Ο ΑΠΟΕΛ για ακόμη ένα παιχνίδι στο μεγαλύτερο κομμάτι ενός αγώνα έδειξε να έχει τεράστια προβλήματα, ιδιαίτερα στην δημιουργία φάσεων, αλλά και στο τελείωμα όσων βρήκε. Αποτέλεσμα αυτού να «πετάξει» ακόμη δυο υπερπολύτιμους βαθμούς (αυτή την φορά στο Δασάκι κόντρα στον Εθνικό) στην προσπάθεια που κάνει να διατηρήσει τα εντός των «τειχών» κεκτημένα.
Στο ποδόσφαιρο όπως και γενικότερα στην ζωή ισχύει σε μεγάλο βαθμό το ρητό «όπως στρώνεις κοιμάσαι» και στην περίπτωση του ΑΠΟΕΛ αυτό ταιριάζει… γάντι. Οι πρωταθλητές ουσιαστικά πληρώνουν τα τραγικά λάθη του καλοκαιριού και τις αστοχίες στον προγραμματισμό της ομάδας. Τα κενά που άφησαν ποδοσφαιριστές που αποχώρησαν το καλοκαίρι δεν αναπληρώθηκαν και αν αναπληρώθηκαν δεν αναπληρώθηκαν επαρκώς. Συγκεκριμένα η απόφαση να παραγκωνιστεί ο Μοράις και τελικά να «κρεμάσει» τα παπούτσια, όπως αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα ήταν παντελώς λάθος, αφού αναμφίβολα ουδείς κατάφερε να «μπει» στα παπούτσια του. Επιπλέον το καλοκαίρι αποφασίστηκε πως ο Ζαχίντ δεν «χωρούσε» στο υφιστάμενο ρόστερ... εδώ περαιτέρω σχολιασμός δεν χρειάζεται. Απλά ας αναλογιστούμε ποιοι αγωνίζονται τώρα στην θέση του Νορβηγού και τι προσφέρουν. Τα πιο πάνω είναι μόνο δυο τρανταχτά παραδείγματα τους τραγικού προγραμματισμού που έγινε το καλοκαίρι που μας πέρασε στους πρωταθλητές.
Οι ευθύνες είναι ξεκάθαρες και βαραίνουν συγκεκριμένα πρόσωπα και πρώτους και καλύτερους αυτούς που έχουν τον τελευταίο λόγο στην ομάδα, δηλαδή τον πρόεδρο και το διοικητικό του συμβούλιο. Επιπλέον Τέτι και Τραμετζάνι θα πρέπει επίσης να μπουν στο κάδρο των ευθυνών με τον τελευταίο να το «πληρώνει», ενώ ο έτερος Ιταλός ακόμη (δεν μπορούμε να καταλάβουμε τον λόγο) βρίσκεται στον Αρχάγγελο.
