του Γιώργου Χρυσάνθου
Ένα χαρούμενο σαββατιάτικο πρωινό για τον κύριο Αντώνη, ο οποίος κυβέρνησης επιτρέποντος πήγε στο σύλλογο στην Αγία Βαρβάρα για να δει επιτέλους τους φίλους του!
Ερώτηση: Τι μας έλειψε περισσότερο;
Απάντηση: Οι φίλοι μας, η παρέα μας, να κάτσουμε να πιούμε ένα καφέ.
Ερώτηση: Να μας πουν και καμιά λαφαζανιά;
Απάντηση: Ε ακατάχνωτα
Παρόν και ο φίλος του ο Δημήτρης, ο οποίος μετά από 2 μήνες ήρθε στο χωριό του και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πάει στο καφενείο για την πρώτη συνάντηση των φίλων στην μετά καραντίνα εποχή.
“Εγώ είμαι Λευκωσιάτης, αλλά το Σαββατοκύριακο να με δέσουν με τις αλυσίδες, εγώ θα έρθω στο χωριό μου. Να έρτω δαμέ να δω τους φίλους μου!
Είναι όμως και αυστηρός στους κανόνες υγειηνής λόγω πανδημίας και επιβάλλει σε όλους στο καφενείο να προσέχουν.
Και φεύγοντας από την Αγία Βαρβάρα, πήγαμε για ακόμη έναν καφέ στην Πλατεία του Λυθροδόντα.
Έξω από το καφενείο, η ζωή επέστρεψε μετά από 65 ημέρες και ο καφεντζής ήταν ιδιαίτερα ευδιάθετος.
“Μα θα τους πιάσει τα μέτρα τους; Όχι θα μετρήσω τις αποστάσεις!”
“Δαμέ μια χαρά με τους φίλους. Ερώτηση: Έχει καιρό να τους δεις φαίνεται. Απάντηση: Ε από τότε που μπήκαμε σε καραντίνα!”
“Μετά από δύο μήνες εδώ με τους φίλους, τους συγγενείς, τους γνωστούς.”
“Οι χωριανοί βγήκαν έξω, χαμόγελα, χαρά”
Επιστροφή λοιπόν στα καφενεία, με μπόλικη διάθεση και πάντα με προσοχή!
