Έχοντας ήδη εισέλθει στην ανεπίσημη -για την ώρα- κούρσα των προεδρικών εκλογών, διαπιστώνει κανείς το μεγάλο πρόβλημα της πολιτικής ζωής της Κύπρου. Η προσοχή όλων των εν δυνάμει υποψηφίων, επικεντρώνεται στο ποιους και πως θα προσεγγίσουν, στο πως και ποια παρασκήνα θα στήσουν, στο ποιους και γιατί θα φορέσουν νωρίς την ταμπέλα του αντίπαλου. Σε αυτό τον κυκεώνα της μικρότητας και της νηπιακής πολιτικής συμπεριφοράς, θα δουν πολλά τα μάτια μας και θα ακούσουν πολλά τα αυτιά μας. Και κάπως έτσι, χωρίς να το ξέρουμε και χωρίς στην πραγματικότητα να μας ενδιαφέρει, θα μπούμε όλοι στο μικροσκόπιο των προσωπικών κόμπλεξ εκείνων που φιλοδοξούν να μας κυβερνήσουν.
Φαίνεται ότι ουδείς ασχολήθηκε με εκείνο το ΚΑΝΕΝΑΣ που χρόνια τώρα απαντούν οι πολίτες ως κυρίαρχη επιλογή στο ποιος είναι ικανός να αναλάβει το πηδάλιο ενός κράτους χαμένου στα σκοτεινά μονοπάτια της διαφθοράς και τα αδιέξοδα σε όλα τα μεγάλα του προβλήματα. Κι αυτό γιατί ουδείς πείθει. Όχι απλώς για το αν είναι καλός και έντιμος άνθρωπος, αλλά για το εάν πραγματικά μπορεί να σηκώσει το βάρος αυτής της αποστολής. Ζητείται ηγέτης! Όταν οι πολιτικοί μας το αντιληφθούν αυτό, όταν βγουν λίγο έξω από το καβούκι τους, όταν πάψουν να βλέπουν φαντάσματα και εγκαταλείψουν τη συμπεριφορά του κακομαθημένου παιδιού που η μόνη εξίσωση που ξέρει είναι το «είτε είσαι μαζί μου, είτε είσαι εχθρός μου», ίσως συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος είναι έναν ηγέτη με όραμα, που στέκει καλά στα πόδια του και ξέρει τι θέλει. Από πολιτικούς γεμάτους προσωπικές ανασφάλειες που κινούνται στον μικρόκοσμο τους και μόνο, έχει μπουχτήσει ο τόπος και ο κόσμος.
Ο κάθε ένας από τους ενδιαφερόμενους, ας ερμηνεύσει όπως θέλει τα πιο πάνω. Και ξέρω ότι θα το κάνουν, αναλόγως του πόσο μυαλό κουβαλούν και ποιες είναι οι προτεραιότητές τους. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει. Στο κυνήγι των μαγισσών και των φαντασμάτων, ας μείνουν μόνοι. Οι πολίτες έχουν πολύ σοβαρότερα θέματα να σκεφθούν και να διαχειριστούν από τις εμμονές και τις φαντασιώσεις όσων επιθυμούν να το παίξουν ηγέτες χωρίς να κοιτάζονται πρώτα στον καθρέφτη.
