Με τη μεγαλειώδη Θεία Λειτουργία στο ΓΣΠ κορυφώθηκε η διήμερη επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στην Κύπρο, κατά την οποία έστειλε μηνύματα ανθρωπιάς, αποδοχής και σεβασμού.
Αφού συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, πορεύθηκε στον Καθεδρικό Ναό στην παρουσία μελών της Ιεράς Συνόδου. Ακολούθως τελέσθηκε η Λειτουργία στο ΓΣΠ, την οποία παρακολούθησαν χιλιάδες πιστοί.
Στις 16:00 θα ακολουθήσει οικουμενική προσευχή με μετανάστες στην Ενοριακή Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού.
Σημειώνεται ότι τα μέτρα ασφαλείας και η αστυνόμευση είναι αυξημένη και για τις μετακινήσεις του Πάπα γίνονται κατά διαστήματα ολιγόλεπτες αποκοπές δρόμων. Επίσης από την Πέμπτη στις 6 το πρωί, υπάρχει μόνιμη αποκοπή από τον κυκλικό κόμβο Μάρκου Δράκου προς τη συμβολή των οδών Ρηγαίνης-Αρσινόης, μέχρι τις 10 το πρωί του Σαββάτου 4 Δεκεμβρίου, 2021.
Χθες ο Πάπας Φραγκίσκος έκανε εκτενή αναφορά στον πρώτο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Μακάριο, ενώ χαρακτήρισε την Κύπρο ως "πολύτιμο μαργαριτάρι", λέγοντας πως προσεύχεται για ειρήνη στο νησί.
"Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές!
Είναι μεγάλη μου χαρά να βρίσκομαι εδώ μαζί σας και να ολοκληρώνω την επίσκεψή μου στην Κύπρο με αυτή τη συνάντηση προσευχής. Ευχαριστώ τους Πατριάρχες Pizzaballa και Béchara Raï, καθώς και την κυρία Gosia του γραφείου Caritas. Χαιρετίζω με στοργικότητα και ευγνωμοσύνη τους εκπροσώπους των διαφόρων χριστιανικών θρησκευμάτων που βρίσκονται στην Κύπρο.
Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» με όλη μου την καρδιά θέλω να απευθυνθώ σε εσάς, νεαροί μετανάστες, που έχετε καταθέσει τις μαρτυρίες σας. Τις είχα λάβει πριν ένα μήνα περίπου και με είχαν αγγίξει βαθιά, και σήμερα με συγκίνησαν και πάλι. Αλλά δεν είναι μόνο ένα συναίσθημα, είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι η συγκίνηση που πηγάζει από την ομορφιά της αλήθειας. Όπως όταν ο Ιησούς αναφώνησε: «ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἔκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις» (Μτ 11,25). Δοξάζω κι εγώ τον ουράνιο Πατέρα μας γιατί αυτό συμβαίνει και σήμερα. Εδώ, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο, στους ταπεινούς ο Θεός αποκαλύπτει τη Βασιλεία του, μια Βασιλεία αγάπης, δικαιοσύνης και ειρήνης.
Ακούγοντάς σας, συνειδητοποιούμε καλύτερα την προφητική δύναμη του Λόγου του Θεού που, μέσω του Αποστόλου Παύλου που λέει: «… ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ» (Εφ. 2,19). Λόγια που γράφτηκαν για τους Χριστιανούς της Εφέσου -όχι μακριά από εδώ- πολύ μακριά στο χρόνο, αλλά πραγματικά πολύ κοντά, πιο ζωντανά από ποτέ, σαν να γράφτηκαν για εμάς σήμερα: «Δεν είστε ξένοι, αλλά συμπολίτες». Αυτή είναι η προφητεία της Εκκλησίας: μια κοινότητα που, παρ’ όλους τους ανθρώπινους περιορισμούς, ενσαρκώνει το όνειρο του Θεού δοθέντος ότι ο Θεός ονειρεύεται. Όπως και εσύ, Mariamie, από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό, που στη μαρτυρία σου αναφέρεσαι στον εαυτό σου λέγοντας πως είσαι «γεμάτη όνειρα». Όπως εσύ, ο Θεός ονειρεύεται ένα κόσμο ειρήνης, όπου τα παιδιά του θα ζουν ως αδελφοί και αδελφές.
