Δικαιολογημένη χαρακτηρίζει την αποστροφή των πολιτών προς την εκλογική διαδικασία, παρά την κρισιμότητά τους, η αριστίνδην υποψήφια βουλεύτρια ΔΗΚΟ στην επαρχία Λευκωσίας, κ. Πολύμνια Λευτέρη.
Η κ. Λευτέρη έχοντας ολοκληρώσει τις νομικές σπουδές της στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, έχει ιδρύσει και διευθύνει τη δικηγορική εταιρεία «Πολύμνια Λευτέρη & Συνεργάτες ΔΕΠΕ» στην οποία και εργάζεται. Παράλληλα, είναι εκ των ιδρυτικών μελών και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας Κύπρου.
Μιλώντας στο AlphaNews.live η υποψήφια βουλεύτρια με το Δημοκρατικό Κόμμα παραθέτει σε επτά σημεία τα κρίσιμα κατά την ίδια ζητήματα, εξηγεί γιατί είναι δύσκολη η αντιμετώπιση της διαφοράς και απαντά στο αν η ίδια έχει Μη Εξυπηρετούμενο Δάνειο.
Τι σας ώθησε στην απόφαση να κατέλθετε ως υποψήφια;
Η κρισιμότητα που θα έχουν αυτές οι εκλογές. Γνωρίζουμε καλά πως πάρα πολλοί συμπολίτες μας, σκοπεύουν να γυρίσουν την πλάτη τους στην εκλογική διαδικασία. Και δικαιολογημένα υπάρχει αυτή η αποστροφή. Κάποια στιγμή όμως, τα πράγματα πρέπει να ανανεώνονται. Και μια αρκούντως κατάλληλη στιγμή, είναι η στιγμή της εκλογικής αναμέτρησης. Αποφάσισα λοιπόν να βγω μπροστά, ελπίζοντας ότι η υποψηφιότητα μου θα εμπνεύσει θετικά τους συμπολίτες μου, να προσέλθουν στις κάλπες τον ερχόμενο Μάιο, ανταλλάζοντας τη διαμαρτυρία τους με αισιοδοξία και την απογοήτευση τους, με πίστη. Με πίστη ότι η πρόοδος και η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης τους, περνά μέσα από τους ίδιους. Μέσα από το ποιους επιλέγουν την κρίσιμη στιγμή της κάλπης, να ρυθμίζουν νομοθετικά, για λογαριασμό τους, τα ζητήματα της καθημερινότητας, αλλά και του μέλλοντος τους.
Κατέρχομαι επίσης στην πολιτική, επειδή διαπιστώνω ότι τα πρόσωπα που εναλλάσσονται στην εξουσία, έχουν οδηγήσει τη χώρα μου σε μία βαθιά κρίση αξιών. Βλέπω ότι η εύνοια του Κράτους, απευθύνεται όλο και σε λιγότερους. Σε «προνομιούχους» πολίτες. Βλέπω το ίδιο το κράτος να ενδίδει καθημερινά στη διαφθορά και στη διαπλοκή. Επίσης γιατί το να είναι κανείς όπως πχ εγώ, λειτουργός της δικαιοσύνης σε ένα κράτος άδικο, αλλά και αδικημένο, είναι δυσβάσταχτο. Γιατί το να προσπαθεί κανείς να μεταδώσει στο παιδί του το αξίωμα να διαφυλάττει και να προασπίζεται το αγαθό της ελευθερίας, όταν το μεγαλώνει με φόντο την Τουρκική σημαία στον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο και δεν κάνει κάτι για αυτό, είναι οξύμωρο. Γιατί πιστεύω πως όταν παραμένουμε παθητικοί δέκτες ενός δελτίου ειδήσεων, που κρύβει πολύ περισσότερα από όσα μεταδίδει, γινόμαστε και οι ίδιοι συνεργοί.
