Με πολλές απουσίες, οι πρώτες μέρες στα νηπιαγωγεία.
Σωτηρούλα Λοϊζιά Κτίστη, Ιδιοκτήτρια Νηπιαγωγείου
Ανοίξαμε με τα μισά, πιο λίγα που τα μισά παιδιά /// Ήταν μεγάλη η αγωνία του ξεκινήματος, δηλαδή ήταν πρωτόγνωρα ενε ξαναζήσαμε κάτι τέτοιο νομίζω εννα το θυμούμαστε χρόνια
Ωστόσο οι λιλιπούτειοι μαθητές που έδωσαν το παρόν τους, δεν έβλεπαν την ώρα να καθήσουν και πάλι στα θρανία...
"Είχαμε ενθουσιασμό. Έβλεπες τα ματάκια τους, έβλεπαν τους φίλους τους, ήθελαν να μιλούν συνέχεια."
Και μάλιστα προσαρμόστηκαν εύκολα στα νέα δεδομένα
"Ήταν πάρα καλά, πάντα ήταν πειθαρχημένα αλλά τούτη την στιγμή περιμέναμε να έχουμε παραπάνω, ευτυχώς ακούαν."
Οι περισσότερες δραστηριότητες γίνονται πλέον στον εξωτερικό χώρο.
"Είμαστε και μέσα, απλά εκμεταλλευτήκαμε τον εξωτερικό χώρο με τα δέντρα για να είμαστε πιο πολλές ώρες. Κάποιες φορές εξεχνούσαν πήγαιναν να πλησιάσουν καταφέρναμε με ωραίο τρόπο να κρατούμε τις αποστάσεις."
Ενώ αυτό που τους δυσκόλεψε περισσότερο...
"Η αγκαλιά! Ήβραμε τρόπους όμως, εκάμαμε κάτι αγκαλιές δικές μας, εκάμαμε στροφούλες, εκάμναμε κόλλα το χωρίς να αγγίζουμε."
Με πειθαρχία, σύνεση και πλήρως ενημερωμένοι για το τι πρέπει να κάνουν και τι όχι για να κρατήσουν τον κορωνοιό μακρια!
