Μετά από δύο επιτυχημένες θεατρικές σεζόν στην Αθήνα παρουσιάζεται τον Μάϊο, στην Κεντρική Σκηνή του ΘΟΚ και στο θέατρο Ριάλτο, τo πολυβραβευμένο έργο του Κόνορ Μακφέρσον «Ο Φάρος» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη.
Με αφορμή την εξαιρετική παράσταση που ταξιδεύει στο νησί μας και θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στο Ριάλτο στις 8,9 και 10 Μαϊου (στις 20:30) και στον ΘΟΚ, το Σάββατο 11 Μαϊου (στις 21:30) και την Κυριακή 12 Μαϊου (δύο παραστάσεις, στις 19:00 και στις 21:30), το Alphanews.live, μίλησε με τον Αιμίλιο Χειλάκη για το έργο, την υποκριτική γενικότερα αλλά και για τα μηνύματα που φιλοδοξούν να περάσουν οι ερμηνευτές στο κυπριακό κοινό μέσα από την παράσταση.
Με μεγάλη πορεία στο χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης, με την μαγευτική του φωνή που τον κάνει να ξεχωρίζει και το ταλέντο του που τον έχει καταξιώσει, ο σπουδαίος ηθοποιός εκμυστηρεύεται, πτυχές της παράστασης και "φωτίζει" τα σκοτεινά σημεία του έργου.
Πρώτη φορά στην Κύπρο με την παράσταση "Ο ΦΑΡΟΣ", μια πολύ επιτυχημένη παράσταση που έχει διαγράψει τη δική της πορεία στην Ελλάδα. Ποια είναι τα συναισθήματα σας που έρχεται στην Κύπρο;
Γνώρισα την Κύπρο το 1993 αλλά δεν θυμάμαι 26 χρόνια πριν πως ήταν η Κύπρος. Είμαι πολύ χαρούμενος που θα έρθω ξανά, μετά από τόσα χρόνια. Έχω φίλους και συνεργάτες Κύπριους και επιτέλους θα δω από κοντά τη Λεμεσό και τη Λευκωσία.
Η παράσταση, έχει αποσπάσει βραβεία ερμηνευτικού συνόλου και καλύτερης παράστασης της χρονιάς. Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που την κάνει ξεχωριστή και την αγάπησε ο κόσμος;
Αυτό το έργο ήταν η αφορμή να μπορέσουμε να βρεθούμε πέντε άνθρωποι οι οποίοι θέλαμε πολλά χρόνια να δουλέψουμε μαζί. Ο καθένας μας ήξερε ότι έχουμε να κάνουμε με συναδέλφους οι οποίοι είναι πάρα πολύ συγκεντρωμένοι σε αυτό που κάνουν , είναι πάρα πολύ δυνατά χαρτιά και εξαιρετικοί ηθοποιοί. Η σκηνική μας συνεύρευση ήταν σαν ένα ένα "μικρό πανηγύρι". Ούτως ή άλλως αυτό βγαίνει και στην παράσταση. Είναι εμφανές σε όποιους την έχουν δει.
Ο Φάρος είναι ένα έργο το οποίο έχει πολύ ωραίες στιγμές και δυνατά μηνύματα. Είναι πολύ μεγάλη μας χαρά να απευθυνόμαστε στους θεατές και να τους θυμίζουμε ότι ο καθένας μόνος του είναι στην κόλαση αλλά όταν είμαστε μαζί, είμαστε στον παράδεισο.Αυτό λοιπόν μας ενεργοποιεί και μπορούμε κάθε μέρα σε κάθε παράσταση να είμαστε χαρούμενοι και να ευχαριστιόμαστε ο ένας τον άλλον, την συναδελφοσύνη.
Οι χαρακτήρες του έργου που θα δούμε στο ΘΟΚ και στο θέατρο Ριάλτο είναι μυστηριώδεις, αλκοολικοί, εθισμένοι, αποτυχημένοι στη ζωή. Τι έχει να μας διδάξει η παράσταση; Δηλαδή ο θεατής τι μηνύματα πιστεύετε εισπράξει και τι θα νιώσει;
Οι άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν στον άνθρωπο θα σου πούνε ότι ο κάθε ένας όταν είναι μόνος του είναι σε μια "κόλαση" και πως όταν είμαστε όλοι μαζί, είναι σαν σε παράδεισο. Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι ανάγνωσης ούτως ή άλλως για το μήνυμα που έχουν οι θρησκευτικοί μύθοι γιατί ο "ΦΑΡΟΣ" διδάσκει ένα θρησκευτικό μύθο. Τέσσερις άνθρωποι, παραμονή Χριστουγέννων, πίνουν και παίζουν χαρτιά και ένας περίεργος τύπος έρχεται να "παίξει" μαζί τους χαρτιά, αυτός είναι ο διάβολος. Είναι ο κλασικός μύθος, ο άνθρωπος παίζει την ζωή του στην τύχη, την ψυχή του με το διάβολο. Όπως ο καθένας επιθυμεί να αναγνώσει τη ζωή του έτσι θα καταλάβει και αυτό το έργο και αυτό είναι ίσως η επιτυχία του.
