Της Δήμητρας Μακρυγιάννη
Ήταν η μέρα που ο ήλιος έσβησε και μαζί του πήρε εκατόν εικοσιέναν ανθρώπους.
Η 14η Αυγούστου θα ήταν η πρώτη μέρα καλοκαιρινών διακοπών για πολλές οικογένειες.
Λίγο μετά τις 9 το πρωί, οι 115 επιβάτες και το εξαμελές πλήρωμα του Boeing 737 της αεροπορικής εταιρείας ΗΛΙΟΣ, αναχώρησε από το αεροδρόμιο Λάρνακας με προορισμό την Πράγα, με ενδιάμεσο σταθμό το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος στην Αθήνα.
Η ώρα είναι 10.37. Το αεροσκάφος της ΗΛΙΟΣ εισέρχεται στο FIR Αθηνών αλλά δεν υπάρχει καμία επικοινωνία με τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας. Σύντομα ενεργοποιείται το σχέδιο δράσης τέτοιων περιπτώσεων.
Στις 11.05 ακριβώς δύο μαχητικά F16 απογειώνονται προκειμένου να εντοπίσουν το αεροσκάφος της ΗΛΙΟΣ. Μετά από 13 λεπτά τα μαχητικά έρχονται σε οπτική επαφή με το ακυβέρνητο αεροσκάφος.
Τα καύσιμα του Boeing τελειώνουν. Η μοιραία πτήση έχει παραδοθεί στον θάνατο. Οι κινητήρες του αεροσκάφους σταματάνε να λειτουργούν.
Ηχητικό ντοκουμέντο
``Αθήνα αυτή τη στιγμή το αεροσκάφος δείχνει πως πάει για το έδαφος!````ΜΑΥ DAY MAY DAY...έχουμε πρόσκρουση πολιτικού αεροσκάφους...έχει προσκρούσει σε κορφή βουνού.``
121 ψυχές χάνονται. Η ορεινή περιοχή του Γραμματικού στην βόρεια Αττική γεμίζει με τα συντρίμια του αεροσκάφους της ΗΛΙΟΣ. Δεκάδες οικογένειες βυθίζονται στο πένθος.
Δεκατέσσερα χρόνια έχουν περάσει από εκείνο το μαύρο μεσημέρι. Όσοι έμειναν πίσω μετρούν πληγές, κουβαλάνε σταυρό που όλο και μεγαλώνει, ποτέ δε θα ξεχάσουν.
Δηλώσεις συγγενών
``Σαν να ήταν χτες...σήμερα λες και το ζω, είναι μες τη μνήμη σου 14 χρόνια!``
``Το να ξεχάσω δεν υπάρχει περίπτωση...εγώ είμαι ψυχικά άρρωστος από εκείνη την ημέρα.``
``Οι πληγές δεν γιατρεύονται ότι και να πω...δεν ξεχνιέται τούτο το πράγμα.``
``Δε θα ξανάρθουν, διαπιστώνουμε όσο περνάνε τα χρόνια ότι όντως είναι νεκροί.``
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, η κυπριακή κοινωνία θυμάται αυτούς που χάθηκαν τόσο άδικα και αναπάντεχα. Κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει, κανείς δεν μπορεί!
