Τους λόγους για τους οποίους αυξάνονται ραγδαία οι καταγγελίες ενώπιον των αρμόδιων αρχών που αφορούν σε παιδική πορνογραφία και σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων, ανέλυσε στην εκπομπή Alpha Καλημέρα η Ψυχολόγος και Συντονίστρια στο Σπίτι του Παιδιού Τάνια Μασιά. Υπέδειξε ότι η ενημέρωση κοινωνικών ομάδων μέσα από στοχευμένες εκστρατείες, η ορθή χρήση του διαδικτύου και η επικοινωνία μεταξύ παιδιών και κηδεμόνων, αποτελουν βασικές αρχές για τις οποίες πολλά περιστατικά έρχονται πλέον στο "φως" και οι ένοχοι οδηγούνται ενώπιον της δικαιοσύνης.
"Η αύξηση των περιστατικών παιδικής πορνογραφίας σχετίζεται με τη χρήση του διαδικτύου. Η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων όμως, υπήρχε πάντα, από τα αρχαία χρόνια. Αυτή η άγρα όμως που γίνεται μέσα από το διαδίκτυο είναι όμως κάτι καινούργιο, ειδικά για την Κύπρο"
Η κυρία Μασιά τόνισε ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο προφίλ των ατόμων που προβαίνουν σε τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις, ωστόσο γονείς, εκπαιδευτικοί και άλλοι ενήλικες μπορούν να παρατηρήσουν ορισμένα σημάδια που παραπέμπουν σε grooming. Δηλαδή, τη σχέση που μπορεί κάποιος ενήλικας να προσπαθεί να χτίσει με έναν ανήλικο, με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση. .
"Υπάρχει μία σχέση εμπιστοσύνης. Μπορεί να δίνονται δώρα. Είναι πολυ μεθοδευμένοι οι τρόποι που ένας ενήλικας σε ένα χώρο εμπιστοσύνης και ασφάλειας του παιδιού θα το προσκαλέσει σε κάτι άλλο, με σκοπό την εκμετάλλευση του. Είναι σημαντικό εμείς ως ενήλικες να μπορούμε να εντοπίζουμε τέτοιες συμπεριφορές. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη παγίδα γιατί τέτοιες περιπτώσεις δεν γίνεται πάντα υπό καθεστώς απειλής, τα παιδιά μπαίνουν σε τέτοιου είδους σχέσεις είναι γιατί υπάρχει εμπιστοσύνη. Μπορεί να είναι ένας καθηγητής, με τον οποίο μπορεί να έχουν φιλικές σχέσεις."
Η Συντονίστρια στο Σπιτι του Παιδιού υπογράμμισε ότι σε περιπτώσεις που δεν καταγγείλει το περιστατικό ένα παιδί είναι δύσκολη η διερεύνηση σε ψυχολογικό επίπεδο, ωστόσο κάποια συμπτωματολογία μπορεί να "προδίδει" τέτοιες καταστάσεις.
"Βλέπουμε αυτοκτονικούς ιδεασμούς ή προσπάθειες αυτοτραυματισμών σαν μία ένδειξη απόγνωσης και απελπισίας, ειδικά σε περιπτώσεις χρόνιας κακοποίησης που μπορεί να συμβαίνει στο σπίτι από οικεία πρόσωπα."
Η ψυχολόγος αναφέρθηκε στον υποστηρικτικό ρόλο του γονέα σε τέτοιες περιπτώσεις και στην σημαντική συμβολή του για απενοχοποίηση του παιδιού, σε περίπτωση που τα ίδια τα παιδιά έβγαλαν και απέστειλαν κάποιες φωτογραφίες "για τις οποίες ντρέπεται και νιώθει τύψεις"
"Πολύ συχνά ακούμε ότι το παιδί λέει ψέματα, να το πιστέψουμε ή όχι. Από τη στιγμή που το λέει όμως, αξίζει να το διερευνήσουμε πολύ σοβαρά, να εξετάσουμε τους λόγους που το λέει. Αντιδράσεις όπως "θα πάω να τον χτυπήσω" ή "θα πάω να τον βρω", τον θύτη από τους γονείς, δεν βοηθούν κανένα. Φυσικά πάρα πολλοί γονείς δεν πιστεύουν τα παιδιά και λένε ότι λένε ψέματα και δεν μπορούν να στηρίξουν το παιδί στη διαδικασία, ειδικά εάν πρόκειται για πολύ στενά πρόσωπα."