Ο Λόκχαρτ, τον οποίο υποδύεστε εσείς, θεωρείται καταλύτης για το έργο, μυστηριώδης και έχει ένα σχέδιο. Θα έρθει για καλό ή για κακό και θα αναστατώσει τους υπόλοιπους τέσσερις;
Γι' αυτούς που θα χάσουν την ψυχή τους δεν θα έρθει για καλό.
Ως Λόκχαρτ, και ως "διάβολος" ζηλεύει τους υπόλοιπους τους "πεσμένους άγγελους";
Με ένα τρόπο ναι, βέβαια, ζηλεύει. Οι τέσσερις άνθρωποι μέσα στην φαντασία τους, μέσα στην φασαρία τους και ενώ πειράζουν ο ένας τον άλλον και βρίζουν ο ένας τον άλλον, ζούνε μια γαλήνη την οποία αυτός δεν μπορεί να την ζήσει όπως ο "άγγελος".
Είναι ένα ξένο έργο, έχει γραφτεί στο Δουβλίνο και έχει πρωτοταξιδέψει υποκριτικά στην Μεγάλη Βρετανία , στο Μπρούκλιν. Πιστεύετε ότι έχει κοινά στοιχεία με την Ελλάδα και την Κύπρο ,δηλαδή θα ταυτιστεί το κοινό εύκολα κατά την γνώμη σας;
Βέβαια, κατά αρχάς αυτός ο "καθολικός σατανάς" είναι δειλός ψυχοπομπός. Οι καθολικοί έχουν καθαρτήριες οδούς , αυτός έρχεται να πάρει μια ψυχή. Είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία που έχει πάρα πολύ πλάκα σε ορισμένα σημεία. Πάντα ταυτιζόμαστε με τον άνθρωπο που προσπαθεί να κάνει κάτι στη ζωή του αλλά δεν τα καταφέρνει ποτέ.
Εσείς έχετε βρει κοινά χαρακτηριστικά με τον ρόλο;
Όχι. Όλοι οι ρόλοι θα πάρουν στοιχεία από το σώμα μου, τη φωνή μου, τον τρόπο που σκέφτομαι. Ωστόσο, οι ηθοποιοί δημιουργούμε την αίσθηση για αυτό και λέγεται και ερμηνεία. Αυτό που καταλαβαίνουμε, το βγάζουμε στην ερμηνεία.
Δεν υπάρχει γυναικεία παρουσία μέσα στο έργο.
Είναι διαρκής η παρουσία της στο λόγο. Είναι μια παρέα αντρών, η οποία έχει φύγει μακριά από τις γυναίκες. Είναι η καλύτερη τους γιατί θα παίξουν χαρτιά με τους κολλητούς τους. Θα φτάσουν 50 - 60 χρονών αυτοί οι άνθρωποι και το καλύτερο για αυτούς θα ήταν να αφήσουν την γυναίκα τους και να πάνε να παίξουν με τους κολλητούς τους. Δεν θα αλλάξει ποτέ ο άνδρας(γέλια).
Υπήρξε κάποια αστεία στιγμή που έχετε μοιραστεί αυτά τα χρόνια στην παράσταση;
Πολλές αστείες στιγμές, αλλά δεν μπορώ να σου πω γιατί θα εκτεθούμε όλοι ανεπανόρθωτα. Διαρκώς συμβαίνει κάτι, σε κάθε παράσταση που μπορεί να μας διαλύσει όλους. Υπάρχει πολύ καλή χημεία μεταξύ μας.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο σας όνειρο στην υποκριτική που θα θέλετε να κάνετε και δεν το έχετε κάνει ή και ποια ήταν η χειρότερη σας στιγμή,ο εφιάλτης σας κάτι που δεν θα θέλατε πραγματικά να το ξανακάνετε;
Πάντα υπάρχουν χειρότερες στιγμές και πάντα υπάρχουν και καλές στιγμές. Τη στιγμή που σου συμβαίνει ή το ένα ή το άλλο δεν αντιλαμβάνεσαι αν αυτή είναι η χειρότερη ή η καλύτερη σου γιατί πρέπει να τελειώσεις τη δουλειά σου.
Έχετε περάσει δυσκολίες στον χώρο. Έχετε περάσει καιρό μακριά από τον χώρο της υποκριτικής και ανάμεσα σε σινεμά, θέατρο και τηλεόραση τι προτιμάτε;
Ποτέ δεν έχω πάψει να παίζω στα χρόνια καριέρας μου. Αγαπώ μόνο το θέατρο, αυτή είναι η δουλειά μου.
