνητικά επιτόκια για τις καταθέσεις που είχε στην ΕΚΤ.
Μια κερδοφορία που ήδη απορρόφησε τα 101 δις ευρώ που κόστισε το σχέδιο εθελούσια αποχώρησης και δημιούργησε βάσιμες ελπίδες για διανομή μερίσματος μέσα στο 2023, σύμφωνα με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του Ομίλου, Πανίκο Νικολάου. Ωστόσο, για να δουν οι μέτοχοι μέρισμα, θα πρέπει να περάσει από την έγκριση των εποπτικών αρχών και εκεί υπάρχει η δυσκολία με το προσωρινό αλλά συνεχιζόμενο για τρίτη χρονιά πάγωμα των εκποιήσεων. Ο κ. Νικολάου, έκανε λόγο για πλήγμα στην αξιοπιστία, για νομοθεσίες που δεν μπορούν να εφαρμοστούν και για πρακτικές που τελικά δεν βοηθούν ούτε τους δανειολήπτες.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους, περιέγραψε μια εικόνα ηθικού κινδύνου (moral hazard) και αυτό είναι που βλέπουν οι επενδυτές και οι επόπτες. Ο κίνδυνος σε αυτές της περιπτώσεις είναι κόστος που κάποιος θα κληθεί να πληρώσει. Και μπορεί φέτος η οικονομία να έτρεξε με 6% ανάπτυξη, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το πως θα κυλήσουν τα πράγματα την επόμενη χρονιά και θα υπάρχουν λεφτά για να απορροφήσουν το κόστος, με τις μεγάλες οικονομίες να μπαίνουν σε ύφεση, τον πόλεμο στην Ουκρανία να συνεχίζεται και τον πληθωρισμό να καλπάζει σε διψήφια νούμερα,. Αντίθετα, το πιο πιθανό είναι όλοι και οι τράπεζες μαζί, να είναι πιο ζορισμένοι. Και κάποιοι ίσως και πολύ θυμωμένοι αν χάσουν την ευκαιρία να πάρουν μέρισμα, έστω και μικρό, όταν άφησαν πίσω τους το 2013 αλλά η χώρα επιμένει να μην γίνονται εκποιήσεις. Θα πρέπει να το ξεπεράσουν και αυτό.
