Ήταν Φλεβάρης του 2013, όταν ο 25χρονος τότε Ρόμπι Ρότζερς, έχοντας μείνει χωρίς συμβόλαιο για μερικές βδομάδες μετά το συναινετικό «διαζύγιο» με τη Λιντς (Αγγλία), ανακοίνωνε την αποχώρηση του από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και το γεγονός πως είναι γκέι.
«Είμαι ποδοσφαιριστής, Χριστιανός και ομοφυλόφιλος. Αυτά είναι πράγματα που πολλοί θα πούνε πως δεν πάνε μαζί. Η οικογένεια μου όμως με μεγάλωσε να είμαι ξεχωριστός και να υποστηρίζω αυτά που πιστεύω», είχε γράψει τότε στο προσωπικό του μπλογκ και έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής υψηλού επιπέδου στην Αγγλία που παραδέχθηκε δημοσίως την ομοφυλοφιλία του, μετά τον Τζάστιν Φασάνου το 1991.
Λίγους μήνες μετά, ο Αμερικανός μεσοεπιθετικός ανακάλεσε την απόφαση του να αποχωρήσει και υπέγραψε νέο συμβόλαιο με τους ΛΑ Γκάλαξι, στις ΗΠΑ. Όπως ο ίδιος παραδέχθηκε αργότερα, ήταν μία παρουσία του σε ένα event της τοπικής ΛΟΑΤ κοινότητας του Όρεγκον. «Ειλικρινά ένιωσα δειλός», είχε πει σε συνέντευξη του, για το γεγονός πως παράτησε το ποδόσφαιρο (για λίγο εν τέλει) αντί να αποτελέσει πρότυπο για τους νεότερους.
Και τελικά, στις 26 Μαΐου 2013, ο Ρότζερς έγινε ο πρώτος δηλωμένος γκέι αθλητής που αγωνίστηκε σε κορυφαία κατηγορία αθλήματος στις ΗΠΑ, γράφοντας έτσι ιστορία, ενώ ένα χρόνο και κάτι αργότερα, έγινε ο πρώτος τέτοιος που κατέκτησε τρόπαιο, μαζί με τους ΛΑ Γκάλαξι.
Ήρθε όμως η ώρα για την οριστική, όπως φαίνεται, απόσυρση του από την ενεργό δράση. Όπως έγραψε ο ίδιος στο Instagram αργά το βράδι της Τρίτης (7/11) ανακοινώνοντας έτσι την αποχώρηση του από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο: «Θα μείνω βαθιά συνδεδεμένος με αυτό το άθλημα», δήλωσε ο Ρότζερς. «Αφήνω το παιχνίδι γεμάτο υπερηφάνεια για αυτό που έχω καταφέρει ως άνθρωπος και παίκτης. Ανυπομονώ για το επόμενο κεφάλαιο της ζωής μου».
Στη δήλωση του αναφέρει μεταξύ άλλων πως: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα της επιστροφής στον αγώνα στο πρώτο μου παιχνίδι μετά που γύρισα (σ.σ. το 2013). Αυτό το αίσθημα αποδοχής και υποστήριξης με ώθησε ως αθλητή και σαν άνθρωπο. Έχοντας την ευκαιρία να κερδίσω ένα Κύπελλο MLS στη γενέτειρά μου, με την ομάδα της πόλης μου, έχοντας παραδεχθεί ότι είμαι ομοφυλόφιλος θα είναι κάτι που θα κουβαλάω μαζί μου για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Ως νεαρό αγόρι ονειρευόμουν να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και να εκπροσωπήσω την χώρα μου σε όλο τον κόσμο (σ.σ. το κατάφερε αφού αγωνίστηκε σε 18 ματς με την Εθνική των ΗΠΑ). Ως έφηβος ωστόσο, ο φόβος και η ντροπή με “κατέτρωγαν”. Και δυστυχώς, σε ένα σημείο το φοβισμένο παιδί μέσα μου με έκανε να αποφασίσω πως το να ακολουθήσω το όνειρο μου, σήμαινε να θυσιάσω ένα μέρος του εαυτού μου και να κρύψω τη σεξουαλικότητα μου.
Τα πιο χαρούμενα μου χρόνια ως ποδοσφαιριστής, ήταν εκείνα που έβγαινα από το στάδιο στο τέλος των αγώνων και ο σύντροφος μου μαζί με τον γιο μου, με περίμεναν έξω. Και το μοναδικό που μετανιώνω στην 11χρονη μου καριέρα, είναι τα χρόνια που έκρυβα πως είμαι γκέι».