Η παρουσία σας, αδελφοί και αδελφές μετανάστες και μετανάστριες, είναι πολύ σημαντική γι’ αυτή την οικουμενική εορτή. Οι μαρτυρίες σας είναι σαν ένας «καθρέφτης» για εμάς τις χριστιανικές κοινότητες. Όταν εσύ, Thamara, από τη Σρι Λάνκα λες: «Συχνά με ρωτούν ποια είμαι», μας υπενθυμίζεις πως και σε μας κάποτε απευθύνεται αυτή η ερώτηση: «Ποιος είσαι;» Και δυστυχώς συχνά εννοούν: «Από ποια χώρα είσαι; Σε ποια ομάδα ανήκεις;» Αλλά όπως εσύ το είπες, δεν είμαστε αριθμοί ή άτομα που καταλογογραφούνται. Θα θέλαμε όμως κι εμείς να δηλώσουμε πως είμαστε «αδέλφια», «φίλοι», «πιστοί», και ο καθένας μας είναι «πλησίον» του άλλου.
Όταν εσύ Maccolins, από το Καμερούν, λες πως σ’ όλη σου τη ζωή «πληγώνεσαι από το μίσος», μας θυμίζεις πως το μίσος έχει επίσης δηλητηριάσει τις σχέσεις μεταξύ των χριστιανών. Και αυτό, όπως είπες, αφήνει το στίγμα του, ένα βαθύ σημάδι που διαρκεί πολύ καιρό. Είναι ένα δηλητήριο από το οποίο είναι δύσκολο να αποτοξινωθείς. Πρόκειται για μια διαστρεβλωμένη νοοτροπία που, αντί να μας επιτρέπει να αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον ως αδέλφια, μας κάνει να βλέπουμε ο ένας τον άλλον ως αντίδικους, ως αντιπάλους.
Όταν εσύ, Rozh, από το Ιράκ, λες πως είσαι «ένας άνθρωπος καθ’οδον», μας θυμίζει πως κι εμείς είμαστε κοινότητες στην πορεία, βαδίζουμε από τη σύγκρουση στην κοινωνία. Στο δρόμο αυτό, που είναι μακρύς και γεμάτος σκαμπανεβάσματα, δεν θα πρέπει να φοβόμαστε τις μεταξύ μας διαφορές, αλλά θα πρέπει μάλλον να φοβόμαστε τα τις παρωπίδες και τις προκαταλήψεις που μας εμποδίζουν να συναντηθούμε αληθινά και να προχωράμε μαζί. Οι παρωπίδες και οι προκαταλήψεις ξαναχτίζουν ανάμεσά μας αυτό το τείχος διαχωρισμού που ο Χριστός γκρέμισε, δηλαδή την εχθρότητα (βλ. Εφ. 2,14). Και έτσι η οδοιπορία μας προς την ενότητα μπορεί να σημειώσει πρόοδο μόνο στο βαθμό που, όλοι μαζί, κρατάμε το βλέμμα μας προσηλωμένο σε Αυτόν, που είναι η «ειρήνη μας» (ό.π.), που είναι ο «ακρογωνιαίος λίθος» (εδ. 20). Και Αυτός, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, έρχεται να μας συναντήσει με το πρόσωπο κάθε περιθωριοποιημένου και καταφρονημένου αδελφού. Με το πρόσωπο του μετανάστη που περιφρονείται, απορρίπτεται, εγκλωβίζεται… Αλλά και, όπως είπες, με το πρόσωπο του μετανάστη που ταξιδεύει προς κάτι, προς την ελπίδα, προς μια πιο ανθρώπινη συνύπαρξη…
Και έτσι ο Θεός μας μιλάει μέσα από τα όνειρά σας. Μας καλεί επίσης να μην παραδοθούμε σε ένα διαιρεμένο κόσμο, σε μια διαιρεμένη Εκκλησία, αλλά να βαδίσουμε στην ιστορία ελκυσμένοι από το όνειρο του Θεού για μια ανθρωπότητα χωρίς διαχωριστικά τείχη, απαλλαγμένη από την εχθρότητα, όπου η διαφορά μεταξύ αλλοδαπού και πολίτη δεν υφίσταται πλέον. Προφανώς, διαφορετικοί και περήφανοι για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, που είναι δώρο Θεού, αλλά ως συμφιλιωμένοι συμπολίτες.
Είθε αυτό το νησί, σημαδεμένο από μια οδυνηρή διαίρεση, να γίνει, με τη χάρη του Θεού, ένα εργαστήριο αδελφοσύνης. Και έτσι θα γίνει υπό δύο προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι η πραγματική αναγνώριση της αξιοπρέπειας του κάθε ανθρώπου (βλ. Εγκύκλιος Fratellitutti, 8). Αυτό είναι το ηθικό θεμέλιο, ένα οικουμενικό θεμέλιο που βρίσκεται επίσης στην καρδιά της χριστιανικής κοινωνικής διδασκαλίας. Η δεύτερη όμως αποτελείται από το ανοιχτό πνεύμα του ανθρώπου προς τον Θεό με εμπιστοσύνη, που είναι ο Πατέρας όλων, και αυτή είναι η «προζύμι» που καλούμαστε να προσκομίσουμε ως πιστοί (βλ. ό.π., 272).
