Καλοκαίρι του 2020 και η 38χρονη Ranjan Rathod από το χωριό Buhari της Ινδίας, χήρα και μητέρα δύο παιδιών, βρίσκεται δεμένη σε έναν στύλο, όπου και ξυλοκοπείται από τους γείτονές της, κατηγορούμενη για μαγεία. Δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο περιστατικό που καταγράφεται, μα αυτή τη φορά βλέπει τα φώτα της δημοσιότητας, επειδή οι εκπρόσωποι μιας τοπικής τηλεφωνικής γραμμής στήριξης, που έρχονται να βοηθήσουν, πηγαίνουν τη γυναίκα στο νοσοκομείο. Εκεί διαπιστώνεται ότι η Ranjan έχει υποστεί κατάγματα, οπότε και ακολουθεί μια τυπική διαδικασία δήλωσης του συμβάντος στην αστυνομία και σχετικά δημοσιεύματα στον Τύπο. Οι γείτονες κατηγορούνται για αδικοπραξία και βίαιη επίθεση. Οι ψευδείς ισχυρισμοί περί μαγείας αποσιωπώνται.
Αν και σε οκτώ πολιτείες της χώρας έχουν ψηφιστεί νόμοι κατά του σύγχρονου αυτού κυνηγιού μαγισσών, στην πολιτεία Gujarat, στην οποία μένει και η Ranjan, οι γυναίκες είναι εντελώς απροστάτευτες. Ακόμα κι όταν περιστατικά όπως το παραπάνω φτάνουν στην αστυνομία και στις δικαστικές αρχές, ο τρόπος που παρουσιάζονται, χωρίς καμία δηλαδή αναφορά στις κατηγορίες για υποτιθέμενη μαγεία, βρίσκει αντίθετους τους ακτιβιστές που μάχονται να βάλουν τέλος σ’ αυτή τη θλιβερή πρακτική. Δεν είναι απλώς άσκηση βίας. Είναι στοχευμένη βία, που βασίζεται σε ψευδείς κατηγορίες και στρέφεται εναντίον συγκεκριμένου μέρους του πληθυσμού.
Όπως λέει και η Sushila Prajapati, που εργάζεται στην ActionAid Ινδίας και ειδικεύεται σε θέματα που αφορούν τα δικαιώματα των γυναικών: «Δουλεύοντας τόσα χρόνια με γυναίκες που έχουν περιθωριοποιηθεί, διαπιστώνουμε ότι οι περισσότερες χήρες είναι στιγματισμένες. Μπορεί να μη μιλάμε σε όλες τις περιπτώσεις για σοβαρά εγκλήματα εναντίον τους, όπως επιθέσεις ή φόνους. Αλλά οι γυναίκες με τις οποίες μιλάμε, μάς λένε ότι φοβούνται ακόμα και να βγουν έξω από τα σπίτια τους, μην τυχόν και συμβεί κάποιο τροχαίο ή μη βρεθεί στον δρόμο τους κάποιο άρρωστο παιδί ή νεκρό ζώο και κατηγορήσουν ξαφνικά εκείνες. Αν και ο ποινικός κώδικας της Ινδίας ασχολείται με σοβαρά εγκλήματα, δεν εξυπηρετεί καθόλου στην περίπτωση του κοινωνικού στιγματισμού, του εξοστρακισμού και της αποκατάστασης των γυναικών που κατηγορούνται ως μάγισσες, ούτε και τις βοηθάει να λάβουν αποζημίωση για την ψυχική οδύνη που βιώνουν χρόνια ολόκληρα.»
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι γυναίκες που κατηγορούνται για μαγεία είναι χήρες, ενώ οι κατηγορίες εναντίον τους προέρχονται συνήθως από το συγγενικό τους περιβάλλον ή από γείτονες, με κίνητρο κληρονομικά ή περιουσιακά ζητήματα. Και βέβαια, το πρόβλημα δεν περιορίζεται στη σωματική βλάβη που υφίστανται οι γυναίκες. Το γεγονός ότι χάνουν τα δικαιώματά τους και παράλληλα νιώθουν πως χάνουν την αξιοπρέπειά τους - σε βαθμό που ακόμα κι όταν δεν περιθωριοποιούνται από τρίτους, επιλέγουν τελικά να απομονωθούν οι ίδιες από τον περίγυρό τους - είναι εξίσου σοβαρό.
Για να πάψουν οι γυναίκες να ζουν με τον φόβο – έναν φόβο γενικευμένο, μην τις κατηγορήσουν, μην τις χτυπήσουν, μη βλάψουν τα παιδιά τους, μη χάσουν το σπίτι τους και την περιουσία τους, μη βρεθούν ξαφνικά να ζουν χωρίς να έχουν ζωή – θα πρέπει το κράτος να τις προστατέψει και μάλιστα επίσημα, με την ψήφιση σχετικής νομοθεσίας. Η ActionAid Ινδίας έχει συντάξει σχέδιο πολιτικής για τα δικαιώματα των γυναικών, το οποίο αναμένεται να καταθέσει στην αρμόδια εθνική επιτροπή, με απώτερο σκοπό την ψήφιση νόμου που θα προστατεύει τις χήρες, τις διαζευγμένες και τις ανύπαντρες γυναίκες. Είναι ο μόνος τρόπος να απονεμηθεί δικαιοσύνη και τα θύματα να εισπράξουν την αποζημίωση που δικαιούνται, όπως και ο μόνος τρόπος να τεθεί τέλος σ’ αυτό το αποτρόπαιο σύγχρονο κυνήγι μαγισσών.
Mπορείτε να μάθετε περισσότερα και να υποστηρίξετε τη δράση της ActionAid εδώ.
