Την πρώτη του νύχτα στο αυτοκίνητο πέρασε χθες βράδυ ο Μουσταφά Ρουσό, 64 χρόνων, οδηγός φορτηγού, που πέρασε την Τρίτη στις ελεύθερες περιοχές για να προσέλθει στην εργασία του ώστε να μην τη χάσει, με τη Γενί Ντουζέν να δημοσιεύει φωτογραφίες του 64χρονου στο πίσω μέρος του οχήματός του, υπό τον τίτλο «Φωτογραφίες που ραγίζουν καρδιές».
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, ο κ. Ρουσό πέρασε χθες το πρωί από το οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου και υπέγραψε τη δήλωση που του έδωσαν στον τ/κ σημείο ελέγχου ότι εάν επιστρέψει στον «βορρά» θα μπει σε καραντίνα. Μιλώντας στη Γενί Ντουζέν ο 64χρονος ανέφερε ότι εργάζεται στην ε/κ πλευρά από το 2005 και για την απόφασή του να πάει στη δουλειά του είπε ότι την έλαβε γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούσε να επιστρέψει στο σπίτι και την οικογένειά του.
«Το μαχαίρι έφτασε στο κόκαλο. Κανείς δεν μας ρώτησε εδώ και 3 μήνες ποια είναι η κατάστασή μας. H κυβέρνηση δεν άφησε σ’ εμένα και τους άλλους σαν και μένα, άλλη διέξοδο», ανέφερε εννοώντας την «κυβέρνηση» στα κατεχόμενα.
Η εφημερίδα γράφει ότι οι φωτογραφίες λήφθηκαν από τους φίλους του 64χρονου που εργάζονται μαζί του, ενώ ο Ρουσσό κοιμόταν στο αυτοκίνητό του.
Ερχιουρμάν: Δεν υπάρχει σωστή επιδημιολογική έρευνα στα κατεχόμενα
Κριτική για την μη στήριξη αυτών των ανθρώπων κατά την διάρκεια του «κλεισίματος» (lockdown) λόγω της πανδημίας, άσκησε μέσω των ΜΚΔ, ο πρόεδρος του ΡΤΚ, Τουφάν Ερχιουρμάν. «Ούτε ένα κουρούς δεν τους έδωσε» έγραψε, προσθέτοντας ότι ενώ δεν υπάρχει μια σωστή επιδημιολογική έρευνα στα κατεχόμενα, στη συνεδρία που είχε γίνει (από την επιστημονική ομάδα του «υπουργείου υγείας») είχε λεχθεί ότι αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούν να γυρνούν πίσω, αλλά μετά το άλλαξαν.
Επέκρινε κι αυτός το γεγονός ότι ενώ ο «υπουργός υγείας», Αλί Πιλλί είχε ανακοινώσει ότι η έκθεση θα ήταν στη μορφή βιβλίου, χθες στον Τ/κ ηγέτη στάληκαν δυόμιση σελίδες με τον κ. Ακιντζί να δηλώνει ότι αυτό είναι μη σοβαρό.
Εκατοντάδες εργαζόμενοι δεν μπορούν να πάνε στη δουλειά τους
Η Γενί Ντουζέν γράφει σήμερα ότι εκτός από οι Τ/κ εργαζόμενοι που πέρασαν χθες από το οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου ήταν πολύ λυπημένοι επειδή αναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω τις οικογένειές τους, και κάποιοι δάκρυζαν για τα παιδιά τους και για τα εγγόνια τους, τα οποία δεν θα μπορούν δουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Μιλώντας στην εφημερίδα, οι εργάτες ανέφεραν ότι η στάση της «κυβέρνησης» είναι λανθασμένη και ότι τους «ανάγκασε να μεταναστεύσουν», αφού κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους σε περίπτωση που δεν ανοίξουν τα οδοφράγματα. Οι εργάτες μετέφεραν στα οχήματά τους βαλίτσες, τρόφιμα, κρεβάτια, παπλώματα και είδη κουζίνας. Στο οδόφραγμα τους περίμεναν οι εργοδότες τους, σημειώνει η εφημερίδα.
Ο 50χρονος Τζεμίλ Πεχλιβάν ανέφερε στην εφημερίδα ότι εργάζεται στις οικοδομές στην ε/κ πλευρά εδώ και 17 χρόνια και ότι θα μείνει στο σπίτι του εργοδότη του αυτή την περίοδο. «Δεν μου άφησαν περιθώριο να περιμένω περισσότερο, μπορεί να χάσω τη δουλειά μου», είπε.
Ο 62χρονος οδηγός φορτηγού, Ζαφέρ Έρμπεκιρ ανέφερε ότι εργάζεται από το 2001 στην ε/κ πλευρά και το ψευδοκράτος ποτέ δεν του έδωσε την ευκαιρία να εργαστεί, ούτε κι εκείνος ούτε η οικογένειά του είδαν έστω και ένα γρόσι απ’ αυτό. Είπε ότι πρώτα τον είχε αναγκάσει να πάει να εργαστεί στις ελεύθερες περιοχές ο Ντενκτάς και τώρα το κάνει αυτό ο Όζερσαϊ.
Ο Σενόλ Μπιριντζί ανέφερε ότι εργάζεται στο «νότο» εδώ και 21 χρόνια και ότι η «κυβέρνηση» δεν τους έδωσε τη βοήθεια που ζήτησαν για 51 οικογένειες όταν σταμάτησαν οι διελεύσεις. «Η Κυπριακή Δημοκρατία σε αυτό το διάστημα κατέθεσε τις κοινωνικές μας ασφαλίσεις, λάβαμε πλήρως την πληρωμή μας και όσοι δεν μπόρεσαν να την πάρουν κατατέθηκε σε τραπεζικό λογαριασμό», πρόσθεσε.
Η Αφρίκα με τον τίτλο «Γεια» δημοσιεύει την φωτογραφία του άνδρα που χαιρετά καθώς περνά στις ελεύθερες περιοχές. «Η κοινότητά μας δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτό τον πικρό χαιρετισμό», σημειώνει η εφημερίδα προσθέτοντας ότι η ελληνοκυπριακή κοινότητα «άνοιξε τις αγκάλες της για τους Τουρκοκύπριους εργαζόμενους που δεν έχουν μέρος να μείνουν στον νότο» και ότι έγιναν εκκλήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προς όσους έχουν χώρο να φιλοξενήσουν για ορισμένο χρονικό διάστημα αυτούς τους εργαζόμενους.
Η Κίπρις γράφει ότι «Έφυγαν με δάκρυα» και σημειώνει τη δήλωση των εργατών ότι αναγκάστηκαν επισήμως να "μεταναστεύσουν".
