Διαχρονικό και στην Κύπρο είναι το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης και παρενόχλησης που, δυστυχώς, είναι συνυφασμένο με τον αθλητισμό, όπως αναφέρει ο Λέκτορας Κοινωνιολογίας Αθλητισμού, κ. Αντώνης Αλεξόπουλος. Παράλληλα, αναδεικνύει το ζήτημα της ύπαρξης των κατάλληλων δομών που θα εξασφαλίσουν την ασφάλεια και την υποστήριξη σε όποιο θύμα αποφασίσει να μιλήσει.
Μιλώντατας στην εκπομπή «ALPHA Ενημέρωση» ο κ. Αλεξόπουλος ανέφερε ότι το περιβάλλον του αθλητισμού διαθέτει πρόσφορο έδαφος για τέτοια περιστατικά, ενώ το πρόβλημα εντείνεται και λόγω κακής διακυβέρνησης.
Αντώνης Αλεξόπουλος - Λέκτορας Κοινωνιολογίας Αθλητισμού
«Είχαμε την εσφαλμένη εντύπωση ότι δεν υπήρχαν τέτοια φαινόμενα επειδή δεν υπήρχαν καταγγελίες...Καταγγελίες υπήρχαν και παραδοσιακά κουκουλώνονταν. Σταματούσαν σε επίπεδο Ομοσπονδίας για παράδειγμα.»
Αναφερόμενος στα εργαλεία που θα μπορούσαν να συνδράμουν στον περιορισμό τέτοιων περιστατικών ο ίδιος ανέφερε ενδεικτικά τα εξής:
- Κώδικες Δεοντολογίας και Επαφής που θα υπογράφονται από τον προπονητή
- Δήλωση από την Ομοσπονδία ότι δεν δέχεται τέτοια θέματα
- Μηχανισμός από τον ΚΟΑ που να προστατεύει το θύμα
Ο κ. Αλεξόπουλος εξέφρασε την πεποίθηση ότι υπάρχει απουσία ενός ευρύτερου στρατηγικού πλάνου, με βασικό χαρακτηριστικό την άγνοια των εμπλεκομένων πολλές φορές για το πώς μπορούν να διαχειριστούν μια τέτοια καταγγελία και υπόθεση. Αρκετοί από αυτούς, μάλιστα, φοβούνται το ενδεχόμενο να χάσουν την καριέρα τους, με τον Λέκτορα Κοινωνιολογίας να τονίζει ότι το να καλούμε κάποιον να μιλήσει δε μπορεί να ισχύει χωρίς να υπάρχει δίκτυ ασφαλείας.
Τελευταία επιλογή το να το αντιμετωπίσουν άμεσα
Το να μιλήσει κάποιος είναι η τελευταία επιλογή συνήθως, όπως ανέφερε η Καθηγήτρια Αθλητικής Ψυχολογίας και Προπονητικής, κ. Άνη Χρόνη, ενώ κατά την πλειονότητα των περιπτώσεων επιλέγεται είτε η παθητικότητα είτε να αποφεύγεται οποιαδήποτε επαφή με τους εμπλεκόμενους.
Επισημαίνοντας ότι το κομμάτη της κακοποίησης είναι ακόμη ταμπού για την κοινωνία, η κ. Χρόνη προσέθεσε ότι η σεξουαλική βία δεν έχει φύλο ούτε ως προς το θύμα, ούτε ως προς τον θύτη ή τους μάρτυρες.
Όπως η ίδια αναφέρει το να μιλήσει κάποιος και να ακουστούν τέτοιου είδους περιστατικά είναι πολύ σημαντικό για την κινητοποίηση των σωματείων και των ομοσπονδιών, αλλά θα πρέπει να υπάροχυν και οι κατάλληλες δομές που θα εξασφαλίζουν τις διαδικασίες και την ασφάλεια του θύματος, αλλιώς είναι «επικίνδυνο» όπως χαρακτηριστικά είπε.
Ανή Χρόνη - Καθηγήτρια Αθλητικής Ψυχολογίας και Προπονητικής
«Να υπάρχει κάτι στο πώς θα το κάνεις, ποιος θα σε ακούσει, ποιος θα σε βοηθήσει.»
Αυτό το οποίο αναδεικνύεται στον αθλητισμό, σύμφωνα με την κ. Χρόνη, είναι ότι έχουμε χάσει κάποιες αξίες.
Οδηγίες προς τους γονείς
Αρκετές είναι οι φορές που τα θύματα, ειδικά όταν είναι παιδιά μικρότερης ηλικίας, παρουσιάζουν διακυμάνσεις στη συμπεριφορά τους μετά από τέτοια περιστατικά.
Ενδεικτικά κάποια σημεία που θα μπορούσαν να προβληματίσουν τους γονείς είναι:
- Κλείνονται στον εαυτό τους
- Ντρέπονται πιο εύκολα
- Βγάζουν θυμό κι ένταση
- Παρουσιάζουν εκ διαμέτρου αντίθετες συμπεριφορές
- Παρουσιάζουν τάσεις φυγής και αποστασιοποίσης
Καταλήγοντας, η κ. Χρόνη αναφέρθηκε στο παράδειγμα αρκετών χωρών του εξωτερικού όπου συνδέεται η χρηματοδότηση των ομοσπονδιών με την εξυγείανση σε τέτοια ζητήματα, τακτική που φαίνεται τελικά να αποδίδει.
