Τον Κωνσταντίνο Βασάλο τον συνάντησα χθες, με αφορμή την φιλοξενία του από την απογευματινή εκπομπή του Alpha Κύπρου «Με αγάπη Χριστιάνα». Ο διάσημος «μαχητής» έφτασε στον σταθμό γύρω στις 12 το μεσημεράκι, προκαλώντας -ας το παραδεχτούμε- μία μικρή (καλά εντάξει, μεγάααλη) αναστάτωση, ειδικά στον γυναικείο πλυθησμό του σταθμού!
Έφυγε για λίγο, για να πάει για μεσημεριανό και επιστρέφοντας πίσω του ζήτησα να κάνουμε τη σύντομη αυτή κουβεντούλα, για να μάθουμε περισσότερα για τον ίδιο. Αυτά που δεν πρόκειται να ειπωθούν σε μία «κανονική» συνέντευξη αφού, ίσως, και να μην τα ρωτήσει κανείς.
Την πρόταση την δέχτηκε με μεγάλη χαρά και χωρίς δεύτερη σκέψη, θα έλεγα. «Μία παρόμοια είχα κάνει και στον Μάριο Πρίαμο πριν από μερικές μέρες», του είπα, κι ενθουσιάστηκε!
Και κάπως έτσι πιάσαμε την κουβέντα. Σύντομη αλλά ουσιαστική. Tόσο, όσο να μας επιτρέψει να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τον «ωραίο» του Survivor, χωρίς να εστιάζουμε στο πανέμορφο πρόσωπο ή το καλογυμνασμένο σώμα, αλλά στον Κωνσταντίνο Βασάλο ως «άνθρωπο».
Αν με ρωτούσατε λοιπόν, τι κρατάω από την κουβέντα μου αυτή με τον Κωνσταντίνο Βασάλο, είναι πως η γυμναστική είναι συνέχεια στο μυαλό του, του αρέσει το φαγητό (αν και δεν του φαίνεται), είναι πολύ ομιλητικός, συνέχεια χαμογελαστός και τέλος, πως είναι παιδί για... σπίτι! Έτοιμος σας λέω!
Δείτε λοιπόν τι μας είπε και γνωρίστε τον λίιιγο περισσότερο:
- To αγαπημένο μου χρώμα είναι… το μαύρο! Θα μπορούσε να είναι και το πράσινο, αλλά συνήθως μαύρα φοράω, μην με βλέπετε σήμερα που είμαι ντυμένος στα κόκκινα! (Γέλια!).
- Το αγαπημένο μου φαγητό είναι… ο μουσακάς που έφαγα στο Survivor! (Παιδιά δεν υπήρχε αυτό το πράγμα, ήταν ο πιο ωραίος μουσακάς που εχω φάει ποτέ, και τον είχε φτιάξει ένας Τούρκος, μου είπε απίστευτα ενθουσιασμένος!).
- Απολαμβάνω πολύ… να κάνω διακοπές.
- Εκνευρίζομαι πολύ όταν....πεινάω! Πριν το Survivor ήμουν εμμονικός με το φαγητό. Κάθε βράδυ ετοίμαζα το φαγητό της επόμενης ημέρας, και στην τσάντα μου, που είχα πάντοτε μαζί μου όπου και να πήγαινα, είχα φαγητό το οποίο έτρωγα κάθε 3 ώρες. Τώρα είναι που έχω χαλαρώσει λίγο με το θέμα του φαγητού, μετά το Survivor.
- Σιχαίνομαι… τον εγωισμό (μου είπε μετά από κάποια δευτερόλεπτα σκέψης).
- Θα ήθελα πολύ… κάποια στιγμή να κάνω οικογένεια. (Την ερώτηση αυτή κρατήστε την, το εννοεί μάλλον γιατί πιο μετά, το αναλύσαμε το θέμα πιο διεξοδικά, και όπως θα δείτε, επιμένει στην ίδια απάντηση!).
- Λατρεύω…. Την γυμναστική εννοείται! (Καλά, η πραγματική απάντηση είναι «τις γυναίκες», μου είπε γελώντας, αλλά δεν το λέω γιατί θα με λένε Δον Ζουάν πάλι! Και ξέσπασε σε γέλια).
- Δεν ανέχομαι καθόλου… τη ζέστη! (Μου είπε κατευθείαν).
- Κάτι που μου λείπει είναι… η παιδική ανεμελιά.
- Εύχομαι να μπορούσα… να γυρίσω ολόκληρο τον κόσμο.
