Δεν προκύπτει καμία κωλυσιεργία όσον αφορά στη διεκπεραίωση των εργαστηριακών εξετάσεων. Αυτό αναφέρει το Υπουργείο Υγείας που ερεύνησε τις συνθήκες θανάτου παιδιού με ειδικές ανάγκες στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού και τις δημόσιες αναφορές της χαροκαμένης μητέρας σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης και μέσα ενημέρωσης.
"Μετά από σχετική διερεύνηση που ζήτησε ο Υπουργός Υγείας κ. Κωνσταντίνος Ιωάννου, με αφορμή καταγγελία που αναρτήθηκε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης για τον θάνατο παιδιού λόγω καθυστέρησης στη χορήγηση της κατάλληλης θεραπείας στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού, όπου νοσηλευόταν, εξαιτίας καθυστέρησης πέραν της μιας εβδομάδας στη διεκπεραίωση συγκεκριμένης εργαστηριακής ανάλυσης, η οποία διενεργείται από το εργαστήριο Πυρηνικής Ιατρικής στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, έχει διαφανεί ότι το δείγμα λήφθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού από τον ασθενή στις 22 Ιανουαρίου 2019, στις 8:18 π.μ., και παραλήφθηκε από το εργαστήριο στις 23 Ιανουαρίου 2019, στις 9 π.μ. Τα αποτελέσματα επικυρώθηκαν και καταχωρήθηκαν στο μηχανογραφικό σύστημα προς ενημέρωση του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού στις 24 Ιανουαρίου 2019, στις 1:54 μ.μ.
Με βάση τα πιο πάνω δεδομένα, δεν προκύπτει καμία κωλυσιεργία όσον αφορά στη διεκπεραίωση των εργαστηριακών εξετάσεων.
Ο Υπουργός Υγείας εκφράζει και δημόσια, όπως ήδη έπραξε και προσωπικά, τα θερμά του συλλυπητήρια προς την οικογένεια του εκλιπόντος."
Aφορμή για τη διερεύνηση του τραγικού περιστατικού στάθηκαν τα όσα ανάρτησε η χαροκαμένη μητέρα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, κάνοντας λόγο για λάθη και παραλείψεις.
«Κακά τα ψέματα. Το μωρό μας δεν είναι στην αγκαλιά των αγγέλων. Έσβησε. Δεν υπάρχει. Η κουρασμένη ψυχούλα του έφυγε χτες μετά από τρεις ανακοπές. Άφησε μας απλά το ταλαιπωρημένο κορμάκι του που θα εναποθέσουμε σήμερα μαζί με ένα κάρο ενοχές μας, να ξεκουραστεί για πάντα κάτω από μια μεγάλη βελανίδια στο κοιμητήριο του χωρίου μας. Εκεί που ξεκουράζεται ο πάππους κι η γιαγιά του.
Ήρθε στη ζωή ήσυχα και έζησε συνεσταλμένα, όπως όλα τα μώρα που μάθαμε να αποκαλούμε «με ειδικές ανάγκες» και που τα έχουμε να ζουν στο περιθώριο να μη μας χαλούν την γυαλιστερή εικόνα της ζωής μας. Μώρα που θυμούμαστε μια φορά τον χρόνο στο ραδιομαραθωνιο, ρίχνουμε ένα δεκαευρο στο κουτί στα φανάρια και μετά συνεχίζουμε να προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν. Μώρα που αν τύχουν στην τάξη των παιδιών μας, δυσανασχετούμε μη δυσκολέψουν την μάθηση τους. Βρήκαμε την εύκολη λύση, τα ιδρύματα, οπού τα παρκάρουμε κάθε πρωί στην καλύτερη περίπτωση. Στην χειρότερη τα αφήνουμε εκεί για πάντα. Να μη μας δυσκολεύουν στη γκλαμουρατη ζωή μας, στα ταξίδια μας, στις εξόδους μας. Η εκπαίδευση τους, από ελάχιστη ως ανύπαρκτη. Τα υπουργεία μας δεν προλαβαίνουν τους αρτιμελείς, πόσο μάλλον τους άλλους. Τα νοσοκομεία μας σκοτώνουν αβερτα ανθρώπους παραγωγικούς, που θα μπορούσαν να προσφέρουν στην κοινωνία. Σίγα που θα κολωναν στους «προβληματικούς». Σκοτώσαμε ένα αθώο μωρό, όχι γιατί χρειαζόταν κάποια εξειδικευμένη αγωγή. Απλά διότι αποτύχαμε να κάμουμε έγκαιρα μιαν απλή αναλυσουλα των 40 ευρώ που θα έδειχνε ότι χρειάζεται να του χορηγηθεί ένα κοινό φάρμακο των 20 ευρώ, η θυροξίνη, για να μπορέσει να λειτουργήσει ο οργανισμός του. Οργανισμός του οποίου ταλαιπωρήσαμε και βγάλαμε νοκ-αουτ ζωτικά όργανα διότι αντί να θεραπεύουμε, απλά κτυπούσαμε ανελέητα τα συμπτώματα, τις επιληπτικές κρίσεις, με τοξικά βαρβιτουρικα αντί να μελετήσουμε τι γίνεται στον υπόλοιπο πλανήτη. Τα μεγαλύτερα αδέλφια του μωρού μου, παιδιά με ανοιχτές αντένες, με προειδοποιούσαν ότι έξω η επιληψία μειώνεται δραστικά με την χορηγία κανναβέλαιου, και ότι τα πανάκριβα βαρβιτουρικα που μου συνταγογραφουν οι νευρολόγοι σκοτώνουν το μωρό μας. Αλλα πως μπορεί ένας γονιός χωρίς να έχει στήριξη από τους γιατρούς να πάρει έτσι απόφαση; Πως να ρισκάρει να μειώσει τα τοξικά βαρβιτουρικα για να χορηγήσει ένα αμφιβολου αποτελεσματικότητας λάδι απο κανναβη; Οταν μαλιστα ο ιδιος ο γιατρος το αποτρεπει; Ετσι φτασαμε να εχουμε καταστρεψει ζωτικα οργανα του μωρου. Απο δω και περα ηταν απλα θεμα χρονου ποτε να αρχισει η αλυσιδωτη αντιδραση.
Συγχωρά με μωρό μου. Εμπιστεύτηκα λάθος ανθρώπους. Ίσως υπάρχουν και στον τόπο μας σωστοί επαγγελματίες της υγείας. Απλά δεν τους βρήκα, παρ όλο που ξέρεις πολύ καλά πόσο ψάξαμε.
Ας ελπίσουμε πως αυτό, που καμαμε τον πονο μας παντιερα, θα βοηθησει αλλους ανθρωπους που βρισκονται σε παρομοια αδιεξοδα, να αμφισβητησουν τους «ειδικους» και να ψαξουν λιγο καλυτερα απο μας».