Σας έχει γίνει ποτέ πρόταση για κάποια Κυπριακή σειρά ή από θέατρο για να έρθετε στη χώρα μας, όπως κάνουν εκατοντάδες Ελλαδίτες ηθοποιοί;
Δεν έχω πρόταση από την τηλεόραση αλλά γενικά δεν με ενδιαφέρει η τηλεόραση. Σε επίπεδο θεάτρου, αν δεν έχω κάτι στην Ελλάδα να κάνω και αν υπάρχουν κατάλληλες συνθήκες στην Κύπρο θα ερχόμουνα. Αρκεί να να υπάρχει κάτι ωραίο, κάτι που να έκανε κάποιος που θα του έχω εμπιστοσύνη, κάτι που να έχει καλαισθησία.
Τι θεωρείτε χειρότερο να ξεχάσετε τα λόγια σας ή να μην σας χειροκροτήσει ο θεατής στο τέλος της παράστασης;
Διαρκώς ξεχνώ τα λόγια μου. Το θέμα είναι τι κάνεις όταν ξεχάσεις τα λόγια σου και ποιον επαγγελματισμό θα επιδείξεις εκείνη τη στιγμή. Το κοινό είναι πάντα ευγενικό και θα χειροκροτήσει στο τέλος.
Με τρεις λέξεις, ποια συναισθήματα θα μας περάσει "Ο ΦΑΡΟΣ";
Ελπίδα στο τέλος της παράστασης, φόβο κάποια στιγμή αλλά και χαρά.
Λίγα λόγια για το έργο...
Η υπόθεση
Παραμονή Χριστουγέννων, στο υπόγειο ενός σπιτιού, σ’ έναν παραθαλάσσιο οικισμό στα βόρεια του Δουβλίνου, ενώ έξω μαίνεται η καταιγίδα, τέσσερεις φίλοι κι ένας μυστηριώδης ξένος θα περάσουν τη νύχτα γιορτάζοντας με τον τρόπο που ξέρουν: παίζοντας χαρτιά και πίνοντας.
Ο Σάρκυ έχει επιστρέψει μετά από καιρό, για να προσέχει τον Ρίτσαρντ, τον μεγαλύτερο αδελφό του, που τυφλώθηκε πρόσφατα. Στη γιορτινή βραδιά είναι μαζί τους ο Ιβάν κι ο Νίκυ, φίλοι αδελφικοί, στο ποτό και τις αποτυχίες της ζωής. Κι ένας ακόμη απρόσκλητος επισκέπτης, ο κύριος Λόκχαρτ, που κανείς δεν τον γνωρίζει, ενώ εκείνος μοιάζει να γνωρίζει πολλά.
Ενώ η νύχτα βαθαίνει κι η καταιγίδα θριαμβεύει, οι πέντε άντρες θα παίξουν μέχρι το τέλος, ποντάροντας όλο και περισσότερα: μια πιθανότητα να ξεφύγουν απ’ το παρελθόν τους. Και μια τελευταία ευκαιρία να σώσουν την ψυχή τους.
Τα πρόσωπα
Τέσσερις άνθρωποι που έχουν αποτύχει σε όλα, εκτός από την ικανότητά τους να παραμείνουν μαζί.
Ο Ρίτσαρντ (Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης), ο μεγάλος αδελφός, τυφλός, μέθυσος, με παιδικό θυμό κι ανελέητο χιούμορ, καταπιέζει με την αδυναμία του τον αδελφό του, σαν άλλος Χαμ από «Το τέλος του Παιχνιδιού».
Ο Σάρκυ (Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος), ο μικρότερος, «εγγύηση αποτυχίας», απολυμένος από δεκάδες δουλειές, μόνιμα οργισμένος, με έναν ανεκπλήρωτο έρωτα για τη γυναίκα του αφεντικού του, προσπαθεί να ξαναπιάσει από κάπου το νήμα της ζωής του.
Ο Ιβάν (Νίκος Ψαράς), αδύναμος κι επιπόλαιος, δεν έχει πάει σπίτι του δυο μέρες, ζώντας με το φόβο της γυναίκας του, παρασυρμένος μόνιμα απ’ τη θαλπωρή του ποτού και των φίλων.
Ο Νίκυ (Προμηθέας Αλειφερόπουλος), με ψευδαισθήσεις μεγαλείου, και με όνειρο να φτιάξει μια αυτοκρατορία από την εμπορία τυροκομικών, τώρα που κανένας γονιός δεν τον εμπιστεύεται για μπέιμπισίτινγκ.
Κι ο κύριος Λόκχαρτ (Αιμίλιος Χειλάκης), ο καταλύτης, ένας μυστηριώδης, γοητευτικός άγνωστος, κομψός κι ευγενικός, μ’ ένα σχέδιο που πρέπει να πετύχει αυτή τη συγκεκριμμένη νύχτα, της παραμονής των Χριστουγέννων.