Υπό από αυτές τις συνθήκες είναι δυνατό το όνειρο να μετατραπεί σε καθημερινή οδοιπορία, με σαφή βήματα που μετατρέπουν την σύγκρουση σε κοινωνία, το μίσος σε αγάπη. Μια μακρόθυμη πορεία που, μέρα με τη μέρα, μας οδηγεί στη γη που ο Θεός έχει ετοιμάσει για μας, τη γη όπου, εάν ρωτήσει κανείς: «Ποιος είσαι;», μπορείς ελεύθερα να απαντάς, «Είμαι ο αδελφός σου»."
"Κοιτάζοντάς σας θυμάμαι και σκέφτομαι όλους εκείνους που χρειάστηκε να γυρίσουν πίσω..."
"Είναι δική μου ευθύνη να ανοίξω τα μάτια σας. Η αναγκαστική μετανάστευση δεν είναι τουρισμός," είπε ο Πάπας Φραγκίσκος απευθυνόμενος στους δεκάδες πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται μαζί του στην Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού.
"Θέλω να πω εκείνο που έχω μέσα στην καρδιά μου.. Τα συρματομπλέγματα σε άλλα μέρη τα βάζουν για να μη μπορέσουν οι πρόσφυγες, για να μη μπορέσει να μπει εκείνος που ζητάει αδελφοσύνη, κάποιος που προσπαθεί να ξεφύγει από το μίσος..."
"Μακάρι να αφυπνήσει ο Κύριος τη συνείδησή μας μπροστά σε όσα συμβαίνουν"
Συγκινούν οι μαρτυρίες προσφύγων και μεταναστών ενώπιον του Πάπα Φραγκίσκου για τη ζωή μακριά από τα σπίτια τους.
"Ονειρεύομαι να είμαι πρώτη στην τάξη μου και να γίνω διπλωμάτης... Ονειρεύομαι χαμόγελα."
Στην ομιλία του ο Ποντίφικας ανέφερε πως είναι μεγάλη του χαρά που ολοκληρώνει την επίσκεψή του στην Κύπρο με τη συνάντηση με τους μετανάστες, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι οι μαρτυρίες τους προκάλεσαν μια "συγκίνηση που πηγάζει από την ομορφιά της αλήθειας.."
Ξεκίνησε η οικουμενική προσευχή του Πάπα με τους μετανάστες στην Ενοριακή Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού.
Στις 16:00 ξεκινά η οικουμενική προσευχή του Πάπα Φραγκίσκου με μετανάστες στην Ενοριακή Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού.
Αυτή τη στιγμή δεκάδες μετανάστες αναμένουν τον Ποντίφικα για να λάβουν την ευλογία του.
Δείτε φωτογραφίες:
Δέκα παράνομοι μετανάστες που κρατούνται στις Κεντρικές Φυλακές συγκαταλέγονται ανάμεσα στους πρόσφυγες που θα μεταφέρει ο Πάπας Φραγκίσκος στο Βατικανό, με την λήξη της επίσημης επίσκεψης που πραγματοποιεί στην Κύπρο.
Σύμφωνα με ανακοίνωση, η Διευθύντρια των Κεντρικών Φυλακών Άννα Αριστοτέλους συναντήθηκε με τον Ποντίφικα μετά το πέρας της μεγαλειώδους Θείας Λειτουργίας που τέλεσε στο ΓΣΠ, στη μονή του Τιμίου Σταυρού όπου διαμένει.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,
Εκείνος που θέλει να ευχαριστήσει όλους σας, είμαι εγώ!
Αύριο πρωί θα έχω την ευκαιρία να χαιρετήσω τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας πριν φύγω από την χώρα. Ως εκ τούτου, και από τώρα θα ήθελα να εκφράσω με όλη μου την καρδιά, την ευγνωμοσύνη μου στον καθένα σας για την ζεστασιά και την στοργή που μου δώσατε.
Εδώ στην Κύπρο αναπνέω λίγο από την χαρακτηριστική ατμόσφαιρα των Αγίων Τόπων όπου η αρχαιότητα και η ποικιλία των χριστιανικών παραδόσεων εμπλουτίζουν τον προσκυνητή. Αυτό είναι καλό για μένα και είναι ωραίο να συναντώ κοινότητες πιστών που ζουν το παρόν με ελπίδα, που είναι ανοιχτοί στο μέλλον και μοιράζονται αυτόν τον ορίζοντα με όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Σκέφτομαι, με ιδιαίτερο τρόπο, τους μετανάστες που αναζητούν μια καλύτερη ζωή, με τους οποίους θα έχω την τελευταία μου συνάντηση σε αυτό το νησί μαζί με διάφορους αδελφούς άλλων χριστιανικών θρησκευμάτων.
