Του Γιώργου Χρυσάνθου
Άνοιξε την καρδιά του στον Alpha ο γιος αγνοούμενου της Τουρκικής Εισβολής, Μάριος Πετρίδης, κρατώντας στα χέρια του τη τελευταία φωτογραφία που έχει με τον πατέρα του.
Ο Μάριος πρόλαβε να νιώσει από κοντά τον πατέρα του Νικόλα μόλις 4 χρόνια. Και μέσα σε 4 χρόνια τι να προλάβεις να πεις και τι να ζήσεις. Τίποτα. Έχεις απλά μια ψευδαίσθηση της επιστροφής, που πηγάζει μέσα από την παιδική αθωότητα.
Μάριος Πετρίδης - Γιος αγνοούμενου της Τουρκικής Εισβολής,
"Για πολλά χρόνια περιμέναμε να έρθει."
Ο Νικόλας Πετρίδης είχε ακούσει από το ραδιόφωνο το πρωινό της 20ης Ιουλίου, ότι η Εθνική Φρουρά ζητούσε επιστράτευση και χωρίς 2η σκέψη έφυγε για το μέτωπο.
Μάριος Πετρίδης - Γιος αγνοούμενου της Τουρκικής Εισβολής,
Εκείνη την ημέρα ήρθε το λεωφορείο να τον πάρει και έπαιζα έξω στην αυλή. Του είπα να με πάρει μαζί του και μου απάντησε ότι θα πάει και θα έρθει.
Πήγε μαζί με περίπου άλλους 500 εφέδρους στο πέντε Μίλι και θεάθηκε τελευταία φορά από άλλους στρατιώτες μεταξύ 21ης και 22ας Ιουλίου.
Το χάος ωστόσο ήταν τέτοιο την ώρα της εξόδου των τούρκων από το πέντε Μίλι, με αποτέλεσμα να χαθούν τα ίχνη αρκετών, μεταξύ των οποίων και του Νικόλα.
Μάριος Πετρίδης - Γιος αγνοούμενου της Τουρκικής Εισβολής,
Περισσότεροι συνελήφθηκαν, είτε σε σπίτια είτε στο Γ.Σ Πράξανδρος στην πορεία προς την Κερύνεια και πάρα πολλοί σκοτώθηκαν και τους έθαβαν στις αυλές των σπιτιών.
Ο Μάριος πήγε 3 φορές στο Πέντε Μίλι, σε μια προσπάθεια να μάθει ή να βρει στοιχεία. Αλλά φαίνεται ότι πλέον οι πληροφορίες έρχονται με το σταγονόμετρο.
Μάριος Πετρίδης - Γιος αγνοούμενου της Τουρκικής Εισβολής,
Οι πληροφορίες είναι ότι υπάρχουν θαμμένοι κάτω από τα θεμέλια σπιτιών. Ο χώρος όμως σήμερα αλλοιώθηκε πάρα πολύ.
Όσο για την στιγμή που πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στο Πέντε Μίλι…
Μάριος Πετρίδης - Γιος αγνοούμενου της Τουρκικής Εισβολής,
Φοβόμουν να πατήσω το χώμα, μήπως και πατήσω κάποιο νεκρό. Ήθελα με τα χέρια μου να σκάψω το χώμα, μήπως και τον βρω...Πως ήταν να μεγαλώνεις χωρίς τον πατέρα σου και να μην ξέρεις αν ζει; Νιώθεις ότι κάτι σου λύπει, περιμένεις να έρθει, αλλά δεν ήρθε. Δεν έχεις ένα τόπο να πας να κάνεις ένα μνημόσυνο.
Όπως λέει η μητέρα στάθηκε πολύ δυνατή, ιδίως τα πρώτα χρόνια, περιμένοντας με μια ελπίδα που χρόνο με τον χρόνο γινόταν και πιο μάταιη.
Μάριος Πετρίδης - Γιος αγνοούμενου της Τουρκικής Εισβολής,
Μέχρι τα 18 μου ήταν πολύ δυνατός χαρακτήρας.
Όσο για το τι περιμένει σήμερα;
Μάριος Πετρίδης - Γιος αγνοούμενου της Τουρκικής Εισβολής,
Εγώ θέλω να ανευρεθεί η τύχη του. Και αν είναι οστά, ας είναι οστά.
Ο Μάριος μας διάβασε και ένα απόσπασμα από το τετράδιο του πατέρα του, στο οποίο έγραφε ποιήματα όταν ήταν στρατιώτης το 1965, σε μια περιοχή που εννέα χρόνια μετά, εξαφανίστηκε υπερασπιζόμενος την πατρίδα.
Και καταλήγει με αυτό τον στοίχο "Μέσα σε έρημα βουνά σε ρημαγμένα δάση, θα αφήσω το κορμάκι μου, εκεί να ησυχάσει.'
Το έχει γράψει στην Κερύνεια, εκεί που τελικά χάθηκε.
