Της Νάσιας Ιωάννου
Επιλογή ή υποχρέωση το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία; Είναι το ερώτημα που θέτει μαθήτρια της δευτέρας λυκείου σε άρθρο της σε σχολική εφημερίδα. Παραθέτει τους προβληματισμούς της και αναρωτιέται, κατά πόσον η διδασκαλία του, συνάδει με την διαπολιτισμική εκπαίδευση που προωθεί το ευρωπαϊκό κράτος μας...
Άρθρο μαθήτριας
Σε περίπτωση που ο μαθητής δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος (είτε πιστεύει σε οποιαδήποτε άλλη θρησκεία ή και σε καμία) έχει μόνο δύο επιλογές: την απαλλαγή από το μάθημα, ή την παρακολούθησή του παθητικά.
Προτείνει την αντικατάστασή των θρησκευτικών με άλλα μαθήματα...
Άρθρο μαθήτριας
Απλά παραδείγματα θα μπορούσαν να ήταν η πολιτική αγωγή, η θρησκειολογία -καλύπτοντας περισσότερες θρησκείες και χωρίς να επικεντρώνεται σε κάποια συγκεκριμένη- αλλά ακόμα και η σεξουαλική αγωγή.Χριστάκης Ευσταθίου - Πρόεδρος Συνδέσμου Θεολόγων
Διακρίνουμε πολλές φορές, και προθέσεις τέτοιες από κάποιους για να διασύρουν το μάθημα να το εξοβελίσουν και να το στείλουν στο πυρ το εξώτερον αν μου επιτρέπεται. Πολύ μας στεναχωρούν που προδίδουν άγνοια ακριβώς του χαρακτήρα του περιεχομένου του μαθήματος.
Στο καλογραμμένο άρθρο, η μαθήτρια χαρακτηρίζει την προσευχή ως μια πολύ προσωπική στιγμή και θεωρεί παράλογο το ότι επιβάλλεται -όπως γράφει- στους μαθητές κάθε πρωί. Ενώ ως απώλεια διδακτικού χρόνου χαρακτηρίζει τον εκκλησιασμό στα σχολεία - προκαλώντας την έντονη ενόχληση εκπαιδευτικών.
Χριστάκης Ευσταθίου - Πρόεδρος Συνδέσμου Θεολόγων
Είναι το κατ` εξοχήν μάθημα που προάγει όσο και αν αυτόν ακούγεται κάπως παράξενα για μερικούς το θέμα της κριτικής σκέψης. Το ίδιο το περιεχόμενο, του μαθήματος είναι και αναβαθμισμένο και σύγχρονο και προοδευτικό, σε αντίθεση με τα όσα διατυπώνονται ευρέως.
Το κείμενο ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων και στα social media, με την Επίτροπο Προστασίας των Δικαιωμάτων του παιδιών να κάνει λόγο σε στοχοποίηση.
Δέσπω Μιχαηλίδου - Επίτροπος Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού
Εκφράσεις που χρησιμοποιήθηκαν, όπως «ντροπή» και «αίσχος», αποτελούν στοιχεία προσωπικής επίθεσης και όχι προσπάθεια για δημόσιο διάλογο ή κριτική των θέσεων της μαθήτριας.