Ευχαριστώ όσους συνεργάστηκαν για αυτή την επίσκεψη! Σας παρακαλώ να προσεύχεστε για μένα. Είθε ο Κύριος να σας ευλογεί και η Παναγία να σας προστατεύει!
Ευχαριστώ!
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας στο ΓΣΠ ο Πάπας Φραγκίσκος ευχαρίστησε στα ελληνικά όλους για που συνέβαλαν για να πραγματοποιηθεί η επίσκεψή του στην Κύπρο.
Δύο τυφλοί, ενώ ο Ιησούς περνούσε, κραύγαζαν τη δυστυχία και την ελπίδα τους λέγοντας: «ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὸς Δαυίδ!» (Μτ 9,27). Η βιβλική έκφραση “υἱὸς Δαυίδ” ήταν ο επίσημος τίτλος που αποδιδόταν στον Μεσσία, τον οποίο ανήγγειλαν οι προφητείες που αναφέρονταν στον Οίκο του Δαβίδ. Οι δύο πρωταγωνιστές του σημερινού Ευαγγελίου, λοιπόν, είναι οι τυφλοί. Όμως, παρά την δυστυχή κατάστασή τους, και οι δύο “βλέπουν” αυτό που είναι πραγματικά σπουδαίο: αναγνωρίζουν τον Ιησού ως τον Μεσσία που ήρθε στον κόσμο. Ας αναλύσουμε λοιπόν τρία στάδια αυτής της συναντήσεως τα οποία μπορούν να μας βοηθήσουν, κυρίως σε αυτή την περίοδο της Παρουσίας, ώστε ο καθένας από μας να υποδεχθεί τον Ερχόμενο Κύριο.
Το πρώτο στάδιο συνίσταται στο να πλησιάσουμε τον Κύριο με στόχο να μας θεραπεύει. Το κείμενο λέει ότι και οι δύο τυφλοί, ενώ ακολουθούσαν τον Κύριο, φώναζαν επάνω του (βλ. εδαφ. 27). Δεν τον βλέπουν αλλά ακούν τη φωνή Του και, ενδεχομένως, ακολουθούν τα βήματά Του. Αναζητούν στον Χριστό αυτό που είχαν προαναγγείλει οι προφήτες, δηλαδή να γίνουν μάρτυρες κάποιων σημαδιών θεραπείας και ευσπλαχνίας του Θεού ανάμεσα στον λαό Του. Περί αυτού του θέματος είχε ήδη γράψει ο Ησαΐας:
«ἀνοιχθήσονται ὀφθαλμοὶ τυφλῶν» (35,5). Κι άλλη μια προφητεία που αναφέρεται στο σημερινό πρώτο ανάγνωσμα λέει: «οἱ ἐν τῷ σκότει καὶ οἱ ἐν τῇ ὁμίχλῃ ὀφθαλμοὶ τυφλῶν βλέψονται» (29,18). Οι δύο χαρακτήρες του Ευαγγελίου λοιπόν πιστεύουν εκ βάθους στον Ιησού και τον ακολουθούν αναζητώντας φως για τα τυφλά τους μάτια.
Και γιατί, αδελφοί και αδελφές, αυτοί οι δύο άνθρωποι εμπιστεύονται τον Ιησού; Διότι αντιλαμβάνονται ότι, μέσα στο σκοτάδι της ιστορίας, Εκείνος είναι το φως που φωτίζει τις νύχτες της καρδιάς και του κόσμου. Ο Χριστός νικά το σκοτάδι του κάθε τυφλού. Κι εμείς, -πρέπει να το υποδεχθούμε- κουβαλάμε κάποιο είδος τύφλωσης στην καρδιά. Κι εμείς, όπως οι δύο τυφλοί, είμαστε οδοιπόροι που συχνά ζούμε στο σκοτάδι της ζωής. Το πρώτο βήμα συνίσταται λοιπόν στο να πλησιάσουμε τον Ιησού, όπως ο ίδιος μας ζητά: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Mt 11,28). Ποιος από εμάς δεν είναι κάπως κουρασμένος και επιβαρυμένος; Ως εκ τούτου, αντιστεκόμαστε να κατευθύνουμε τα βήματά μας προς τον Ιησού. Πολλές φορές προτιμάμε να παραμένουμε κλεισμένοι στον εαυτό μας, να είμαστε απομονωμένοι και περικυκλωμένοι από το σκοτάδι μας, να λυπόμαστε για τον εαυτό μας και, μεταξύ άλλων, δεχόμαστε ευχαρίστως και την κακή παρέα της λύπης. Ο Ιησούς είναι ο Αληθινός Ιατρός: Αυτός μόνο, το αληθινό φως που φωτίζει κάθε άνθρωπο (βλ. Ιω 1,9), μας δίνει μια αφθονία φωτός, ζεστασιάς, αγάπης. Μόνο ο Ιησούς ελευθερώνει την καρδιά από κάθε κακό. Ας αναρωτιόμαστε μεμονωμένα: κλείνομαι στο σκοτάδι της μελαγχολίας, που στεγνώνει τις πηγές της χαράς ή κατευθύνω τα βήματά μου προς τον Ιησού και του προσφέρω τη ζωή μου; Ακολουθώ τον Ιησού, τον “παρακολουθώ”, του λέω τις ανάγκες μου, του παρουσιάζω την πίκρα μου; Ας το κάνουμε, ας δώσουμε στον Ιησού την ευκαιρία να θεραπεύει τις καρδιές μας. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Η εσωτερική μας θεραπεία όμως απαιτεί και άλλα δύο.
