Υπάρχει ένα τραγούδι της Σακίρα -σύζυγος Πικέ- με τον τίτλο Wherever, whenever. Οπουδήποτε, οποτεδήποτε. Πιθανώς να γίνει και το καταλανικό soundrack που θα ακούγεται στα αποδυτήρια της Μπαρτσελόνα πριν και μετά από τα clasico με την Ρεάλ Μαδρίτης.
Κι αυτό γιατί η σχέση τείνει να γίνει… πελατειακή πια. Τρεις ημέρες μετά το 0-3 στο Κύπελλο, είχε και… γλυκό! Η Μπαρτσελόνα έκανε νέα επίδειξη ανωτερότητας, μόνο που το κοντέρ σταμάτησε πιο χαμηλά. Ο Μέσι έμεινε σιωπηλός, το ίδιο και ο Λουίς Σουάρες. Ο Ντεμπελέ έμεινε απλή καταγραφή στο φύλλο αγώνα και ο Φελίπε Κοουτίνιο ήρθε στο τέλος από τον πάγκο.
Τότε πως; Αυτή τη φορά η Μπαρτσελόνα κέρδισε με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο. Με συνταγή Βαλβέρδε. Με τον Ράκιτιτς να παίζει κάτι σαν δεξιός χαφ σε 4-4-2 και να έρχεται ως κρυφός επιθετικός και να γράφει το «τεμάχιο» που έκρινε το ντέρμπι.
Αυτή τη φορά η Μπαρτσελόνα δεν κέρδισε με την κλάση της, αλλά με το μυαλό. Με την πειθαρχία. Την αμυντική της προσήλωση. Με το καθαρό μυαλό και την ολύμπια ψυχραιμία στις αμέτρητές φορές που η Ρεάλ Μαδρίτης πέρασε την μπάλα στην περιοχή της.
Για 180 λεπτά μέσα σε τρεις κράτησε την «βασίλισσα» στο μηδέν και την έκανε να αισθάνεται πολύ πιο… μικρή στο γήπεδο από αυτήν.
Και να φανταστεί κανείς ότι οι Μαδριλένοι κατέθεσαν ότι είχαν και δεν είχαν στο γήπεδο. Τέντωσαν. Τα έδωσαν όλα. Έτρωγαν σίδερα στις μονομαχίες. Οι… άλλοι όμως τους κέρδισαν με μία εκνευριστική άνεση που μαρτυρά την φετινή διαφορά των δύο ομάδων. Το -12 στην βαθμολογία μεταξύ τους και οι τρεις καθαρές νίκες των Καταλανών σε ισάριθμα clasicos φέτος τα λένε όλα…
