της Κατερίνας Ιωάννου
«Δεν αντέχω άλλο...»
Μία οικογένεια που τα τελευταία χρόνια ζει στη Λάρνακα. Δύο πανέμορφα αγγελούδια, ο Μάριος 3 χρόνων και η Ορέστια μόλις 15 μηνών που διαμένουν..σε άθλιες και τραγικές συνθήκες.
Το σπίτι στο οποίο διαμένουν είναι τουρκοκυπριακό και τον Σεπτέμβριο του 2016 παραχωρήθηκε προσωρινά στην Ελένη και τον Ιονούτ να διαμένουν εκεί μόλις παντρεύτηκαν. Τότε ήταν αρκετό.
Τώρα ένα σπίτι ακατάλληλο αφού απέκτησαν δύο παιδιά.. τρόπος για να ζεσταθούν δεν υπάρχει.. η μητέρα αναγκάζεται να ζεστάνει νερό προκειμένου να κάνουν μπάνιο.
Σπασμένα παράθυρα που μετά δυσκολίας αντέχουν.
Η ίδια ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά, ο πατέρας εργάζεται εδώ και τρεις ημέρες σε οικοδομή.
Έκτοτε πολεμά με κάθε μέσο προκειμένου να μεταστεγαστούν σε ένα άλλο σπίτι έστω και λυόμενο.
«Αν μπορεί κάποιος με δύο μωρά να ζήσει μες τούτη τη κατάσταση με ένα υπνοδωμάτιο να κοιμούνται τέσσερα άτομα, με όλες τις ενέργειες που έκαμα, χτύπησα πόρτα σε κόμματα, κάτω στην τουρκοκυπριακή υπηρεσία, χτύπησα παντού και καμία ενέργεια. Ζητώ ένα πιο μεγάλο σπίτι να μπορούν να κοιμηθούν τα μωρά μου σε δωμάτιο και να μπορούν να παίξουν».
"Το κράτος να μας βοηθήσει"
Θυμάται με παράπονο τις υποσχέσεις ορισμένων τοπικών παραγόντων και αναφέρει ότι οι πόρτες που χτύπησε πολλές, σχεδόν όλες όμως κλειστές. Και απευθύνει έκκληση προς το Υπουργείο Εσωτερικών να την βοηθήσει.
«Το Σεπτέμβριο του 2017 έκανα αίτηση και μου απαντήσαν ότι δεν μπορούν γιατί τούτο το σπίτι το συγκεκριμένο ανακαινίστηκε με 25 χιλιάδες ευρώ. Που επήαν τούτες οι 25 χιλιάδες ευρώ. Το 18 ξανακάμνω και τηλεφωνικά και γραπτή επιστολή και έρχονται να μου πουν ότι το συγκεκριμένο σπίτι είναι εγγεγραμμένο με δύο υπνοδωμάτια. Έχω ακόμα πάνω μου τη μίσθωση η οποία έληξε που τις 31 Ιανουαρίου το 18 και δεν γράφει ότι το συγκεκριμένο σπίτι είναι με δύο υπνοδωμάτια ή με ένα».
Οι συνθήκες διαβίωσης όχι μόνο ακατάλληλες αλλά και άκρως επικίνδυνες αφού το σπίτι βρίσκεται σε κεντρική λεωφόρο της πόλης, με το 15μηνο βρέφος και το αδελφάκι του να προσπαθούν να βγουν έξω για να παίξουν.
«Εν αντέχουμε άλλο, εν μπορούμε να είμαστε άλλο μες τούτη τη κατάσταση, να μεν μπορείς να ζήσεις. Δύσκολα.. Εδώ κοιμάμαι εγώ με τον σύζυγο μου, δαμέ το κρεβατάκι της κόρης μου, δαμέ το κρεβατάκι του γιου μου. Δαμέ το ερμάρι, το οποίο έφτιαξε ο σύζυγος μου. Είναι παράθυρο και το κάμαμε ερμάρι για να μπορούμε να βάλουμε πάνω τα ρούχα μας. Δεν έχει που να κινηθεί το μωρό, να παίξει με το ποδήλατο του, να μπορεί να τρέξει, είναι φυλακισμένο μέσα στους τέσσερις τοίχους».
Η 28χρονη μητέρα μαζί με τον πατέρα καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καλό των δύο παιδιών τους, τα οποία αναγκάζονται να μένουν καθημερινά κλεισμένα στο σπίτι, με την κατάσταση να γίνεται ακόμη πιο δύσκολη.
Στο πλευρό τους και η μητέρα της Ελένης η οποία παρόλα τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει αγωνίζεται αδιάλειπτα για να επιβιώσουν.
Μαρία Παπά, μητέρα Ελένης
«Βοηθώ όσο μπορώ, έχω τα μωρά κοντά μου. Έρχονται τα μωρά παίζουν, όταν θα φύγουν γίνεται ένας πόλεμος δεν θέλουν να φύγουν να έρθουν τα μωρά να μείνουν σε έτσι συνθήκες, όπως και να΄χει ψιλοπλακώνεσαι να είσαι μες τούτο το σπίτι. Το μωρό το μεγάλο το χειμώνα αρρωστά διότι μυρίζει. Δεν ζητά οκέλα, ένα σπίτι να ζει ανθρώπινα ένα νεαρό ανδρόγυνο με δύο παιδιά, μόνο αυτό, ότι μπορούν ας κάνουν για τούτα τα μωρά».
Την οικογένεια στηρίζει η ομάδα «Αγκαλιάζω με Αγάπη» η οποία τους παρέχει καθημερινά φαγητό.
