του Γιώργου Χρυσάνθου
Γιος βιοπαλαιστών, του Γιάννη και της Ελένης, γεννήθηκε σαν σήμερα πριν 111 χρόνια, μέσα στο σπίτι του στο χωριό Στατός της Πάφου.
Το όνομα του, Στέλιος Κυριακίδης. Αθλητής δρόμων αντοχής με ιδιαίτερη έφεση στο Μαραθώνιο. Σάρωσε τα μετάλλια σε Ελλάδα και Βαλκάνια με τα χρώματα της Ελλάδος, όπου για αρκετά χρόνια ήταν ο αδιαμφισβήτητος πρωταθλητής, καταρρίπτοντας την επίδοση του Σπύρου Λούη.
Έγινε παγκοσμίως γνωστός, όταν κέρδισε τον φημισμένο Μαραθώνιο της Βοστώνης, το 1946.
Για να κάνει αυτό το ταξίδι πούλησε τα έπιπλα του σπιτιού του, ενώ οι γιατροί του είπαν να μην τρέξει, γιατί είναι πολύ αδύνατος από την πείνα όπως και εκατομμύρια άλλοι Έλληνες που ένιωθαν στο πετσί τους ακόμη τους κραδασμούς της γερμανικής κατοχής.
‘Όμως αυτός, όπως ο ίδιος εξιστόρησε λίγα χρόνια πριν πεθάνει, δεν τον ένοιαζε τίποτα άλλο πέραν από το να τρέξει για όλους τους Έλληνες.
“Οι γιατροί διαφώνησαν ότι δεν μπορώ να τρέξω και ότι θα πεθάνω στον δρόμο.”
Και ο Στέλιος Κυριακίδης μπήκε στον αγώνα
Και μερικές εκατοντάδες πριν το τέρμα, αποφάσισε ότι αυτό τον αγώνα δεν τον χάνει, όταν ένας Έλληνας ομογενής του φώναξε…
“Βλέπεις ένα γέρο να φωνάζει για την Ελλάδα, για τα παιδιά σου. ”
Και όταν κέρδισε και ρωτήθηκε στον τερματισμό πως τα κατάφερε, αυτός είπε: «ΗΡΘΑ ΝΑ ΤΡΕΞΩ ΓΙΑ ΕΦΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ». Ενώ στην ιστορία έμεινε η δήλωση του δευτεραθλητή και παγκοσμίου φήμης Τζον Κέλι.
Πέτυχε να συγκεντρώσει ένα πολύ σεβαστό ποσό της τάξεως των 250,000 δολαρίων, ενώ κατάφερε να γεμίσει δύο πλοία με είδη πρώτης ανάγκης, όπως τρόφιμα, ρούχα και φάρμακα, τα οποία αποτέλεσαν μια μικρή ανάσα εκείνη την εποχή για τους εξαθλιωμένους Έλληνες.
Σχεδόν 1 εκατομμύριο Έλληνες τον περίμενε για να τον αποθεώσει, να τον τιμήσει και να τον ευχαριστήσει όταν επέστρεψε στην Ελλάδα στις 23 Μαΐου 1946! Για πρώτη φορά μάλιστα, μετά την Κατοχή, φωταγωγήθηκε προς τιμήν του και η Ακρόπολη.