- Ζηλεύω όταν… Όταν οι άλλοι τρώνε πίτσες και σουβλάκια και εγώ είμαι σε δίαιτα! (Την ερώτηση αυτή δυσκολεύτηκε πάααρα πολύ να την απαντήσει! Δεν ζηλέυεις του είπα; Να βάλω απλά οτι δεν ζηλεύεις; Πως δεν ζηλέυω, ζηλέυω! Αλλά πως να το πω τώρα; μου είπε γελώντας! Τελικά την αφήσαμε και επιστρέψαμε πίσω στο τέλος... Μετά από πολλή σκέψη και συζήτηση, τελικά κατέληξε και απάντησε μάλιστα με πολύ 'πάθος' και σιγουριά: "Όταν οι άλλοι τρώνε πίτσες και σουβλάκια και εγώ είμαι σε δίαιτα!" Διέκρινα ένα "παράπονο" στην απάντησή του. Γιατί το κάνεις -δίαιτα εννοώ- αφού δεν θες; Μα είναι η δουλεία μου, μου λέει, είναι σαν να πας να κάνεις τατουάζ, και αυτός που θα σου το κάνει να μην έχει ούτε ένα! Κατάλαβες; Μου εξήγησε... (Εγώ – μεταξύ μας τώρα- το κατάλαβα, για τον ίδιο το είπα για να φάει κι αυτός κατιτίς πιοοοο.... πιο. Full stop!)
- Με χαλαρώνει πολύ… όταν ταξιδεύω με το αυτοκίνητο. (Οδηγός ή συνοδηγός ρώτησα θέλοντας να διευκρινίσω λίγο τι εννοούσε, γιατί εγώ του λέω, όταν οδηγάω είμαι λίγο στην τσίτα! Και τα δύο,δεν έχω θέμα, αλλά περισσότερο όταν οδηγάω εγώ. Μην κοιτάς εδώ στην Κύπρο που οι αποστάσεις είναι μικρές, στην Ελλάδα είναι ωραία! μου είπε χαμογελαστά).
- Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς… την γυμναστική. (Κι εδώ δυσκολεύτηκε λίγο. Χωρίς φαγητό μου είπε αρχικά. Μα έχεις μείνει τόσους μήνες χωρίς φαγητό στο παιχνίδι του είπα, και τα κατάφερες! Σωστό μου λέει... και κάπως έτσι, καταλήξαμε στη γυμναστική)
- Με ξενερώνει… η απάθεια.
- Η αδυναμία μου είναι… η γιαγιά μου η Βαρβάρα, μου είπε ευθύς αμέσως! (Και αυτό φάνηκε κατευθείαν στο πρόσωπό του, που «γλύκανε» αμέσως μόλις αναφέρθηκε στην γιαγιά του!)
- Το ευαίσθητό μου σημείο είναι.... όταν είμαι ερωτευμένος! Αυτό, μου είπε κατευθείαν. Όταν είμαι κάπου ρε παιδί μου, τα δίνω όλα, συνέχισε. Μπορούν να με κάνουν ότι θέλουν! Είμαι γενικά ευαίσθητο παιδί! Βλέπεις, αυτά λέω και με λένε «γυναικά» μετά! Μην τα βάλεις αυτά, μου λεει γελώντας. ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! του απάντησα (!!), γέλασα βέβαια, οπότε το κατάλαβε (ελπίζω τουλάχιστον) πως δεν ισχύει... Μετά από λίγη κουβέντα ωστόσο, μου είπε με σοβαρό ύφος, πως δεν αντέχει να βλέπει να κακοποιούν ζώα, ή να καίγονται τα δάση. «Στην Πάρνηθα για να καταλάβεις, αποφεύγω να πάω γιατί δεν αντέχω να τα βλέπω καμένα, με πιάνει ψυχοπλάκωμα».
- Δεν μπορώ να αντισταθώ σε…. μια καρυδόπιτα με καϊμάκι. (Εδώ κι αν δυσκολευτήκαμε! Είμαι γενικά υπομονετικός και εγκρατής μου λέει. Τώρα τι να σου πω; Ο Μάριος τί απάντησε; με ρώτησε, ελπίζοντας σε κάποια απάντηση που θα τον «ενέπνεε». Έτσι κι έγινε! Και καταλήξαμε τελικά στην καρυδόπιτα.... -Ο Μάριος Πρίαμος είχε απαντήσει «ενα κομμάτι cheese cake» παρεπιπτόντως-).
- Το πρώτο πράγμα που κάνω κάθε πρωί είναι… να φτιάξω πρωινό! 10 αυγά από τα οποία τρώω τα δέκα ασπράδια και δύο κρόκους! (Δέκα;;; Δεν είναι πολλά τον ρώτησα; Γιατί; Με αυτά «τρέφεται» η μυική μου μάζα και με κρατάνε και χορτάτο για κανα τριωράκι, μου εξήγησε).
