Από τον θάνατο του Παναγιώτη Στεφανή μέχρι σήμερα. Μια υπόθεση bullying η οποία συγκλόνισε το παγκύπριο και έφερε τον θάνατο ενός 14χρονου μαθητή. Σήμερα, βία στα σχολεία, τα πια πρόσφατα περιστατικά ο ξυλοδαρμός ενός 13χρονου μαθητή στη Λεμεσό και ενός 14χρονου στην επαρχία Λάρνακας. Τι κάναμε από τα γεγονότα της 14ης Απριλίου 2019 όταν ξεψύχησε ο Παναγιώτης μέχρι σήμερα, τρισήμιση χρόνια αργότερα;
Μιλήσαμε με τον δικηγόρο της οικογένειας του αδικοχαμένου Παναγιώτη, Ανδρέα Χρίστου, ώστε να δούμε πως επηρέασε η συγκεκριμένη υπόθεση τα κυπριακά δρώμενα αλλά και ποια η σημασία της απόφασης του δικαστηρίου για ποινή φυλάκιση με αναστολή στα άτομα που εντοπίστηκαν ένοχα για το θάνατό του.
Τα περιστατικά βίας και bullying στα σχολεία μας φαίνεται πως δεν μειώνονται, με τον κ. Χρίστου να τονίζει πως χρειάζεται πρόληψη.
"Δεν μπορούμε να λειτουργούμε πυροσβεστικά, κατασταλτικά, σε τέτοιου είδους συμπεριφορές. Αυτό που δεν έχει γίνει και δεν γίνεται μέχρι σήμερα, είναι η πρόληψη τέτοιων συμπεριφορών. Άρα θεωρώ ότι άπτεται μεγάλης ευθύνης στο σχολείο, στο κάθε σχολείο και άρα στην εκπαίδευση αλλά και στο σπίτι του καθενός, στην οικογένεια."
Από τα γεγονότα της 14ης Απριλίου 2019 που έφεραν τον θάνατο του Παναγιώτη, μέχρι σήμερα, έχουν γίνει ικανοποιητικές ενέργειες για να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα;
"Θεωρώ πως όχι. Αν είχαμε τέτοια ανταπόκριση και από την Πολιτεία, τότε θα μιλούσαμε για μια αποτελεσματική πολιτική ώστε να αντιληφθεί πρώτα-πρώτα η Πολιτεία ότι χρειάζεται πρόληψη. Χρειάζεται να υπάρξουν διάφοροι μοχλοί, διάφοροι μηχανισμοί για να προλάβουμε το οποιοδήποτε κακό. Δεν υπήρξε αυτή η ανταπόκριση μέχρι και σήμερα ή αν θελετε οι οποιεσδήποτε ενέργειες είναι πάρα πολύ αργές. Το ζήτημα είναι να έχουμε άμεσες ενέργειες και να μην περιμένουμε να έρχονται σχολικές χρονιές, να φτάνουμε στα μέσα, να περνούν σχολικές χρονιές και να μην έχουμε την οποιαδήποτε προληπτική αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων."
"Δεν θα βοηθήσουμε τον οποιονδήποτε ανήλικο κατασταλτικά, πρώτα από όλα πρέπει να βοηθήσουμε στο να αντιληφθούν οι ανήλικοι, να σέβονται τους εαυτούς τους και μετά τους γύρω τους", συνεχίζει.
"Αυτό θα πει παιδεία, αυτό θα πει κοινωνική μόρφωση με πολλά εφόδια για την πορεία της ζωής των ανηλίκων. Καμία φυλάκιση δεν θα επιφέρει την οποιαδήποτε αναμόρφωση στους ανηλίκους όταν δεν υπάρχουν αναμορφωτήρια, όταν δεν υπάρχουν δομές τέτοιες που να ανοικοδομούν, αναδιαμορφώνουν τους χαρακτήρες, τις αξίες και τις ποιότητες των ανθρώπων και κυρίως των ανηλίκων και των νέων μας."
Τι πρέπει να γίνει όμως για να καθαρίσουμε τα σχολεία μας από τέτοιες συμπεριφορές;
"Να έχουμε διάφορα μαθήματα και βιωματικά εργαστήρια, οφείλουμε να έχουμε κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους στα σχολεία μας και οφείλουμε να δούμε και τους γονείς. Αν δεν υπάρχει αυτή η ευχέρεια από τον γονέα, να βοηθήσουμε τους γονείς μέσω ενδεχομένως κάποιων σχολών για γονείς, να βοηθήσουμε δηλαδή ώστε να λάβουν τα απαραίτητα εφόδια και οι γονείς για να ενισχύσουν αυτή την προσπάθεια της πρόληψης για ανηλίκους."
Θετικά σχολιάζει τις προτάσεις νόμου που υπάρχουν ενώπιον της Βουλής, αυτή της Αννίτας Δημητρίου και του Ανδρέα Πασιουρτιδη.
"Θα έλεγα πρώτα από όλα το ότι έχουμε προτάσεις νόμου είναι πάρα πολύ σημαντικό. Η οποιαδήποτε πλέον νομοθεσία, μπορεί να τροποποιήσει καταστάσεις, μπορεί και να συζητηθεί περαιτέρω ώστε αν κάποια σημεία δεν είναι ωφέλιμα, να γίνουν ωφέλιμα."