Και γιατί ανησυχώ. Για το μέλλον των παιδιών. Για το μέλλον όλων μας. Ανησυχώ ότι εάν αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν, αν δεν εμπλακούμε ενεργά προκειμένου να αλλάξουμε τη ροή της ιστορίας, ο τόπος αυτός θα αλλάξει χέρια. Σύντομα. Και αυτά τα χέρια, όπως όλα δείχνουν, δεν θα είναι Ελληνικά.
Ποιες είναι οι προτεραιότητές σας εφόσον εξασφαλίσετε μια θέση στην Βουλή των Αντιπροσώπων;
Δεν είναι τόσο απλή υπόθεση, η διασφάλιση μιας θέσης στη Βουλή. Υπάρχει η αντίληψη ότι οι υποψήφιοι βουλευτές, πρέπει να ξοδεύουν ικανά και αναγκαία χρήματα για τις προεκλογικές τους καμπάνιες. Και όταν το χρήμα εισέρχεται στην πολιτική, τότε έχουμε τα αποτελέσματα που έχουμε. Η εκπεφρασμένη βούληση του εκλογικού σώματος, είναι επηρεασμένη και πεπλανημένη από τη διαφήμιση και το «billboard». Από το «airtime» και τις χορηγούμενες αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θα μας αντιπροσωπεύσει ικανά στη Βουλή ποιος; ο Υποψήφιος με το πιο ακριβοπληρωμένο πακέτο προώθησης της υποψηφιότητας του ή αυτός που έχει το ικανότερο επιτελείο και τους εμπειρότερους επικοινωνιολόγους; Σαν νέος άνθρωπος, σαν ένας ελεύθερος επαγγελματίας που θέλει να μπει στον πολιτικό στίβο, δεν σκοπεύω να συντηρήσω την παλαιοκομματική παράδοση. Θα δώσω τον αγώνα μου χωρίς σπόνσορες, χορηγούς ή άλλες πηγές χρηματοδότησης. Αν με αυτό τον τρόπο καταφέρω να εκλεγώ, αυτό από μόνο του, θα σημαίνει ότι έχει αλλάξει πραγματικά το εκλογικό σώμα και ότι επιθυμεί κατ’ ουσία την εκ βάθρων ανασύσταση της Βουλής. Η νομοπαραγωγική διαδικασία και η κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση είναι σοβαρότατο ζήτημα. Δεν μπορεί να καθορίζεται από επίπλαστες εντυπώσεις.
Η Μαρία Αλίκη, η κόρη μου, η οποία είναι 9 χρονών σήμερα, όταν έμαθε για την υποψηφιότητα μου, αλλά και το πόσες χιλιάδες ψήφους χρειάζομαι για να εκλεγώ, με ενθάρρυνε λέγοντας μου: «μην ανησυχείς μαμά! Θα σε ψηφίσω εγώ 10 χιλιάδες φορές και θα εκλεγείς!».
Αντιλαμβάνεστε ότι με τέτοια ψηφοφόρο, ικανή να με στείλει απευθείας στα κοινοβουλευτικά έδρανα, προτεραιότητα μου δεν μπορεί να είναι άλλη, παρά να διαφυλάξω την ίδια, αλλά και τους συναδέλφους της, τους μικρόσωμους αυτούς, αλλά ισχυρότατους φίλους μας και τα συμφέροντα τους, δηλαδή τα παιδιά.
Τα παιδιά αποτελούν τα φωτεινά παραδείγματα αγνότητας και καλοσύνης για όλους μας. Προτεραιότητα μου είναι να τους διασφαλίσουμε ένα υγιές περιβάλλον, φυσικό, σχολικό, οικογενειακό αλλά και κοινωνικό, στο οποίο να διαφυλάττονται τα δικαιώματα τους και να φωτίζονται οι πολλά υποσχόμενες πτυχές της προσωπικότητας και των πολλαπλών ικανοτήτων τους. Και αυτό πέραν από το καθιερωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που ακολουθούν, το οποίο και το ίδιο χρήζει επαναπροσδιορισμού και αναθεώρησης.