- Το τελευταίο πράγμα που κάνω πριν ξαπλώσω για ύπνο είναι… Να κάνω μπάνιο και να πλύνω τα δόντια μου...Καλά και τελευταίο, εντελως τελευταίο, να κοιτάξω το κινητό μου! (Αν και το σκέφτηκε λίγο στην αρχή, τελικά αυτό μου απάντησε).
- Δεν σταματώ να σκέφτομαι…. (Γέλια!) Τώρα τί είναι αυτή η ερώτηση, μου λέει. Δεν ξέρω! Τι να σου πω! Ξερω γω, του λέω, εσύ θα μου πεις! (Πάλι γέλια!) Το μέλλον μου. Σε αυτή την φάση που είμαι σκέφτομαι συνέχεια τα μελλοντικά μου σχέδια, τι θα κάνω μετά, μου απαντά τελικά, με σοβαρό ύφος. Ο Μάριος τι είπε, με ρωτάει παλί. Κι αυτός τα μελλοντικά του σχέδια, του λέω. Α μπράβο είδες! Το ίδιο σκεφτόμαστε, γι’ αυτό κάναμε και παρέα στο παιχνίδι, γιατί ταιριάζαμε!
- Η πιο κακή μου συνήθεια…. Γενικά δεν έχω συνήθειες, δεν πίνω δεν καπνίζω! Είμαι γενικά «άκαπνος» και «άπιοτος» μου είπε γελώντας! Ωστόσο, η πιο κακή μου συνήθεια είναι να καθυστέρω στα ραντεβού μου, ό,τι και να είναι αυτό, ακόμα και για δουλειά, όλα! Πάντα στο παρα πέντε φτάνω!
- Μια συνήθεια που θα ήθελα να υιοθετήσω είναι…να δοκιμάζω κι άλλα σπορ, χειμερινά ή λίγο πιο extreme, που δεν είχα χρόνο να κανω ποτέ μέχρι τώρα, λόγω του ότι αθλούμαι καθημερινά 2,5 ώρες την ημέρα, κι έτσι δεν μου μένει πολύς ελεύθερος χρόνος για να τα κάνω.
- Δεν αντέχω με τίποτα....την κίνηση στον δρόμο.
- Το μεγαλύτερο μου ελάττωμα είναι … η αναβλητικότητά μου. (Αυτό το απάντησε λίιιγο απογοητευμένος, θα έλεγα, αλλά μου φάνηκε πως η απάντηση βγήκε πραγματικά πό την καρδιά του).
- Οικογένεια ή καριέρα;... Στην φάση που είμαι τώρα, καριέρα.
Την τελευταία ερώτηση δεν την είχα προγραμματίσει να την κάνω. Ωστόσο μετά την συζήτηση που είχαμε, ήμουν πραγματικά περίεργη να ακούσω πως βλέπει ο ίδιος τον εαυτό του σε μερικά χρόνια, οπότε τον ρωτάω τελευταία στιγμή...
25+1. Πως βλέπεις τον εαυτό σου σε 5 χρόνια;... Παντρεμένο με δύο παιδια μου λέει!
Πλάκα μου κάνεις, του λέω αμέσως! Για να το πετύχεις αυτό πρέπει να αρχίσεις «να κάνεις» παιδιά κατευθείαν, μην σου πω φεύγοντας από δω! (Ξεσπασαμε σε γέλια!!!!!) Δίκιο έχεις, μου λέει, εξακολουθώντας να γελάει, αλλά σκέψου πως τώρα είμαι 28. Σε 5 χρόνια θα είμαι 33, και τα 33 είναι μια καλή ηλικία για οικογένεια, δεν νομίζεις; Μετά από μία σύντομη κουβεντούλα επί του θέματος -και μη- τον ξαναρώτησα, και αυτή τη φορά μου απάντησε:
«Σε 5 χρόνια λοιπόν, θα είμαι σίγουρα πιο ώριμος, και ελπίζω επαγγελματικά να έχω καταφέρει να κάνω αυτό που θέλω – έχω σχέδια μου είπε, τα οποία έχω ξεκινήσει να τα υλοποιώ, αλλά δεν μπορώ να τα πω για να μην τα γρουσουζέψουμε! - Ε... και παντρεμένος!» Πρόσθεσε γελώντας...
Σας το είπα, δεν σας το είπα ότι επέμενε;;; Και κάπως έτσι τελείωσε η ωραία μας κουβέντα....