Το δεύτερο στάδιο συνίσταται στο να κουβαλάμε όλοι μαζί τις πληγές μας. Σε αυτό το απόσπασμα του Ευαγγελίου η θεραπεία ενός μόνο τυφλού δεν πραγματοποιείται όπως, παραδείγματος χάριν, στην περίπτωση του Βαρτιμαίου (βλ. Μκ 10,46-52) ἠ του εκ γενετής τυφλού (βλ. Ιω 9,1-41). Εδώ οι τυφλοί είναι δύο. Βρίσκονται μαζί στο δρόμο. Μαζί μοιράζονται τον πόνο λόγω της κατάστασής τους, μαζί ψάχνουν ένα φως που να ανάψει μια λάμψη στην καρδιά των νυχτών τους. Το κείμενο που ακούσαμε είναι πάντα στον πληθυντικό γιατί και οι δύο κάνουν όλα μαζί: και οι δύο ακολουθούν τον Ιησού, και οι δύο φωνάζουν επάνω του και του ζητούν να τους θεραπεύει, όχι όμως ο καθένας για τον εαυτό του ή μεμονωμένα, αλλά πάντα μαζί. Σημαντικό είναι ό,τι λένε στον Χριστό: ἐλέησον ἡμᾶς. Χρησιμοποιούν τον πληθυντικό “εμείς”, δεν λένε “εγώ”. Δεν σκέφτεται ο καθένας τη δική του τύφλωση, αλλά και οι δύο ζητούν βοήθεια μαζί. Ιδού το πιο εύγλωττο σημείο της χριστιανικής ζωής! Ιδού το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του εκκλησιαστικού πνεύματος: να σκεφτόμαστε, να μιλάμε και να πράττουμε μαζί, χρησιμοποιώντας τον πληθυντικό “εμείς” και ξεπερνώντας τον ατομικισμό και τον ισχυρισμό της αυτάρκειας που απλώς αρρωσταίνουν την καρδιά.
Οι δύο τυφλοί, μοιράζοντας τα βάσανά τους με αδελφική φιλία, μας διδάσκουν πολλά. Ο καθένας μας είναι τυφλός με κάποιο τρόπο λόγω της αμαρτίας που μας εμποδίζει να «βλέπουμε» τον Θεό ως Πατέρα και τους άλλους ως αδέρφια. Αυτή είναι μια συνέπεια της αμαρτίας, αλλοιώνει την πραγματικότητα: μας κάνει να αντιληφθούμε τον Θεό ως άρχοντα και τους άλλους σαν να ήταν προβλήματα. Όλα αυτά είναι το έργο του πειραστή διαβόλου που παραποιεί όλα τα πράγματα και τείνει να μας τα δείχνει αρνητικά με στόχο να μας ρίξει στην αγκαλιά της απόγνωσης και της πικρίας. Και η θλίψη, η οποία είναι επικίνδυνη και δεν προέρχεται από τον Θεό, φωλιάζει καλά στη μοναξιά. Επομένως, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το σκοτάδι από μόνοι μας. Εάν κουβαλάμε μόνοι μας την εσωτερική μας τύφλωση, θα χαθούμε. Έχουμε ανάγκη από το πλησίον μας. Πρέπει να παραμένουμε ο ένας δίπλα στον άλλο για να μοιραστούμε τις πληγές της ζωής μας και να αντιμετωπίσουμε το δρόμο μαζί.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, μπροστά στο σκοτάδι του καθενός και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε στην Εκκλησία και την κοινωνία, καλούμαστε να ανανεώσουμε την αδελφοσύνης. Εάν παραμένουμε χωρισμένοι μεταξύ μας, αν ο καθένας σκέφτεται μόνο τον εαυτό του ή ενδιαφέρεται μόνο και μόνο στο μικρό του περιβάλλον, εάν δεν αποδεχόμαστε ο ένας τον άλλον, δεν υπάρχει διάλογος, δεν προχωράμε μαζί και, επομένως, δεν μπορούμε να αναρρώσουμε πλήρως από την τύφλωσή μας. Η ανάρρωση πραγματοποιείται όταν κουβαλάμε μαζί τις πληγές μας, όταν αντιμετωπίζουμε μαζί τα προβλήματά μας, όταν μιλάμε ξεκάθαρα και ακούμε ο ένας τον άλλο. Αυτή είναι η χάρη της κοινοτικής ζωής, η χάρη των μελών μιας κοινότητας που κατανοούν την αξία της. Το ζητώ για σας ώστε να είστε πάντα μαζί. Να είστε πάντα ενωμένοι και να αντιμετωπίζετε τη ζωή με χαρά ως Χριστιανοί αδελφοί, τέκνα του ενός Πατρός! Και, ταυτοχρόνως, το ζητάω κι εγώ για μένα.