Προτεραιότητα μου είναι ακόμα να διασφαλιστεί ο ελεύθερος τους χρόνος και ότι αυτόν θα μπορούν να τον απολαμβάνουν μαζί με τους γονείς τους, συνθήκη που προϋποθέτει παράλληλα εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας που αφορά τους εργαζομένους γονείς μικρών παιδιών και τις αμοιβές που κατ’ ελάχιστο απαιτείται να λαμβάνουν, για να μπορούν και οι γονείς να ανταποκριθούν με αξιοπρέπεια, στη φροντίδα και το μεγάλωμα των παιδιών τους.
Αυτή είναι η επόμενη γενιά πολιτών και πολιτικών. Αν θέλουμε να αντιμετωπιστεί ριζικά το πρόβλημα της διαφθοράς και των άλλων σαθρών της πολιτικής ζωής μας, θα πρέπει να επενδύσουμε σοβαρά στην εξειδικευμένη εκπαίδευση τους.
Υψηλά στην έγνοια μου, βρίσκονται και οι συμπολίτες μας που έχουν αυξημένη ανάγκη για φροντίδα και συντήρηση. Οι συνάνθρωποι μας που δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί στη ζωή και ταλανίζονται από αναπηρίες, ασθένειες, ψυχικά και σωματικά προβλήματα. Οι άνθρωποι που χρήζουν εξειδικευμένης αντιμετώπισης και στήριξης. Και οι οικογένειες τους, που προσπαθώντας να καλύψουν τα κενά και τις ελλείψεις του κράτους, την ανυπαρξία ικανών και αναγκαίων δομών στήριξης, επωμίζονται όλο το βάρος και την ευθύνη της φροντίδας τους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν ούτε αυτοί, να απολαμβάνουν την καθημερινότητα τους. Χειρότερο όλων, είναι η έγνοια που τους κρατά ξάγρυπνους, για το τι θα απογίνουν τα εξαρτώμενα από τη δική τους φροντίδα πρόσωπα, όταν οι ίδιοι δεν θα είναι πλέον ικανοί ή στη ζωή για να τα φροντίσουν. Είναι το λιγότερο απάνθρωπο, για παράδειγμα, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, που εξακολουθεί να φροντίζει το ήδη μεγάλο σε ηλικία παιδί του με σοβαρές αναπηρίες και κινητικά προβλήματα, να κοιμάται και να ξυπνά με το φόβο τι θα απογίνει το παιδί του, χωρίς εκείνους.
Κρίσιμα ζητήματα για μένα και τα αναφέρω συνοπτικά είναι μεταξύ άλλων και :
1. η διαφανής και ανεμπόδιστη πρόσβαση όλων των πολιτών στα σχέδια οικονομικής ή άλλης ενίσχυσης που προκύπτουν πχ από τη διάθεση ευρωπαϊκών κονδυλίων,
2. η ουσιαστική και όχι κατ’ όνομα στήριξη των κοινωνικά και οικονομικά ευάλωτων ομάδων,
3. Η παροχή κινήτρων στους πολίτες για την ανακύκλωση, η ανάπτυξη της περιβαλλοντικής μας συνείδησης και η καλλιέργεια της ευαισθησίας μας για την προστασία και την ευημερία των ζώων,
4. ο εκ βάθρων νομοθετικός επαναπροσδιορισμός της σχέσης πολίτη – τράπεζας – κράτους, όπως πχ η προστασία της πρώτης κατοικίας, ο καίριος δικαστικός έλεγχος της τραπεζικής αυθαιρεσίας εναντίων των δανειοληπτών, η παροχή νομικής αρωγής σε δανειολήπτες έτσι ώστε, ο εξαθλιωμένος οικονομικά πολίτης, να μπορεί πραγματικά να αντιμετωπίσει με τα ίδια όπλα, τον εύρωστο και παντοδύναμο τραπεζιτικό οργανισμό,
5. Η εύκολη και αποτελεσματική πρόσβαση στην ηλεκτρονική δικαιοσύνη από όλους, πολίτες και λειτουργούς της δικαιοσύνης, που να επιφέρει μείωση στο κόστος των διαδικασιών και απλοποίηση τους, με απώτερο στόχο την έκδοση δικαστικών αποφάσεων σε σύντομο χρόνο, την επανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στη Δικαιοσύνη και της ενθάρρυνσης τους να απευθύνονται δικαστικές αρχές για την επίλυση των διαφορών τους, παρά να αποτρέπονται και να οδηγούνται σε άγνωστες ατραπούς,
