Η αδερφή του Σολωμού Σολωμού, Σκεύη Σολωμού, μιλάει αποκλειστικά στη Χριστιάνα Αριστοτέλους και στην εκπομπή "Με αγάπη Χριστιάνα" του Alpha, για πρώτη φορά και μάλιστα μπροστά από το οδόφραγμα Δερύνειας που έχασε ο αδερφός της, τη ζωή του από τούρκικη σφαίρα.
Η ίδια "σπάει" τη σιωπή της και μιλά για την απόφαση του αδερφού της, να θυσιαστεί για την πατρίδα, τα τελευταία του λόγια πριν φύγει για το οδόφραγμα, τις εφιαλτικές ημέρες μετά αλλά και για το παράπονο που έχει που δεν έχει στηθεί ακόμα το άγαλμα του Σολωμού Σολωμού.
Η στιγμή που μαθαίνει ότι ο αδερφός της ήταν νεκρός
Την προηγούμενη ημέρα άκουσα ότι θα κάνουν φασαρίες και θα κατεβάσουν τρία άτομα τη σημαία. Άκουσα στην δουλειά που ήμουν ότι χτύπησαν κάποιο "Τσολάκη". Ο νους μου δεν πήγε στον αδερφό μου, όταν μου είπαν ότι θα έρθει ο άντρας μου να με πάρει γιατί μου είπαν απλώς ότι τον χτύπησαν στο πόδι.
Όταν πήγα να μπω μέσα στο νοσοκομείο, ένας ξάδερφος μού είπε συλλυπητήρια...έπαθα σοκ.
"Ήξερε ότι θα τον σκότωναν..."
Ήξερα τι θα γινόταν εκείνη την ημέρα. Ήξερε ότι θα τον σκότωναν αν το έκανε. Ήταν πολύ τολμηρός.
Του είπε ο άντρας μου, μην πάει γιατί θα τον σκότωναν. Τα τελευταία λόγια που είπε στον άντρα μου πριν πάει ήταν "άσε με εμένα και πήγαινε πάρε τα παιδιά σου από το σχολείο".
Ο γιος μου την επόμενη ημέρα έκανε την πράξη που έκανε ο θείος του. Πήγε στο σχολείο να κατεβάσει τη σημαία. Δεν καταλάβαινε ήταν 5 χρονών.
"Δεν ήθελα να το πιστέψω ότι τον χάσαμε.."
Ήταν δύσκολο να το αποδεχτώ γιατί ήμασταν συνδεδεμένοι.Έκανα χρόνια να το πιστέψω, δεν ήθελα να το πιστέψω όταν το χάσαμε.
Ένιωσα ανακούφιση όταν τον είδα στον ύπνο μου, ότι πήγε στον παράδεισο. Ήταν ήρεμος ανάμεσα σε δέντρα και ένα ποτάμι.Δεν ρώταγα ούτε ήθελα να ξέρω κάτι. Πριν μόλις πέντε χρόνια είδα τη σκηνή και τα γεγονότα. Ήταν μεγάλο πλήγμα για την οικογένεια.
"Ο αδερφός μου δεν ήταν τρελός..."
Περίμενα ότι δεν θα καταδικαστεί κανένας από τους δολοφόνους. Αυτή είναι η πικρή πραγματικότητα. Δεν έχω παράπονο από την κυβέρνηση και πριν και τώρα. Και από Ελλάδα ακόμα παραπάνω που έρχονται και τιμούν τη μνήμη μου. Το μοναδικό μου παράπονο τότε ήταν όταν ένας πολιτικός ότι δεν θα ασχοληθούμε με έναν τρελό. Πικράθηκα πάρα πολύ. Είναι το παράπονο μου εδώ και χρόνια. Αν ήταν τρελός, ας βγάλουν έξω όλους τους τρελούς από το ψυχιατρείο να πολεμήσουν.
Το παράπονο για το άγαλμα του Σολωμού
Το ενδιαφέρον της Ελλάδας είναι πιο έντονο από ότι της Κύπρου. Και με το άγαλμα του Σφακιανάκη και από έναν Κρητικό και τραγούδια και στήριξη και αναρτήσεις. Εδώ τι έκαναν; Ούτε ένα άγαλμα του αδερφού μου δεν άφησαν να μπει. Η δική μας κυβέρνηση δεν θέλει, γιατί δεν δείχνουμε καλή εντύπωση για τον εχθρό μας. Πρέπει να είμαστε πιο κάτω.
"Είναι αίσχος που άνοιξαν το οδόφραγμα αντί να βάλουν το άγαλμα του αδερφού μου"
Η αλήθεια είναι ότι πέρασα από τα οδοφράγματα για να δω τους τόπους μας. Δεν κατακρίνω τον κόσμο που το κάνει. Το θέμα είναι να μην ανοίξουν. Είναι αίσχος να ανοίξει το οδόφραγμα εδώ αντί να γίνει το άγαλμα εδώ. Απορώ πως μας κυβερνούν, με ποια λογική αφήνουν τα οδοφράγματα ανοιχτά.
"Αν υπάρχει τρόπος να πολεμήσουμε για να διώξουμε τον εχθρό...να πολεμήσουμε"
Πήγε στον παράδεισο, έγινε ήρωας. Πάει χαμένη η θυσία του αδερφού μου με τον τρόπο που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τα γεγονότα. Πρέπει να προσπαθήσουμε για την πατρίδα μας και αν υπάρχει τρόπο να πολεμήσουμε να διώξουμε τον εχθρό να πολεμήσουμε. . Πρέπει να μιλούμε πλέον να μην κρατάμε το στόμα μας κλειστό.
