του Γιάννη Ξενοφώντος
"Δεν αρκεί η συγγνώμη. Οι ΗΠΑ θα πρέπει... το άτομο που έκανε αυτή την πράξη, το άτομο που σκότωσε άθωα παιδιά εδώ, μεταξύ των οποίων η κόρη μου, η οικογένειά μου... Θέλω απο τις ΗΠΑ να κάνουν δίκες... όποιος το έκανε, να τιμωρηθεί, δηλώνει συγγενής θύματος".
Οι λέξεις βγαίνουν με δυσκολία... το βλέμμα απλανές... ο πόνος ζωγραφισμένος στο πρόσωπο ενός πατέρα, συζύγου και αδελφού, που είδε την οικογένειά του να ξεκληρίζεται απο αυτό που οι Ηνωμένες Πολιτείες χαρακτήρισαν ``φρικτό λάθος``... το κτύπημα στην Καμπούλ, που αντί τρομοκράτες σκότωσε αθώες ψυχές.
ΕΜΑΛ ΑΧΜΑΝΤΙ - Συγγενής Θυμάτων
Χάσαμε 10 μέλη της οικογένειάς μας. Ακόμη κι αν οι ΗΠΑ θέλουν να μας χαρίσουν ολόκληρο τον κόσμο, κανείς δεν θα επιστρέψει... ούτε η κόρες μας, ούτε οι αδελφοί μας, ούτε οι γιοί μας.
Σαν και αυτόν, δεκάδες άλλες οικογένειες.
Ατέρμονος θρήνος για όσους χάθηκαν στο τρομοκρατικό κτύπημα στο αεροδρόμιο της Καμπούλ... το μόνο που ήθελαν ήταν να δραπετεύσουν απο τον εφιάλτη.
ΜΠΑΣΙΜΑ ΧΙΝΤΑΡΙ - Συγγενής Θύματος
"Κάναμε τα πάντα για δραπετεύσουμε, αλλά δεν τα καταφέραμε. Έχασα τον αδελφό μου. Πέρασαν 22 μέρες και δεν μπορώ να το πιστέψω".
Όσοι έμειναν πίσω παλεύουν με τους δαίμονές τους... ένας σκληρός αγώνας με την απώλεια, τη φτώχεια και τη μοίρα τους υπο το άγρυπνο βλέμμα των Ταλιμπάν.
Το κέντρο της Καμπούλ έχει μετατραπεί σε αγορά μεταχειρισμένων αντικειμένων. Χιλιάδες Αφγανοί πωλούν όσο όσα τα υπάρχοντά τους για να ζήσουν. Δίνουν απο έπιπλα μέχρι οικιακά είδη, για να ταΐσουν – αν τα καταφέρουν – τα παιδιά τους.
Πωλητής
"Οι τιμές είναι τόσο χαμηλές, γιατί δεν υπάρχουν δουλειές και οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή".
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών κρούει κώδωνα κινδύνου, καθώς οι ελλείψεις σε τρόφιμα και φάρμακα είναι τεράστιες, την ώρα που εκατομμύρια Αφγανοί βρίσκονται στα όρια της πείνας.