6. η διασφάλιση ότι το Σύνταγμα μας, δεν θα δεχτεί άλλες εκτροπές και
7. ότι οι επιτροπές διερεύνησης για σκάνδαλα και παραλείψεις, θα διορίζονται με όρους εντολής, τέτοιους που να αγγίζουν το πρόβλημα για το οποίο προέκυψε η ανάγκη να συσταθούν. Ότι δεν θα διορίζονται για λόγους και χάριν κατευνασμού της δημόσιας οργής, ούτε για να ροκανίζεται ο χρόνος έως ότου προκύψουν άλλα, νέα θέματα που θα απασχολήσουν την κοινή γνώμη. Τα συμπεράσματα τους, εφόσον έχουν ποινική ή αστική υφή, να οδηγούνται έγκαιρα και όχι κατόπιν εορτής και παραγραφής, στο Δικαστήριο και εάν έχουν πολιτική υφή, να αποδίδονται και να αναλαμβάνονται πραγματικά, οι ευθύνες όπου προκύπτουν.
Στην κοινωνία επικρατεί έντονο κλίμα δυσπιστίας από τους πολίτες προς τα πολιτικά κόμματα. Πώς θα μπορούσε αυτό να ανατραπεί;
Μάλιστα. Το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί έχει ως εξής: Ο πολίτης που προσέρχεται στην κάλπη, να μην χάνει, εκείνη ειδικά τη στιγμή, την μνήμη του.
Συμβαίνει κατά κόρον και είναι πολύ σύνηθες φαινόμενο. Με ένα μαγικό τρόπο, ο πολίτης ξεχνάει την προηγούμενη πενταετία ή το τι του υποσχέθηκαν, όπως ξεχνάει και σε ποιο σημείο τον έφεραν και επαναλαμβάνει λάθος επιλογές του παρελθόντος, μέχρι τη στιγμή που θα βγει από την κάλπη, με το ύφος του ανικανοποίητου και του απογοητευμένου. Αν όμως δεν χάσει τη μνήμη του, εκείνη την κρίσιμη στιγμή και μπορέσει να λειτουργήσει σε χρόνο ενεστώτα, τότε υπάρχει ελπίδα!
Η κοινωνία δεν έχει άλλο δρόμο, από το να στραφεί σε νέους ανθρώπους, που αποδεδειγμένα δεν έχουν βουτήξει το δαχτυλάκι τους στο βάζο της διαφθοράς και της διαπλοκής. Όταν η πολιτική θα σταματήσει, άλλα να επαγγέλλεται και άλλα να κάνει, τότε θα μπορέσουμε να πούμε ότι έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα, για την εξυγίανση της Δημοκρατίας.
Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση του ALPHA, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θεωρούν τη διαφθορά ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της Κύπρου. Πως θα συμβάλετε στην αντιμετώπισή του;
Η συντριπτική πλειοψηφία που θεωρεί ότι η διαφορά είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Κύπρου υποψιάζομαι, ότι είναι αυτή η συντριπτική πλειοψηφία, που συντηρεί και τρέφει τη διαφθορά. Για αυτό και είναι δύσκολο να κινηθούν οι διαδικασίες, που θα την καταργήσουν. Είναι αυτή η πλειοψηφία που επιβραβεύει τη διαφθορά, επανεκλέγοντας τους ίδιους και τους ίδιους.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Η πιθανότητα να εκλεγεί ένας νέος άνθρωπος, μέσα σε ένα σαθρό κατεστημένο είναι μηδαμινή. Ωστόσο πότε δεν ξέρει κανείς. Το μεγάλο και το σπουδαίο σε αυτή τη ζωή, συντελείται όταν υπερβεί κάνεις τα δικά του όρια, όταν υπερβεί αυτό που ο ίδιος πιστεύει ως κανόνα. Αυτό που σήμερα θεωρούμε κανόνα για την πολιτική, ότι δηλαδή οι πάντες είναι διαπλεκόμενοι και δεν αξίζει καν τον κόπο να ασχοληθεί κανείς με την πολιτική, είναι καιρός να τον υπερβούμε, να τον αντιμετωπίσουμε, παρεμβαίνοντας δραστικά.
