Ο Christ Wamba από πολύ νωρίς έμαθε τι θα πει να είσαι μαχητής στη ζωή. Όταν στα 14 ανακάλυψε πως η μπάλα του μπάσκετ είναι η φυσική προέκταση των χεριών του, η πολυμελής οικογένεια του δεν μπορούσε να τον στηρίξει οικονομικά, όμως η ακόρεστη αγάπη του για το μπάσκετ τον έκανε να προπονείται ακόμα και όταν δεν είχε καν να φάει.
"Δεν είχαμε φαγητό αλλά δεν μπορούσα να μείνω εκτός γηπέδου. Πήγαινα με ένα φίλο μου να παίξουμε μπάσκετ και χαιρόμασταν. Όταν έκανα προπόνηση τα ξεχνούσα όλα, αλλά μόλις γύριζα και δεν είχαμε φαγητό αναγκαστικά έπινα νερό...πολύ νερό μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Τις μέρες που ήμουν τυχερός κάποιος φίλος είχε να δανείσει λίγο ψωμί και έτσι με έπαιρνε ο ύπνος. Ήταν μια πολύ δύσκολη εποχή για μένα."
Στα 15 του, αναγκάστηκε να ενηλικιωθεί, όταν πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει το Κονγκό και τους αγαπημένους του για να κυνηγήσει το όνειρό του να παίξει μπάσκετ επαγγελματικά. Διασχίζοντας τη μισή Αφρική κατέληξε στην Τουρκία και από εκεί σε hot spot της Λέσβου όπου παρέμεινε ένα χρόνο μέχρι η τύχη να του στρώσει το δρόμο προς τη Θεσσαλονίκη.
Εκεί ο Christ Wamba θα πάρει την πρώτη του γεύση από το ελληνικό μπάσκετ. Εντυπωσιασμένος με τα σωματικά και αθλητικά του χαρίσματα, o coach του Αστέρα Σίνδου, Γιώργος Μπαλογιάννης, τον καλωσορίζει στην ομάδα και ξεκινά να τον προπονεί. Όλοι έχουν να πούνε κάτι για το πάθος και κυρίως την εργατικότητά του. Ο νεαρός προπονείται καθημερινά για περισσότερο από 8 ώρες για να βγάλει ασπροπρόσωπους τους ανθρώπους που τον εμπιστεύτηκαν:
"Αν ήταν στο χέρι μου θα έμενα όλη μέρα στο γήπεδο. Όταν παίζω μπάσκετ νιώθω πολύ καλά και όταν δεν έχω αυτή τη δυνατότητα με παίρνει από κάτω. Είναι η πρώτη μου προτεραιότητα. Μπορεί να μην έχω να φάω αλλά όταν είμαι με τη μπάλα στο γήπεδο τα ξεχνάω όλα.
Σήμερα, με την ήρεμη πάντα φωνή του, ο 17χρονος μιλάει πλέον συγκινημένος για την ευκαιρία που το δόθηκε να παίξει στην Α1 της Ελλάδας. Παρότι ο ίδιος φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται ακόμα πλήρως το μέγεθος της τύχης του, ευχαριστεί ταπεινά την ομάδα του Άρη για την μοναδική αυτή ευκαιρία: "Το κύριο πράγμα που έχω να πω είναι ότι είμαι πολύ χαρούμενος να βρίσκομαι εδώ στην ομάδα του Άρη, ήταν το όνειρο μου. Ξέρω ότι θα ναι δύσκολο γιατί μεταφέρθηκα από την "αλάνα" απευθείας στην Α1 που είναι πολύ δύσκολη για την εμπειρία που έχω έως τώρα. Νομίζω όμως ότι πάει πολύ καλά με την ομάδα και οι συμπαίκτες μου με βοηθάνε πολύ και φυσικά και ο προπονητής μου. Πιστεύω πως με καθημερινή άσκηση και προπόνηση θα συνεχίσω να βελτιώνομαι, το πιο σημαντικό όμως είναι ότι είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι στον Άρη.
Άμεση πρόκληση για τον ταλαντούχο παίκτη είναι να ανταποκριθεί στις υψηλές απαιτήσεις του Άρη και της Basket League, όμως τα μελλοντικά του όνειρα προδίδουν την παιδική του αθωότητα. Έχοντας αποχωριστεί τους γονείς του από πολύ μικρός ο Christ Wamba έχει να μιλήσει με τη μητέρα και τα 5 του αδέλφια για περισσότερο από 2 χρόνια ενώ σπανίως καταφέρνει και επικοινωνεί με τον πατέρα του για να μαθαίνει τα νέα τους. Στόχος του για το μέλλον λοιπόν είναι να γίνει ο καλύτερος μπασκετικός του εαυτός για να μπορέσει να φέρει την οικογένειά του κοντά του:
"Ξέρω ότι η πορεία μου στο μπάσκετ σε 2 χρόνια θα έχει στρώσει γιατί δεν θα τα παρατήσω. Δε θα τα παρατήσω ποτέ! Ξέρω ότι έχω πολύ μέλλον, θα το αποδείξω και θα είμαι ξανά με την οικογένειά μου."
Μέχρι στιγμής όλα δείχνουν πως είναι ένα παιδί-πρόσφυγας με πολύ θάρρος και κίνητρα να αγγίξει το μεγαλείο. Εμείς το μόνο που έχουμε να ελπίσουμε είναι πως ο ίδιος μια μέρα θα μπορέσει να το καταφέρει και η ιστορία του θα δώσει το θάρρος σε πολλά παιδιά να κάνουν και αυτοί το πρώτο βήμα με κατεύθυνση τα όνειρά τους.
