Μαύρο ήταν το ξημέρωμα της 11ης Ιουλίου 2011 για την οικογένεια του πυροσβέστη Παναγιώτη Θεοφίλου. Το μαύρο αυτό πρωινό και τα χρόνια που πέρασαν περιέγραψε ο πατέρας του από το στούντιο της εκπομπής Alpha Ενημέρωση, επτά χρόνια μετά τη θυσία του γιου του.
"Νοσταλγία" και "αναμνήσεις", αυτές οι δύο λέξεις και ό,τι αυτές κουβαλούν είναι αυτά που βασανίζουν τα τελευταία επτά χρόνια τον Μιχάλη Θεοφίλου, τον πατέρα του άτυχου πυροσβέστη.
Ο ίδιος εργαζόταν στην Πυροσβεστική και κλήθηκε να παρουσιαστεί στο σταθμό. Μπήκε στο υπηρεσιακό όχημα και άκουσε στο ραδιόφωνο ότι υπήρχαν νεκροί στρατιωτικοί και πυροσβέστες. Τότε πήρε τηλέφωνο το γιο του, αλλά το κινητό του ήταν κλειστό, πράγμα παράξενο. Όταν έφτασε στο σταθμό οι συνάδελφοι του ήταν απόμακροι, τότε ο κ. Θεοφίλου ήταν βέβαιος για τα μαύρα μαντάτα, τα οποία επιβεβαίωσε λίγο αργότερα ο Διευθυντής της Πυροσβεστικής. Λίγο αργότερα μετέφερε την βαριά είδηση του θανάτου του, στο σπίτι του.
Το παράπονό του...
Ο κ. Θεοφίλου είδε το απανθρακωμένο κορμί του γιου του. Παράπονό του, ότι δεν ασπάστηκε για τελευταία φορά τον αδικοχαμένο γιο του. Τον οδήγησαν στην τελευταία του κατοικία, μέσα σε ένα κλειστό φέρετρο, χωρίς να αντικρίσουν για τελευταία φορά το πρόσωπό του.
"Νοσταλγώ τις στιγμές που ήμουν μαζί του"
"Η ζωή μου έχει αλλάξει. Ανατρέπονται όλα, είχα έναν γιο, τον οποίο σπούδασα. Ήταν γυμναστής, ένα παιδί του αθλητισμού. Ανατρέπεται η ζωή σου, ανατρέπονται τα δεδομένα σου."
"Ήταν τίμιος, ευθύς, ομορφόπαιδο, παιδί του αθλητισμού και της εκκλησίας. Με το κομποσχοίνι στο χέρι σκοτώθηκε", είπε περιγράφοντας τον.
"Εύχομαι κανένας άλλος πατέρας να μην χάσει το παιδί του", κατέληξε ο κ. Θεοφίλου