Η καλοστημένη και καλό-λαδωμένη μηχανή που βλέπουμε τόσα χρόνια να μας περιφρονεί, μπορεί ωραιότατα να σταματήσει να δουλεύει, αρκεί ένα μικρό χαλικάκι να σφηνώσει, σε ένα από τα γρανάζια της.
Αν ένα χαλικάκι μπορεί να κάνει τόση διαφορά σε ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, φανταστείτε τι μπορεί να κάνει η ενεργοποίηση της ψήφου ενός εκάστου των νέων, αλλά και των απογοητευμένων ψηφοφόρων, που άλλες φορές επιλέγουν να απέχουν από τις εκλογές. Μπορεί να ανατρέψει το σύμπαν ολόκληρο!
Όπως έχω προαναφέρει, αν θέλουμε να αντιμετωπιστεί ριζικά το πρόβλημα της διαφθοράς, θα πρέπει να επενδύσουμε σοβαρά στην εξειδικευμένη εκπαίδευση των παιδιών μας. Από το Νηπιαγωγείο. Εκεί κατοικοεδρεύει προσωρινά η επόμενη γενιά πολιτικών, όσο κι αν μας φαίνεται αστείο. Εκπαιδευτική επένδυση και στις υπόλοιπες βαθμίδες εκπαίδευσης. Θέλουμε να παράγουμε πολιτικούς και πολίτες, διεκδικητικούς, με αξιώσεις, συνοδευμένες με γνώσεις, στρατηγική, σεβασμό αλλά κυρίως με ήθος.
Εσείς προσωπικά, η οικογένεια σας, ή εταιρεία σας έχετε μη εξυπηρετούμενο δάνειο;
Η απάντηση μου στο ερώτημα σας είναι όχι, προς το παρόν. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα.
Και εξηγώ: Όσοι πολιτικά εκτεθειμένοι, έχουν ευκολίες πληρωμής, διαγράφουν δάνεια ή μέρος αυτών, εξασφαλίζουν δάνεια δια μαγείας, σε ύψη που δεν ανταποκρίνονται στην πιστοληπτική τους ικανότητα και απολαμβάνουν προνόμια που ο κόσμος δεν απολαμβάνει, είναι αυτοί που βρίσκονται στη σκοτεινή μεριά της ιστορίας και είναι αυτή η μεριά που χρειάζεται το δημοσιογραφικό φως. Εδώ είναι το θέμα.
Μεμπτή είναι επίσης και χρειάζεται να φωτιστεί και η πρακτική της αποδοχής δώρων, απόλαυσης χαριστικών συμπεριφορών και λήψης αδικαιολόγητων παροχών, από πολιτικά εκτεθειμένα πρόσωπα, τα οποία αργά ή γρήγορα θα κληθούν να ανταποδώσουν τη «χάρη», συμβάλλοντας έτσι, στην σταδιακή μετατροπή του κράτους, από κράτος – καταφυγίου των πολιτών, σε κράτος εξυπηρέτησης και διαφύλαξης των τραπεζικών συμφερόντων.
