Ηλίας Ανδρέου: Η Επίδαυρος θα είναι το έναυσμα για να συνεχίσω

Είναι ζωντανός, είναι δραστήριος, είναι...τρελός, είναι νεαρός και είναι ένας πολλά υποσχόμενος νεοφώτιστος ηθοποιός.

Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή μόλις πέρσι και φέτος ταξιδεύει στην Επίδαυρο με την παραγωγή του ΘΟΚ σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη "Πέρσες". Είχε πρωταγωνιστήσει στο ρόλο του Σωτήρη, στον "Μεγάλο περίπατο του Πέτρου" και ετοιμάζεται για άλλη μια σεζόν.

Πρόκειται για τον Ηλία Ανδρέου που παρά την τρέλα που κουβαλά, επί σκηνής δείχνει απόλυτη πειθαρχία, μεράκι και αφοσίωση.

Ας γνωρίσουμε όμως τον Ηλία σε μια τετ α τετ συνάντηση.

Πως ξεκίνησε το πάθος με το θέατρο;

Το πάθος με το θέατρο ξεκίνησε στο Δημοτικό, όταν είδα μια θεατρική παράσταση, την «Πεντάμορφη και το Τέρας». Στη σκηνή όπου το τέρας γίνεται άνθρωπος, το τέρας πήγε πίσω από τους καπνούς και εμφανίστηκε ως άνθρωπος. Αυτό με ενθουσίασε. Φυσικά όταν πήγα σπίτι και το διηγήθηκα στη μητέρα μου, μου κατέρριψε τον μύθο ο αδελφός μου, που είναι 5 χρόνια μεγαλύτερος μου, με ένα «Φορούσε μάσκα». (γελά) Ήθελα λοιπόν να γνωρίσω αυτή την μαγεία. Θα μου πεις βέβαια για τους ηθοποιούς αυτή η μαγεία χάνεται, χάνεται μπαίνοντας στον χώρο και βλέποντας τα τεχνικά αλλά έχουμε την ευκαιρία να είμαστε αυτοί που θα μαγέψουμε τους θεατές.

Δηλαδή σου αρέσει να δίνεις.

Ναι. Σε ποιόν δεν αρέσει να δίνει!

Θέλεις να προσφέρεις θέαμα ή πολιτισμό;

Και τα δύο. Χρέος του ηθοποιού είναι και ο πολιτισμός και το θέαμα, άλλωστε ψυχαγωγία σημαίνει αγωγή της ψυχής. Η μετάδοση μηνυμάτων! Και το ζητούμενο είναι να μπορεί να γίνεται μέσα από το οποιοδήποτε θέαμα

Τότε γιατί όχι παιδαγωγός;

Άλλη η δουλειά του παιδαγωγού που διδάσκει συγκεκριμένη ύλη και άλλη του ηθοποιού! Νομίζω ότι δεν θα μπορούσα να τους κρατήσω συγκεντρωμένους, θα με βαριόνταν, ενώ στο θέατρο νομίζω ότι μπορώ να τους κάνω να με βλέπουν. (γελά)

Αποφοίτησες μόλις πέρσι. Συμμετείχες σε δύο παραστάσεις στο κρατικό θέατρο της χώρας, τον «Μεγάλο περίπατο του Πέτρου» και τους «Πέρσες», πως νιώθεις;

Αυτή τη στιγμή που μιλούμε, ένα χρόνο μετά, νιώθω πάρα, μα πάρα πολύ χαρούμενος και περήφανος για τις δουλειές που έκανα. Η αρχή όμως ήταν δύσκολη. Όταν χτύπησε το πρώτο τηλεφώνημα, μετά την ακρόαση, και άκουσα ότι θα είμαι στο συγκεκριμένο έργο, στο συγκεκριμένο θέατρο, μου «κόπηκαν» τα πόδια. Πρόκειται για ένα έργο που αγάπησε ο κόσμος από το Σχολείο. Μου ανατέθηκε να κάνω έναν σημαντικό ρόλο στο συγκεκριμένο έργο.

Για ποιο λόγο σου «κόπηκαν» τα πόδια;

Για τρεις λόγους:

"Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου": Αγαπημένο βιβλίο
Ο ρόλος του Σωτήρη: Πάρα πολύ δύσκολος ρόλος
Το κρατικό θέατρο της Κύπρου

Για έναν άπειρο, νεοφώτιστο ηθοποιό...μου «κόπηκαν» τα πόδια!

Όταν αποφοιτούσες τι συναισθήματα είχες;

Όταν αποφοότησα είχα αισιοδοξία ότι μπορούμε να κάνουμε πάρα πολλά οι ηθοποιοί της Κύπρου! Και αυτό που ήλπιζα, ήταν απλώς να μου δωθεί η ευκαιρία. Αλλιώς θα έκανα κάτι μόνος (πράγμα που έκανα).

Κι όμως σου δόθηκε πολύ σύντομα η ευκαιρία.

Μου δόθηκε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, γι’ αυτό ευχαριστώ τον σκηνοθέτη Τάκη Τζαμαριά, που πίστεψε σε εμένα! Φυσικά για το αποτέλεσμα που είδατε στον "Μεγάλο περίπατο του Πέτρου" δεν θα μπορούσε να λείπουν οι πολλές ώρες δουλειάς και αφοσίωσης στο ρόλο.

Έναν χρόνο μετά πας Επίδαυρο.

Ναι. Εδώ είναι που θέλω να ευχαριστήσω τον σκηνοθέτη Άρη Μπινιάρη, τον οποίο αγαπώ πάρα πολύ γιατί κι αυτός πίστεψε σε εμένα και είδε κάποια πράγματα όσον αφορά το συγκεκριμένο θέαμα, την αρχαία τραγωδία και μου έδωσε την ευκαιρία, την τεράστια ευκαιρία να είμαι μέρος των Περσών, που τυγχάνει φέτος να ταξιδεύει στην Επίδαυρο.

