«Η γυναίκα ανά το παγκόσμο και η Ελλάδα και η Κύπρος δεν είναι εξαίρεση, υποφέρουν στα χέρια εκείνων που υποτίθεται τις αγαπούν ή τους αγαπούν, στα χέρια αυτών που εμπιστεύονται.»
Γυναικοκτονίες. Ένα έγκλημα με περισσότερα από 100 θύματα καθημερινά σε όλο τον κόσμο και η κατάληξη μιας σειράς γεγονότων, με κύριο συστατικό τη βία…
«Όταν έχουμε περιπτώσεις γυναικοκτονίας, αν δούμε το ιστορικό των περιπτώσεων, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, υπάρχει ιστορικό, υπάρχει ιστορικό κακοποίησης, υπάρχει ιστορικό απειλών και μετά γίνεται ο φόνος.»
Ο διακεκριμένος εγκληματολόγος Ανδρέας Καπαρδής ανοίγει στο AlphaNewsLive τον φάκελο των γυναικοκτονιών, εντοπίζοντας τη ρίζα του εγκλήματος και αναλύοντας το προφίλ θύτη και θύματος.
Ποιο είναι το προφίλ ενός γυναικοκτόνου;
Είναι άντρας που συνήθως σε μεγάλο βαθμό έχει πρόβλημα με τον εαυτό, το να θέλει να δείξει ότι είναι άντρας ισχυρός, ότι έχει έλεγχος της κατάστασης της γυναίκας δείχνει δική του αδυναμία και κόμπλεξ. Οι ηλικίες κυμαίνονται.
Από την άλλη, τα θύματα είναι γυναίκες από οποιαδήποτε κοινωνική τάξη, μορφωτικό επίπεδο και κάθε ηλικίας…
«Υπάρχει το σύνδρομο της κακοποιημένη γυναίκας που αναπτύσσεται με την πάροδο του χρόνου, η οποία παγιδεύεται σε έναν τρόπο σκέψης που δεν βλέπει διέξοδο και επιτρέπει να διαιωνίζεται η κατάσταση. Μη ξεχνάμε ότι θύματα είναι και τα παιδιά εκεί και όπου υπάρχουν, σε τέτοια σπιτικά, όπου είναι αυτόπτες μάρτυρες τέτοιας βίας εναντίον μιας γυναίκας και τα παιδιά την πληρώνουν ακριβά.»
Βλέπουμε μια ανάγκη για ένταξη του όρου ως πιο ειδικό, πέρα από την ανθρωποκτονία;
Πιστεύω ότι θα πρέπει να θεωρείται επιβαρυντικός παράγοντας στην επιβολή της ποινής όταν κάποιος θυματοποιείται από αυτόν τον οποίον εμπιστεύεται και ο οποίος πρέπει να αγαπά τη γυναίκα του. Τι συμβαίνει, ο δικηγόρος υπεράσπισης θα καταφύγει στο επιχείρημα της πρόκλησης, ότι κατά κάποιον τρόπον τον προκάλεσε. Δεν ισχύει αυτό. Δεν είναι δικαιολογία για οποιονδήποτε να κακοποιήσει τη γυναίκα του, πόσο μάλλον να φτάσει και στο φόνο, τάχα ότι τον προκάλεσε. Η ανθρώπινη ζωή είναι κάτι το ιερό.
Το γεγονός ότι μια γυναικοκτονία έρχεται συνήθως μετά από αλλεπάλληλες ενδείξεις, σημαίνει ότι υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί.
«Υπάρχει πρόληψη πιστεύω, η γυναίκα να ενθαρρυνθεί να φύγει από μια βίαιη σχέση. Γιατί να συνεχίσει να θυματοποιείται, να κακοποιείται στα χέρια κάποιου άντρα ο οποίος είναι στην ουσία εγκληματίας. Το δεύτερο να μην το θεωρούμε ότι είναι της οικογένειας ότι πρέπει και οι γύρω να το διαφυλάττουν μυστικό ως κόρη οφθαλμού, όχι. Είναι έγκλημα και πρέπει αμέσως να αναφέρεται στην Αστυνομία.»
Ο κ. Καπαρδής δίνει ιδιαίτερη σημασία στην ψυχολογία της γυναίκας που θυματοποιείται στα χέρια ενός άντρα, καθώς αυτό θα είναι το βασικό κλειδί για να ανοίξει την έξοδο κινδύνου.
«Θα πρέπει κάποιος να επενδύσει σε μια καμπάνια που στοχεύει τους άντρες γενικά αλλά περισσότερο πρέπει να υπάρχει η λέξη empowerment, να νιώσει η γυναίκα ότι έχει το δικαίωμα, τη δύναμη, τη θέληση να φύγει από μια βίαιη σχέση, διότι συνήθως τέτοιοι άντρες, ζητούν συγγνώμη, συγγνώμη αγάπη μου δεν θα ξαναγίνει και πάλι το επαναλαμβάνει. Είναι όπως τον κατά συρροή εγκληματία.»
Ο καθηγητής επισημαίνει μάλιστα, ότι θα πρέπει να κάνουμε την αρχή για καλλιέργεια κουλτούρας μέσα από τα σχολεία μας.
«Θα πρέπει να επενδύσουμε και στην πρόληψη όσον αφορά τους ρόλους των δύο φύλων στην Κύπρο, μέσα από την παιδεία. Δεν βλέπω στα σχολεία μας, πουθενά, να υπάρχει τέτοια επένδυση.»