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν στους συμπολίτες μας με την ευκαιρία, ότι εάν έχουν ένα μη εξυπηρετούμενο δάνειο, αυτό δεν τους καθιστά αυτομάτως και ύποπτους. Και ποιος δεν έχει στις μέρες μας; Και αυτός που δεν έχει, πραγματικά είναι απορίας άξιο, το πως και δεν έχει. Πως δηλαδή εξακολουθεί να καταφέρνει να το εξυπηρετεί, μετά από διαδοχικά οικονομικά Βατερλό, συνεχιζόμενη πανδημία, δυσπραγία, ανεργία, κλειστές και αβοήθητες μικρές και μεσαίες, αλλά και μεγαλύτερες επιχειρήσεις και με τους πιο ευνοημένους εργαζόμενους, να λαμβάνουν το πολύ το 60% του μισθού τους, την ίδια ώρα που όλα τα υπόλοιπα έξοδα τους παραμένουν εκεί που ήταν;
Το να αντιμετωπίζει ο κόσμος επί μακρό σοβαρά οικονομικά προβλήματα και να εξαναγκάζεται κατά προτεραιότητα να πληρώνει τη δόση του δανείου του, από το να έχει φαγητό στο σπίτι του να ταΐσει τα παιδιά του, αυτό με συγχωρείτε, είναι εγκληματικό. Και αποτελεί παραχάραξη των βασικών προτεραιοτήτων που θα έπρεπε να φροντίζει ο καθής για την ικανοποίηση τους, η οποία τρέφεται από την άρνηση του κράτους και της πολιτείας, να παρέχει στους πολίτες της, επαρκή, έγκαιρη, εύκολη και αποτελεσματική προστασία, έναντι της αυθαιρεσίας και της παντοδυναμίας των τραπεζών.
Ας το ακούσει και από εδώ λοιπόν η Κεντρική Τράπεζα, η έχουσα «τύποις» την εποπτεία των Τραπεζών, η εκδίδουσα εγκυκλίους δήθεν συμμόρφωσης προς τις τράπεζες, ότι καμία αναδιάρθρωση δεν γίνεται πραγματικά προς όφελος των δανειοληπτών, αλλά προς όφελος και πάλι των τραπεζών. Το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής και χωρίς να δίδεται κανένα άλλο όπλο αντιμετώπισης της αυθαιρεσίας, σε αντίθεση με τα όπλα που παραχωρήθηκαν στην Τράπεζα, μέσα από ψηφισμένα νομοθετήματα από τους εκπροσώπους του λαού, όπως είναι ο χαρακτηρισμός των δανείων ως μη εξυπηρετούμενα, κατά τη βούληση της και χωρίς δικαστικό έλεγχο και η ενεργοποίηση των όρων της διαδικασίας εκποίησης της ενυπόθηκης περιουσίας σε χρόνο μηδέν, πάλι χωρίς κανένα δικαστήριο να βεβαιώνει π.χ. τα πραγματικά υπόλοιπα οφειλόμενα, εάν οι χρεώσεις και τα έξοδα που επιβλήθηκαν είναι δικαιολογημένα, εάν ο τόκος υπολογίστηκε σωστά, εάν η σύμβαση περιλαμβάνει ή όχι καταχρηστικές ρήτρες, το αποτέλεσμα λοιπόν επαναλαμβάνω, όλης αυτής της ανισότητας και της αδικίας, είναι να εξαναγκάζεται ο δανειολήπτης σε πιστή εξυπηρέτηση ενός τέτοιου δανείου, κάτω από αυτές τις ανήκουστες συνθήκες.
Ζούμε υπό τον τρόμο νομοθετημάτων που ψηφίστηκαν και έχουν αλλάξει τον αδόξαστο στους δανειολήπτες – πολίτες αυτού του τόπου, με επιστολές, ειδοποιήσεις, απειλές, εκβιασμούς, με χρεώσεις παράνομες και χωρίς δικαίωμα προσφυγής στη δικαιοσύνη, παρά μόνο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, όρους, προϋποθέσεις και ασφυκτικές προθεσμίες, σε αντίθεση με τις ίδιες τις τράπεζες που έχουν καταφέρει να διατηρήσουν για τον εαυτό τους, το δικαίωμα να μην λογοδοτούν πουθενά.
Μήπως λοιπόν είναι σκοπιμότερο να εξετάσουμε το ποιος δεν έχει μη εξυπηρετούμενο δάνειο, σε αντιδιαστολή με την πλειοψηφία που έχει;
