Κι αν ο Νιλς δεν προσπαθούσε να παίξει… μονό με το κάθετο δοκάρι; Κι αν έδινε το πέναλτι στον Αβραάμ; Κι αν έπεφτε ο Γουίλερ (στο 34’) αντί να δώσει πάσα; Κι αν η κεφαλιά του Κάρλος πήγαινε χιλιοστά πιο αριστερά/δεξιά;
Τα «αν» πολλά, το μοτίβο ίδιο: Ο ΑΕΛίστας να περνά το καλοκαίρι του μουρμουρώντας για τα «βάλ’ το ρε Χουράδο» και τα συναφή. Είναι λες και το έχει στο DNA της η ομάδα, να επιζητεί λόγους… μουρμούρας, είτε αυτοί είναι αγωνιστικοί, είτε όχι.
Όπως και να ‘χει, μετά τους διπλούς αγώνες με τον Άρη, οι ανθρώποι της ομάδας και ο κόσμος της, θα έχουν να λένε, για ακόμη μία φορά. Ήταν κι ο τρόπος που χάθηκε η πρόκριση, ή για να είμαστε πιο σωστοί, οι τρόποι που… δεν ήρθε το γκολ.
Στο αγωνιστικό σκέλος, δεν μπορώ να ξέρω αν τα όσα ακολούθησαν του αγώνα στην Θεσσαλονίκη (για τα οποία έκανε εκτενή αναφορά και απάντησε ο Κέρκεζ στη διάσκεψη Τύπου) επηρέασαν το πλάνο της ομάδας σε ότι αφορά στην φιλοσοφία της ή αν αυτό ήταν απόρροια του τρόπου που έπαιζε ο Άρης. Ίσως και ένας συνδυασμός των δύο.
Η εικόνα της ομάδας ήταν θετική, αν εξαιρέσεις βεβαίως την έλλειψη του γκολ, λαμβάνοντας υπόψη τον αντίπαλο και τη δυναμικότητα του, το που βρίσκεσαι στην σεζόν, τις ελλείψεις και όλα. Στο «Αρένα» στάθηκε πάρα πολύ καλά, ήταν καλύτερη του αντιπάλου της σε αρκετά διαστήματα, όμως πλήρωσε την «αφλογιστία» και ένα λάθος, σε ένα «τραβηγμένο» πέναλτι. Και κυριότερο, βλέποντας την γενική εικόνα, η προσέγγιση της στους δύο αγώνες ήταν σωστή, έστω κι αν δεν ήρθε η πρόκριση.
Παρά τις δυσκολίες που όλοι ξέρουμε (δύο μεταγραφές έχει κάνει, με τις ελλείψεις περισσότερες), το σύνολο του Ντούσαν Κέρκεζ παρουσιάστηκε αρκετά καλό. Δεν τολμούμε να γράψουμε για την συνέχεια και για το πρωτάθλημα, αφού είναι όλα μετέωρα, όπως –επίσης- σχολίασε ο κόουτς της ΑΕΛ.
Όσο για το ξέσπασμα του στη διάσκεψη Τύπου, απόλυτα δικαιολογημένο και σωστό, βγάζοντας αρκετό συναίσθημα, που καθρεφτίζει το πόσο δύσκολα είναι εντός της ομάδας, λόγω της κατάστασης.
