Πενήντα τρία χρόνια μετά το πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών στις 21 Απριλίου του 1967 και την κατάλυση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου τονίζει την ανάγκη κριτικής και αυτοκριτικής και αναζήτησης απαντήσεων σε αμείλικτα ερωτήματα που ταλανίζουν τον κυπριακό λαό, καθώς η μαύρη επέτειος συνδέεται άρρηκτα με την 15η και 20η Ιουλίου του 1974.
"Γιατι αφέθηκε ανοχύρωτη η κυπριακή κοινωνία στη διείσδυση του φασισμού; Γιατί είναι γνωστό ότι τα σχολεία, η Εθνική Φρουρά, η Αστυνομία, η δημόσια υπηρεσία κατέστησαν τα εφαλτήρια της τελικής επίθεσης εναντίον της Κύπρου. Γιατί υπήρξε ανοχή σε όλους εκείνους που δηλητηρίζαν τον κυπριακό λαό με την χουντική προπαγάνδα και έμπλεοι εθνικοφροσύνης γιόρταζαν την επανάσταση, όπως την ονόμαζαν της 21ης Απριλίου. Που ήταν οι πολιτικοί, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων? Που ήταν οι πνευματικοί άνθρωποι? Γιατί η Ιστορία λέει ότι συνωστίζονταν γλειώδες για να πουν το ναι στον δικτάτορα."
Ο κύριος Ομήρου κατήγγειλε ότι αθλητικά σωματεία αναρτούσαν φωτογραφίες του συνταγματάρχη Ασλανίδη, ωστόσο όπως είπε αυτά δεν πρέπει να δημιουργούν πεδίο αντιπαραθέσεων του παρελθόντος αλλά αφορμή για καθορισμό πολιτικών στη βάση των σημερινών αντιθέσεων
"Χρέος μας είναι η μνήμη μας να μείνει αναλλοίωτη για να φωτίζει το διχαστικό έγκλημα του παρελθόντος."
