Την Δευτέρα, για τον ΑΠΟΕΛ η Ομόνοια δείχνει πως θα είναι ό,τι χρειάζεται ένα ντέρμπι για να λέγεται ντέρμπι. Αντίπαλος. Κανονικός αντίπαλος. Ανταγωνιστικός. Τα ντέρμπι δεν τα παίζεις για να μαγέψεις τα πλήθη, τα ντέρμπι τα παίζεις μόνο για να τα κερδίσεις. Οι πράσινοι έχουν ξεχάσει πως γίνεται αυτό, οι γαλαζοκίτρινοι έχουν ... βαρεθεί να κερδίζουν. Τίποτα από αυτά όμως δεν έχει σημασία. Κάθε ντέρμπι είναι διαφορετικό, αλλά όλα είναι ίδια για τον κερδισμένο και τον χαμένο αντίστοιχα.
Η καλύτερη προετοιμασία των παικτών για το ντέρμπι είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει πρώτα από όλα πνευματική συγκέντρωση. Χρειάζεται να είσαι απόλυτα δοσμένος σε αυτό που πρέπει να κάνεις για να νικήσεις. Τα ντέρμπι θέλουν επίσης σκληράδα και τσαμπουκά. Ο πιο δυνατός στο σώμα και στο μυαλό βγαίνει νικητής με το τελευταίο σφύριγμα.
Στα ντέρμπι θριαμβεύουν τα κλισέ. Νικά όποιος το θέλει περισσότερο. Νικά εκείνος που κάνει γκολ και την υποψία ευκαιρίας. Νικά εκείνος που μπλοκάρει τα ατού του αντιπάλου. Νικά εκείνος που έχει ψυχή και πίστη. Νικά εκείνος που είναι αποφασισμένος και κατεβαίνει στο χορτάρι με το μαχαίρι στα δόντια. Νικά εκείνος που είναι πιο έξυπνος και πιο ψύχραιμος.
Τίποτα πρωτότυπο, τίποτα που δεν ξέρουμε και δεν έχουμε ξαναδεί. Και όμως αυτές οι κοινοτοπίες, αυτά τα κλισέ είναι τελικά τα στοιχεία που δίνουν δόξα στον νικητή ενός μεγάλου αγώνα.
Το ένα και μοναδικό παιχνίδι πλησιάζει. Η Λευκωσία στο πόδι. Οι ''αιώνιοι'' στα χαρακώματα.
Ποια Βlack Friday και Cyber Monday ; Έχει ντέρμπι Ομόνοιας - ΑΠΟΕΛ ρε παιδιά...
