του Γιώργου Χρυσάνθου
“Όλοι εδώ και ψήναμε αρνί. Φέτος κάνει μας και κανένα κιλό να κάνουμε σούβλα εδώ στην αυλή.”
Η κυριά Αντρούλλα ζει στον Πεδουλά και βιώνει την καραντίνα σε ιδιαίτερες συνθήκες, όπως χιλιάδες ηλικιωμένους που ζουν στα... ξεχασμένα πολλές φορές χωριά μας. Και με δάκρυα στα μάτια λέει πόσο λυπάται που φέτος δεν θα κάνει Πάσχα με τα εγγόνια της.
Αντρούλλα Θεοχάρους
“Δύσκολα. Βλέπω τα εγγόνια μου στο τηλέφωνο. Ενώ ήταν εδώ.”
Τα δάκρυα του δεν μπορεί να συγκρατήσει ούτε ο κοινοτάρχης της Γαλάτας, όταν τον ρωτήσαμε πως θα περάσει το φετινό Πάσχα.
Κωστάκης Κλεάνθους, Κάτοικος Γαλάτας
“Δυστυχώς όπως όλοι οι άλλοι με την σύζυγο μόνο, γιατί την στιγμή που τα παιδιά και τα εγγόνια...”
Με την κατάσταση να είναι ίδια σε όλα τα χωριά. Στον Πρόδρομο κάποιοι δεν έχουν δει παιδιά και εγγόνια εδώ και
ένα μήνα.
Αθηνούλλα Δημοσθένους, Κάτοικος Προδρόμου
“Έχει ένα μήνα να τους δούμε. Δυστυχώς μόνο από τα τηλέφωνα. Το Πάσχα θα είναι πολύ διαφορετικό.”
Και λίγο πιο κάτω στη Λεμύθου, ο κύριος Ανδρέας θα κάνει πρώτη φορά Πάσχα χωρίς παιδικές φωνές στο σπίτι.
Ανδρέας Αριστοτέλους, Κάτοικος Λεμύθου
“Φέτος, δυστυχώς θα το κάμουμε μόνοι μας ξεχωριστά. Και τα παιδιά μου ο καθένας με την δική του οικογένεια γιατί είναι παντρεμένα.”
Με τους πιστούς στα χωριά να ετοιμάζονται για ένα αλλιώτικο Χριστός Ανέστη.
Αθηνούλλα Δημοσθένους, Κάτοικος Προδρόμου
“Ο καθένας στην αυλή του να πούμε το Χριστός Ανέστης από μακριά, αλλά σίγουρα δεν θα είναι το ίδιο.”
Κωστάκης Κλεάνθους, Κάτοικος Γαλάτας
“Με ένα κεράκι στη βεράντα”
Η απόσταση, λένε, δεν είναι αρκετή για να καλύψει την αγάπη που δέχονται από τους δικούς τους ανθρώπους. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας και λίγη ακόμη υπομονή θα τα καταφέρουμε σύντομα... θα νικήσουμε την πανδημία και τότε οι πρώτες αγκαλιές μετά τη λήξη του συναγερμού... θα είναι πιο ζεστές από ποτέ.
