Στις 17 Μαρτίου του 1982, ο Ζαν-Πιέρ Αντάμ πήγε σε νοσοκομείο της Λιόν για να υποβληθεί σε μία προκαθορισμένη, επέμβαση ρουτίνας στο γόνατο. Ο 34χρονος -τότε- Γάλλος πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής, θα ναρκώνονταν για μερικές ώρες, αλλά 36 χρόνια αργότερα ακόμη δεν έχει ξυπνήσει...
Ο γεννημένος στη Σενεγάλη και αναθρεμμένος στη Γαλλία κεντρικός αμυντικός, το περασμένο Σάββατο (10/03) έγινε 70 χρονών, ενώ το προσεχές (Σάββατο) θα «κλείσει» 36 έτη σε κωματώδη κατάσταση...
Αν και εκτός της Γαλλίας δεν θυμούνται πολλοί έναν από τους πρώτους Γαλλο-αφρικανούς ποδοσφαιριστές που διέπρεψαν με το εθνόσημο, αφού αγωνίστηκε 22 φορές με τους τρικολόρ, στη χώρα του, κατά καιρούς θυμούνται το δράμα του παίκτη που ξαφνικά εγκλωβίστηκε σε ένα στάδιο ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο.
Γεννήθηκε στο Ντακάρ, το πρώτο παιδί μίας μεγάλης οικογένειας. Αν και το ποδόσφαιρο ήταν στο αίμα του -ο θείος του είχε ήδη διαπρέψει με τη στρογγυλή θεά- προτεραιότητά του έγινε η εκπαίδευση. Η βαθιά θρησκεύομενη καθολική οικογένειά του δεν του επέτρεπε να γίνει ποδοσφαιριστής, αν δεν τελείωνε τουλάχιστον τη βασική εκπαίδευση, όπως αναφέρει o Guardian.
Γι’ αυτό το λόγο τον έστειλαν και στη Γαλλία, όπου τον ανέλαβε μία ανάδοχη οικογένεια σε προάστιο της Γαλλίας. Ο «Λευκός Λύκος», όπως τον φώναζαν οι φίλοι του, άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο τελειώνοντας τις σχολικές του υποχρεώσεις, αλλά προτίμησε να μην σπουδάσει. Αντιθέτως επέλεξε να δουλέψει σε εργοστάσιο, αλλά η ατυχία τον κυνηγούσε από τότε. Σε ένα πολύ σοβαρό τροχαίο ο ίδιος γλίτωσε με ελαφριά τραύματα, όμως ο κολλητός του σκοτώθηκε. Μετά από αυτό, στα 19 του, έχασε κάθε όρεξη για ποδόσφαιρο. Η στρατιωτική του θητεία, όμως, αποδείχθηκε σημείο καμπή στη ζωή του. Άρχισε να παίζει με την ομάδα του στρατού και το ταλέντο του δεν πέρασα απαρατήρητο.
Ακολούθησε το ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, αλλά γρήγορα ήρθαν προτάσεις από μεγάλες ομάδες, περνώντας από τη Νιμ, τη Νις και την Παρί Σαν-Ζερμάν. Έπειτα από διαδοχικούς τραυματισμούς, αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική. Κατά τη διάρκεια ενός προπονητικού σεμιναρίου, οι έντονοι πόνοι στο γόνατο, τον ανάγκασαν να επισκεφθεί τον γιατρό και να κλείσει ραντεβού για διορθωτική επέμβαση.
«Όλα θα πάνε καλά. Είμαι μία χαρά», είπε στη σύζυγό του, Μπερναντέτ, αποχαιρετώντας την όταν έφυγε από το σπίτι. Ήταν τα τελευταία λόγια που άκουσε από το στόμα του. Οι ώρες πέρασαν και ανήσυχη αυτή, πήρε τρεις φορές στο νοσοκομείο προτού μιλήσει με γιατρό, που της είπε: «Έλα εδώ αμέσως».
Από τότε δεν ξύπνησε ποτέ. Η σύζυγός του είναι ακόμη στο πλευρό του, 36 χρόνια αργότερα.
Όταν το νοσοκομείο της είπε πως δεν μπορεί να τον φροντίζει άλλο, εκείνη τον πήρε στο σπίτι. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες στις οποίες είχε παίξει και η γαλλική ομοσπονδία τη βοήθησαν οικονομικά, ενώ αρκετές φορές έχουν διοργανωθεί φιλανθρωπικοί αγώνες για την ενίσχυσή της.
«Για εμένα ο χρόνος σταμάτησε στις 17 Μαρτίου του 1982» λέει η Μπερναντέτ, αλλά αρνείται να εγκαταλείψει τον Άνταμς. Η ευθανασία δεν είναι επιλογή για την ίδια.
«Εκείνος δεν μπορεί να μιλήσει κι εγώ δεν μπορώ να πάρω μία τέτοια απόφαση για τον ίδιο», εξηγεί.
Δείτε στο βίντεο, ένα αφιέρωμα που ετοιμάστηκε του CNN για τον άτυχο Ζάν-Πιέρ.
