Το μουντιάλ της προσφυγιάς. Το παγκόσμιο κύπελλο των μεταναστών. Οι 83 από τους 230 ποδοσφαιριστές των 10 ευρωπαϊκών ομάδων έχουν άλλη καταγωγή. Κάτι λιγότερο από τους μισούς δηλαδή...
Παιδιά του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία και το Κόσοβο, Αφρικανοί που άφησαν την χώρα τους για να σωθούν απο τους εμφυλίους . Ξεχώρισαν με το ταλέντο τους και ξέφυγαν από τις αποθήκες ψυχών που στιβάζονται σε κέντρα μετεγκατάστασης. Γλύτωσαν από υγρούς τάφους σε θάλασσες που βυθίστηκαν τα πλοία των δουλεμπόρων και η ανθρωπιά του κόσμου.
Ελβετία, Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία, Γερμανία. Η αφρόκρεμα του Δυτικού πολιτισμού, στο γήπεδο φτάνει σε θριάμβους χάρη στους γιούς προσφύγων. Το 47.8% της ομάδας του Βελγίου, το 78.3% των Τρικολόρ, το 65.2% των Ελβετών, το 47.8% των Αγγλων και το 39.1% του ρόστερ των Γερμανών είναι παίκτες με άλλη καταγωγή. Η Ισπανία, η Σουηδία, και η Δανία καταγράφουν επίσης ποσοστά κάτω του 20%.
Την ίδια ώρα το μεταναστευτικό καίει την Ε.Ε., που παίρνει σκληρά μέτρα, ενω η ξενοφοβία και ο ρατσισμός μεγαλώνουν μέρα με την μέρα. Η ''μητέρα'' Ευρώπη... υιοθετεί παιδιά a la carte. Aυτά τα υιοθετημένα παιδιά που μέσω του ποδοσφαίρου διαφημίζουν την χώρα και τονώνουν το εθνικό φρόνημα, είναι τα καλά παιδιά. Και υπηκοότητα παίρνουν και γίνονται αποδεκτά από την κοινωνία. Φτάνει να παίζουν καλά. Ο Ρομέλου Λουκάκου δίνει αφοπλιστική απάντηση για το τι συμβαίνει όταν οι πρόσφυγες του ποδοσφαίρου έχου όπως ο καθένας μας άλλωστε, τις άσχημές στιγμές στην δουλειά του...
«Όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά, διάβαζα άρθρα σε εφημερίδες και με αποκαλούσαν: "Ο Ρομέλου Λουκάκου, ο Βέλγος επιθετικός". Όταν, όμως, δεν πήγαιναν καλά έγραφαν: "Ο Ρομέλου Λουκάκου, ο Βέλγος επιθετικός με καταγωγή από το Κονγκό"».
Δυο μέτρα και δυο σταθμά. Ο φαρισαισμός και η υποκρισία στο μεγαλείο της. Ευτυχώς η μπάλα και εκείνος που την αγαπά πραγματικά, δεν βλέπει, χρώμα, θρησκεία, κουλτούρα, καταγωγή. Η μπάλα είναι η γλώσσα του θεού, που την καταλαβαίνουν και συννενοούνται όλοι.
Το ποδόσφαιρο, ο αθλητισμός στην ευρύτερη μορφή του, μας ενώνει. Είναι ο κυματοθραύστης για πολιτικούς και πολιτικές που μας χωρίζουν.
Τα λόγια του σπουδαίου συγγραφέα και φανατικού ποδοσφαιρόφιλου Εδουάρδο Γκαλεάνο, είναι αθάνατα. Διαμορφώνουν τρόπο ζωής. Ας διδαχθούμε από την κοσμοθεωρία του και από αυτή την απλή και συνάμα συγκλονιστική έκφραση συναισθήματος για τον βασιλιά των σπορ.
''Δεν είμαι παρά ένας ζητιάνος που περιφέρεται ανά τον κόσμο, παρακαλώντας για λίγο καλό ποδόσφαιρο στα γήπεδα. Ένα καλό παιχνίδι, για το Θεό. Και όταν η ευχή πραγματοποιείται, πανευτυχής για το θαύμα, λίγο με νοιάζει ποια ομάδα ή ποια χώρα παίζει'', είπε ο τεράστιος Γκαλεάνο...