Και ιδού το τρίτο βήμα: να αναγγέλουμε το Ευαγγέλιο με χαρά. Αφού μαζί θεραπεύτηκαν από τον Ιησού, οι δύο ανώνυμοι πρωταγωνιστές του Ευαγγελίου, στους οποίους βλέπουμε τον εαυτό μας αντικαθρεφτισμένο, αρχίζουν να διαδίδουν το Ευαγγέλιο σε όλη την περιοχή. Λίγη ειρωνεία, όμως, μπορεί να ειδωθεί σε αυτό το γεγονός: ο Ιησούς τους είχε συμβουλέψει να μην πουν τίποτα σε κανέναν, αλλά εκείνοι κάνουν ακριβώς το αντίθετο (βλ. Μτ 9,30-31). Από την αφήγηση, όμως, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι πρόθεσή τους να παρακούσουν τον Κύριο, απλώς δεν είναι ικανοί να συγκρατήσουν τον ενθουσιασμό λόγω της θεραπείας τους, καθώς και τη χαρά για όσα έζησαν στη συνάντηση μαζί Του. Ιδού ένα άλλο χαρακτηριστικό του χριστιανού: η χαρά του Ευαγγελίου, που είναι ασυγκράτητη, «γεμίζει την καρδιά και όλη τη ζωή όσων συναντιούνται με τον Ιησού» (Αποστολική Προτροπή, Evangelii gaudium, 1). Μας απελευθερώνει από τον κίνδυνο μιας πίστης κλεισμένης στον εαυτό της και μας εισάγει στη δυναμική της μαρτυρίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αδελφές, χαίρομαι που είμαστε εδώ συγκεντρωμένοι και που βλέπω ότι ζείτε με χαρά τη λυτρωτική διακήρυξη του Ευαγγελίου. Σας ευχαριστώ για αυτό. Δεν είναι θέμα προσηλυτισμού, αλλά μαρτυρίας, δεν είναι ζήτημα ηθικολογίας που κρίνει, αλλά ελέους που αγκαλιάζει, ούτε πρόκειται για θέμα εξωτερικής λατρείας αλλά βιωμένης αγάπης. Σας ενθαρρύνω να συνεχίσετε αυτόν τον δρόμο. Όπως οι δύο τυφλοί του Ευαγγελίου ας ανανεώσουμε τη συνάντηση με τον Ιησού και ας βγούμε από τον εαυτό μας χωρίς φόβο ώστε να δώσουμε μαρτυρία σε όσους συναντάμε! Ας βγούμε για να προσφέρουμε το φως που λάβαμε, ας βγούμε για να φωτίσουμε τη νύχτα που συχνά μας περιβάλλει!
Έχουμε ανάγκη από φωτισμένους χριστιανούς αλλά, πάνω απ’ όλα, από φωτεινούς χριστιανούς που να αγγίξουν με τρυφερότητα την τύφλωση των αδελφών. Έχουμε ανάγκη από χριστιανούς που, με χειρονομίες αγάπης και λόγια παρηγοριάς, ανάβουν φώτα ελπίδας στο σκοτάδι. Χρειάζονται Χριστιανοί που σπέρνουν το Ευαγγέλιο στα ξερά χωράφια της καθημερινότητας και που να γίνονται όργανα τρυφερότητας στη μοναξιά της θλίψης και της φτώχειας.