Φαντάζομαι ότι ήταν στόχος η Επίδαυρος.

Η Επίδαυρος ήταν στόχος, ήταν προορισμός. Όταν μπήκα στη σχολή ήταν προορισμός, ήταν ο πήχης. Πλέον, στα 24 μου, θα είναι το έναυσμα για να συνεχίσω.

Επόμενος προορισμός;

Επόμενος προορισμός είναι ξανά τον Οκτώβριο «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου», που με μεγάλη χαρά είπα το «ναι» για τη δεύτερη σεζόν. Μετά, ό,τι ήθελε προκύψει.

Οι στόχοι μετά και τη δεύτερη σεζόν;

Να μπορώ να κάνω παραστάσεις που να τις ευχαριστιέμαι. Να ξέρω δηλαδή ότι είμαι στη συγκεκριμένη παραγωγή επειδή θέλω να είμαι, όχι γιατί αναγκάζομαι. Αυτός είναι ένας λόγος που άνοιξα δικό μου café. Κακά τα ψέματα, το θέατρο σήμερα στην Κύπρο, είναι πολύ δύσκολο να σε ζήσει και να σε στηρίξει οικονομικά. Έτσι έρχεται το café για τους οικονομικούς λόγους και για να έχω επιλογές στο καλλιτεχνικό κομμάτι.

Η τηλεόραση;

Η τηλεόραση είναι ένας πολύ μεγάλος προβληματισμός για τον οποιονδήποτε καινούργιο ηθοποιό. Κανένας δεν απορρίπτει την τηλεόραση, αλλά οι περισσότεροι φοβόμαστε. Αν με καθησυχάσει κάποιος σκηνοθέτης, τότε θα το κάνω. (γελά)

Για ποιον λόγο;

Προσωπικά, πιστεύω ότι δεν θα είμαι καλός. Δεν μου ταιριάζουν οι ρυθμοί της τηλεόρασης. Θέλω να έχω τον χρόνο να μελετώ, να ψαχουλέψω λίγο τον ρόλο. Στην τηλεόραση νομίζω ότι δεν υπάρχει ο επιθυμητός χρόνος για τη διαδικασία αυτή.

Επομένως, είναι και «παίρνω» ένας ρόλος.

Ναι, είναι ψήγματα που έχει ο καθένας μας μέσα. Δηλαδή, μπορεί να μου ανατεθεί να κάνω τον δολοφόνο, δεν είμαι δολοφόνος! Πρέπει να τον ανακαλύψω από κάτι που θα κάνει εμένα να πιστέψω ότι είμαι για να πιστέψει ο θεατής πάνω στη σκηνή ότι όντως είμαι δολοφόνος και να είμαι «αληθινός».

Τι σου έδωσε ο Σωτήρης;

(σκέφτεται) Δεν μου έδωσε κάτι, με έκανε όμως να θέλω να έχω την μαγκιά του. Την πραγματική ελληνική μαγκιά, ο Έλληνας μάγκας.

Η τηλεόραση είναι προβληματισμός, το σινεμά;

Το σινεμά είναι μεγάλη λατρεία, να παρακολουθώ! (γελά) Να παίξω δεν ξέρω ακόμα. Στο σινεμά υπάρχει ο χρόνος για μελέτη, για πρόβες. Υπάρχουν όλα. Ακριβώς όπως στο θέατρο, με τη διαφορά ότι δεν είναι ζωντανό. Σινεμά θέλω πολύ να κάνω.

Τι νομίζεις ότι λείπει στο κυπριακό θέατρο, τι πρέπει να αποκτήσει και ποια τα θετικά του στοιχεία;

Σίγουρα δεν έχουμε τον πληθυσμό της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν πολύ πιο λίγες παραστάσεις. Αυτό που λείπει είναι το μούσικαλ. Δεν τολμούμε επίσης να κάνουμε κυπριακά έργα, ενώ υπάρχουν πολλά που αξίζουν και έχουν να δώσουν πάρα πολλά στον θεατή.

Έχει όμως νέους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν πάθος για τον συγκεκριμένο χώρο και μόνο έτσι θα πάμε μπροστά. Και οι παλιοί ηθοποιοί θέλουν να συμβιβαστούν με το καινούργιο. Οι άνθρωποι είναι το θετικό στοιχείο του κυπριακού θεάτρου.

Οι υποδομές;

Ας κάνουμε θέατρο στους δρόμους, ας κάνουμε θέατρο στις αποθήκες, ας κάνουμε θέατρο στα καφέ, στα μπαράκια, ας κάνουμε θέατρο στο θέατρο. Το θέατρο είναι παντού και για όλους. Ας κάνουμε θέατρο στην ταράτσα, ας κάνουμε θέατρο σε ένα ιατρείο, ας κάνουμε θέατρο οπουδήποτε. Ας κάνουμε θέατρο!

Ιούλιος 2017, νιώθεις ευτυχισμένος;

Νιώθω ευτυχισμένος, ναι.

Επιτυχημένος;

Όχι. Δεν νιώθω επιτυχημένος. (γελά) Ρώτα με ξανά τον Ιούλιο του 2087 αν νιώθω επιτυχημένος. Επίσης ρώτα με τον Ιούλιο του ’87 αν είμαι ικανοποιημένος με τον εαυτό μου. Ευτυχισμένος είμαι, ικανοποιημένος δεν θα είμαι ποτέ.

Πάντα υπάρχει εξέλιξη.

Πάντα! Πάντα πρέπει να υπάρχει εξέλιξη, αν δεν υπάρχει, δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις!