Παγκόσμια ημέρα ενημέρωσης για την κακοποίηση ηλικιωμένων. Τα όσα ανέφερε στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση εκ μέρους του Παρατηρητηρίου 3ης ηλικίας για το πως η κυπριακή κοινωνία συμπεριφέρεται στους ηλικιωμένους μόνο ντροπή μπορεί να μας κάνουν να νιώθουμε. Γέροι ξεχασμένοι σε ιδρύματα, νοσοκομεία, κάποιοι κακοποιημένοι σωματικά ψυχολογικά και οικονομικά διστάζουν να καταγγείλουν παιδιά ή άλλους ανθρώπους που τους φροντίζουν. Η μεγάλη εικόνα φανερώνει τεράστια κενά σε ότι αφορά την ευημερία 200.000 ανθρώπων στον τόπο μας άνω των 65 ετών.
«Πρόκειται για ανθρώπινες ψυχές και ζωές που τους φέρνουμε πολλές φορές στα όρια της ψυχολογικής και σωματικής κατάρρευσης», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Δήμος Αντωνίου λέγοντας ότι το φαινόμενο είναι παγκόσμιο καθώς 1,1 δις ηλικιωμένοι έχουν κακοποιηθεί σύμφωνα με έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού υγείας.
Θλιβερή εικόνα
Ο Σύνδεσμος Ενάντια στη βία στην οικογένεια ανακοίνωσε ότι δέχθηκε από το 2017 περίπου 760 τηλεφωνήματα από ανθρώπους άνω των 60 ετών οι οποίοι είχαν κακοποιηθεί στο σπίτι τους. 18% δήλωσαν πως κακοποιούνται από τα ίδια τους τα παιδιά, ενώ οι υπόλοιποι από οικιακές βοηθούς, φροντιστές κτλ.
Σιωπηλό έγκλημα
«Δεν μιλάμε μόνο για σωματική βία, αλλά λεκτική βία, για οικονομική κακοποίηση για παραμέληση ακόμα και σεξουαλική κακοποίηση ή διαβίωση σε μη αποδεκτές συνθήκες. Η κακοποίηση στα σπίτια είναι ένα σιωπηλό έγκλημα γιατί δεν καταγγέλλεται. Δεν μπορεί να αντιληφθεί εύκολα κάποιος όταν ο δικός του άνθρωπος έχει κακοποιηθεί. Αν στηρίζεται σε κάποιους ανθρώπους δεν μπορεί να τους καταγγείλει. Ισχύει επίσης η λογική, «τι θα πουν στη γειτονιά, ότι με κακοποιεί το παιδί μου», ανέφερε ο κ. Αντωνίου.
«Σάκοι του μποξ»
Ανέφερε μάλιστα ότι έλαβαν καταγγελίες για ηλικιωμένα άτομα με άνοια τα οποία μετατράπηκαν σε σάκους του μποξ, καθώς οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται όταν δέχονται χτυπήματα.
«Έφτασαν κοντά μας τέτοιες καταγγελίες και δυστυχώς τελευταία στιγμή πριν καταγγείλουμε στην αστυνομία, στο γραφείο ευημερίας, στην επίτροπο διοικήσεως, οι οικογένειες τραβούν πίσω. Είχαμε ένα ίδρυμα στο οποίο τρεις βδομάδες μετά το περιστατικό, η γιαγιά κατέληξε», ανέφερε.
«Δυστυχώς μας βολεύει»
Το πρόβλημα είναι καθόλα κοινωνικό. Κάποιοι δεν θέλουν να φύγουν από την καθημερινότητα τους. Αφήνουν εκεί τους ηλικιωμένους με τη λογική, όσο αντέξουν. Φοβούνται εκδικητικές συμπεριφορές είτε από ιδρύματα είτε από οικιακούς βοηθούς.
Η μοναξιά
Ο κ. Αντωνίου αναφέρθηκε και στη μοναξιά των ηλικιωμένων. Εθελοντές του παρατηρητηρίου επισκέπτονται όσο μπορούν ηλικιωμένους οι οποίοι έχουν ένα μήνα να δεχθούν τηλεφώνημα από δικό τους άνθρωπο.
«Συγκεκριμένη γιαγιά στο νοσοκομείο Λεμεσού, δεν πήγε να την δει άτομο για δύο βδομάδες ενώ ήταν στο κρεβάτι».
Η οικονομική κρίση και η εκμετάλλευση
Η οικονομική κρίση έφερε έξαρση της εκμετάλλευσης και σε αυτό το επίπεδο.
«Γράψε μου το σπίτι διαφορετικά δεν θα δεις ξανά τα εγγόνια σου. Έτσι και αλλιώς σύντομα θα πεθάνεις».
«Δώσε μου λεφτά για τη δόση μου διαφορετικά θα σε δείρω».
Τα πιο πάνω όσο εξοργιστικά και αν φαίνονται, είναι κουβέντες που παιδιά είπαν σε γονείς τους.
«Εθελοντής γείτονας ηλικιωμένου»
Η εισήγηση του παρατηρητηρίου που συζητείται σήμερα με το Υπουργείο Εργασίας είναι η δημιουργία του θεσμού του εθελοντή γείτονα ηλικιωμένου. Σκοπός να λέει ένα «καλημέρα», να επιβλέπει σε ποιες συνθήκες διαβιούν, αν έχουν σημάδια κακοποίησης και αν τηρούνται οι κανόνες προσωπικής υγιεινής.
Έχουμε κάνει επιτρόπους για τόσα πράγματα λέει ο κ. Αντωνίου, για τα παιδιά, τα ζώα, το περιβάλλον, και τόσα πράγματα.
«Για 200.000 κόσμο άνω των 65 δεν υπάρχει μια υπηρεσία πέραν του γραφείου κοινωνικής ευημερίας που να φροντίζουν τα αυτονόητα», κατέληξε.