Αδελφοί και αδελφές, ο Κύριος Ιησούς περνάει από τους δρόμους της Κύπρου, ακούει την κραυγή της τύφλωσής μας, θέλει να αγγίξει τα μάτια και την καρδιά μας, επιθυμεί να τραβήξει την προσοχή μας προς το φως Του, θέλει την αναγέννησή μας. Και μας απευθύνει την ίδια ερώτηση που έκανε στους τυφλούς: «πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;» (Μτ 9,28). Πιστεύουμε ότι ο Ιησούς μπορεί να το κάνει αυτό; Ας ανανεώσουμε την εμπιστοσύνη μας σε αυτόν! Ας του πούμε: Κύριε Ιησού Χριστέ, πιστεύουμε ότι το φως Σου είναι μεγαλύτερο από οποιοδήποτε σκοτάδι μας. Πιστεύουμε ότι μπορείς να μας γιατρέψεις και να ανανεώσεις την κοινότητά μας. Είμαστε πεπεισμένοι ότι μπορείς να πολλαπλασιάσεις τη χαρά μας.
Και με όλη την Εκκλησία σε επικαλούμαστε: Έλα Κύριε Ιησού Χριστέ, Σε αναμένουμε!
Συναγερμός σήμανε στο ΓΣΠ όπου τελείται η μεγαλειώδης Θεία Λειτουργία υπό τον Πάπα Φραγκίσκο, μετά τον εντοπισμό μαχαιριού στην κατοχή άντρα.
Συγκεκριμένα, 43χρονος αλλοδαπός συνελήφθη κατά τον έλεγχο για είσοδο στο ΓΣΠ αφού εντοπίστηκε στην κατοχή του ενα μαχαίρι.
Χιλιάδες πιστοί υποδέχονται με ζητοκραυγές τον Πάπα Φραγκίσκο στο στάδιο ΓΣΠ, όπου θα τελεστεί η θεία λειτουργία.
Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος χάρισε στον Πάπα εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό, ενώ ο Πάπας του δώρισε τον κώδικα του Αποστόλου Παύλου.
Κατά την προσφώνισή του στον Καθεδρικό ναό ο Πάπας Φραγκίσκος ανέφερε,
"Εδώ έχουμε κοινή αποστολική προέλευση. Αυτό που μας ενώνει είναι το Ευαγγέλιο, χαίρομαι που συμπορευόμαστε σε αναζήτηση μεγαλύτερης αδελφοσύνης και ενότητας. Σε αυτή την ιερή γη της Μεσογείου σκεφτόμαστε πολλές σελίδες της ιστορίας μας".
Ο Ποντίφικας σημείωσε πως δεν πρέπει να παραιτηθούμε μπροστά στους διαχωρισμούς του παρελθόντος και πρέπει να καλλιεργηθεί από κοινού η επομονή και υπομονή.
"Είναι καλό να μιλάμε περισσότερο, να ρίχνουμε τείχους, να προχωρήσουμε περισσότερο. Ο Απόστολος Παύλος μιλά συχνά για παρηγοριά. Είναι καλό να σκεφτόμαστε ότι ενέπνευσε μερικά από τα λόγια του, μας λέει ότι θα πρέπει να παρηγορούμε ο ένας τον άλλο όπως παρηγορηθήκαμε από τον Θεό".... πρέπει να στοχεύουμε στην πληρότητα της κοινωνίας και καλούμεθα από τον Κύριο να ανακαλύψουμε ότι είμαστε μέρος του ιδίου σώματος.
Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε αλλά το Άγιο Πνεύμα επιθυμεί να μην παραιτηθούμε μπροστά στους διαχωρισμούς του παρελθόντος και να καλλιεργήσουμε από κοινού την επιμονή και υπομονή. Αν συνεργαστούμε στον τομέα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας θα ανακαλύψουμε τον αδελφό που στέκεται δίπλα μας. Ο καθένας θα διατηρήσει τις συνήθειες του αλλά η κοινή μας εργασία θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε".
Στην προσφώνηση του ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος έκανε μια αναδρομή στη μαρτυρική πορεία του νησιού της Κύπρου, καταλήγοντας στην τουρκική βάρβαρη εισβολή του 1974 λέγοντας πως έκτοτε η Τουρκία εφαρμόζει ένα σχέδιο εθνοκάθαρσης στα εδάφη της Κύπρου.
Μίλησε για σχέδιο εθνικού ξεκαθαρίσματος που περιελάμβανε την εκδίωξη 200 χιλιάδων Χριστιανών από τη γη τους και την αντικατάσταση τους με υπερδιπλάσιους εποίκους που έφερε από τα βάθη της Ανατολίας. Μίλησε επίσης για κατατροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και των θρησκευτικών μνημείων στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου και ζήτησε τη βοήθεια του για αποκατάσταση της δικαιοσύνης.
"Καλωσήρθατε στη νήσο των Αγίων και των μαρτύρων", είπε ο Αρχιεπίσκοπος κατά την προσφώνισή του απευθυνόμενος στον Πάπα Φραγκίσκο.
"Καλωσήρθατε τα ιερά χώματα της ιεραποστολικής μας εκκλησίας. Οι χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης βρίσκονται στην Κύπρο. Δικαίως η Κύπρος θεωρείται η πύλη του χριστιανισμού. Από το 45 μ.χ στο νησί μας δίδαξαν το χριστιανισμό, η Εκκλησία της Κύπρου μέχρι σήμερα έχει μια χριστιανική πορεία. Μέσα σε αυτή τη μακροχρόνια διαδρομή γνώρισε πολλούς κατακτητές αλλά συνεχίζει να δίδει την ορθόδοξη χριστιανική μαρτυρία της".
Ακολούθως ο Αρχιεπίσκος έκανε εκτενή αναφορά στην τουρκική εισβολή.
"Η τουρκία μας επιτέθει βάρβαρα. Έκτοτε εφαρμόζει και στην Κύπρο ένα σχέδιο εθνικού ξεκαθαρίσματος, τις 200,000 χιλιάδες χριστιανικών κατοίκων που εκδίωξε από τις πατρογονικές εστίες με βαρβαρότητα, αντικατέστησε με διπλάσιους εποίκους"..."Στον εθνικό και εκκλησιαστικό Γολγοθά επί 47 χρόνια διερχόμαστε εμείς ως εκκλησιαστική ηγεσία και ο βασανισμένος λαός στρέφουμε τα όμματα της ψυχής μας προς τον Κύριο της δικαιοσύνης. Στον αγώνα μας που ο πάσχος λαός διεξάγει θέλουμε να έχουμε και τη δική μας ενεργό συμπαράσταση. Στο παρελθόν είχαμε τη δυνατότηατα να εκφράσουμε το ίδιο στον Πάπα Βενέδικτο".
Με το απολυτίκιο του Ιδρυτή και Προστάτη της Εκκλησίας της Κύπρου Αποστόλου Βαρνάβα υποδέχθηκαν τον Πάπα Φραγκίσκο στον Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό.
Είναι η δεύτερη επίσκεψη Πάπα στην Κύπρο, σχολίασε ο Θεολόγος Θεόδωρος Κυριακού, λέγοντας ότι η προηγούμενη ήταν αυτή του Βενέδικτου ο οποίος είχε επισκεφθεί το νησί σε μια περίοδο που ανησυχούσε για την τύχη του Χριστιανισμού στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Πρόκειται είπε για μια προσωπικότητα παγκόσμιας εμβέλειας και ακτινοβολίας του οποίου η επίσκεψη τιμά τη χώρα μας.
Έφτασε 10 λεπτά νωρίτερα ο Πάπας Φραγκίσκος στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου.
Τον Πάπα Φραγκίσκο καλωσόρισε στην είσοδο ο Μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος. Στη συνέχεια ανέβηκαν τα σκαλιά της Αρχιεπισκοπής και εισήλθαν στο κτίριο όπου τον ανέμενε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος.
Ο Πάπας Φραγκίσκος κάθισε στη θέση του Αρχιεπισκόπου Κύπρου. Είναι τιμή μας που μας επισκέπτεστε, ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος λέγοντας πως παρά το μικρό μέγεθος της Εκκλησίας της Κύπρου, εντούτοις είναι πολύ καλά οργανωμένη.
Τον Πάπα Φραγκίσκο θα καλωσορίσει ο Μητροπολίτης Πάφου για τη συνάντησή του με τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο.
Στο δρόμο έξω από την Αρχιεπισκοπή βρίσκονται μαθητές του Παγκύπριου Γυμνασίου ώστε να δουν την άφιξη του Πάπα.
Περίπου 7,500 πιστοί αναμένεται να παρακολουθήσουν τη μεγαλειώδη λειτουργία στο ΓΣΠ με τον Πάπα Φραγκίσκο. Οι πύλες άνοιξαν στις 7 το πρωί και μέσα σε λίγα λεπτά έφτασαν πέραν των χίλιων πιστών.
Λόγω των διακινήσεων του Πάπα γίνονται οι απαραίτητες κυκλοφοριακές διευθετήσεις από την Αστυνομία με τον Υπεύθυνο Οδικής Ασφάλειας Γιώργο Μιλλή να αναφέρει ότι έχουν ήδη γίνει κλείσει δρόμοι κοντά στο ΓΣΠ από τις 5 το πρωί και θα παραμείνουν κλειστοί μέχρι το μεσημέρι.
Τονίζει ότι γίνεται σταδιακό κλείσιμο του δρόμου ώστε να περάσει η πομπή και ο χρόνος αναμονής των οδηγών είναι περίπου στα 10 λεπτά.
Σημειώνεται ότι τη μεγαλειώδη λειτουργία στο ΓΣΠ αναμένεται να παρακολουθήσουν 7,500 περίπου άτομα. Έγινε προγραμματισμός για μεταφορές με λεωφορεία από όλες τις επαρχίες.
