Το άκουσα πολλάκις σε καφενέ, το άκουσα και από επίσημα «χείλη»: Όχι, δεν μιλάω για τις κεραίες 5G και την συνωμοτική «βλαβερότητα» τους, αλλά για το παραμύθι ότι «η Θάτσερ καταπολέμησε αποτελεσματικά τον χουλιγκανισμό». Παρότι και τα δύο talking points έχουν την ίδια γενεσιουργό αιτία: Την παραπληροφόρηση.
Στο τέλος της μέρας, η «Σιδηρά Κυρία» πήρε ένα Χέιζελ με 39 νεκρούς και παρέδωσε ένα Χίλσμπορο με 96. Το επιχείρημα για αποτελεσματικότητα κάηκε, όπως δυστυχώς μοιραία συνέβη και σε 56 οπαδούς στο γήπεδο της Μπράντφορντ, τρεις μόλις βδομάδες πριν την τραγωδία του Χέιζελ.
Συγχωρέστε με για την κυνικότητα, αλλά είναι αυτή η συζήτηση και η δήθεν επιχειρηματολογία για την Θάτσερ και τα καμώματα κατορθώματα της, μου βγάζουν αυτή την πλευρά.
Δεν θα το παίξω έξυπνος και ότι εγώ ανακάλυψα την… αναλήθεια σχετικά με την Θάτσερ και τον αθλητισμό. Υπάρχουν ολόκληρες αναλύσεις από συναδέλφους, σε Αγγλικά και Ελληνικά για να μελετήσει κανείς και να πειστεί.
Αυτό που με ενοχλεί είναι η ατέρμονη συζήτηση για την αποτελεσματικότητα των «μέτρων Θάτσερ» και ότι το ποδόσφαιρο της Αγγλίας και η άνοδος του, οφείλονται σε αυτήν. Μέγα ψέμα.
Ήταν οι αναλύσεις των αιτίων που οδήγησαν στις τραγωδίες που αναφέρουμε πιο πάνω και οι (κατά συνέπεια) αποτελεσματικές λύσεις, που κατέστησαν την Πρέμιερ Λιγκ σήμερα το κορυφαίο -κατά πολλούς- πρωτάθλημα στον κόσμο. Μία απ’ αυτές (τις λύσεις) παρεμπιπτόντως, ήταν και η ίδρυση της ίδιας της Πρέμιερ Λιγκ, το 1992, δύο χρόνια μετά που η Θάτσερ έπαψε να ήταν πρωθυπουργός της Αγγλίας.
Χρειάστηκε να περάσουν 23 χρόνια, όμως ένας διάδοχος της βγήκε δημόσια και απολογήθηκε. Για τα πάντα, κάνοντας λόγο για «διπλή αδικία που υπέστησαν εδώ και 23 χρόνια οι οικογένειες των θυμάτων, πρώτα την αποτυχία του Κράτους να προστατεύσει τους αγαπημένους της και αργότερα την τόσο μεγάλη αναμονή για να φτάσουν στην αλήθεια», δήλωσε ο Ντέιβιντ Κάμερον στις 12 Σεπτεμβρίου 2012, ενώπιον της Βουλής των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου.
Αποτυχία του κράτους το 1989, είπε λοιπόν ο Κάμερον, ενώ ο άμεσος διάδοχος της Θάτσερ, Τζον Μέιτζορ δήλωσε για εκείνη ξεκάθαρα πως «ποτέ δεν κατάλαβε πραγματικά τον αθλητισμό». Αναλυτές έκαναν λόγο για «επίθεση της στο ποδόσφαιρο», τσουβαλιάζοντας όλους τους ποδοσφαιρόφιλους σε εγκληματίες και βλέποντας το σπορ ως ζήτημα «νόμου και τάξης» από την κυβέρνηση της.
Η οπτική του δέντρου αντί του δάσους και ότι δεν το μυριζόταν δεν είχε σχέση με το άθλημα, φαίνεται και από τα διάφορα σχέδια που σκέφτηκαν αυτή και οι συνεργάτες της τον τότε καιρό, όπως το «Goalies against Hoalies». Μία καμπάνια που είχε ως ιδέα να βγουν μπροστά οι τερματοφύλακες των ομάδων και να μιλήσουν στους χούλιγκαν, γιατί ήταν πιο «κοντά» τους στο γήπεδο. Στην συνέχεια θα ζητούσαν και την βοήθεια pop idols της εποχής που είχαν σχέση με το ποδόσφαιρο, όπως του Elton John, για να μιλήσουν στους παρανομούντες.
Ανάμεσα στα σχέδια της κυβέρνησης της, ήταν και η κάρτα οπαδού, που πέρασε μεν ως νομοσχέδιο το 1989, αλλά εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού, μετά την τραγωδία του Χίλσμπορο.
Όσο για το… ανέκδοτο ότι «απέβαλε τις Αγγλικές ομάδες από την Ευρώπη», φαντάζομαι μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κάποιος περί τι μύθου πρόκειται. Η UEFA (και όχι η Maggie) απέβαλε τις Αγγλικές ομάδες από τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις στις 2 Ιουνίου 1985 (αρχικά «επ’ αόριστο»), με την Θάτσερ δύο μέρες νωρίτερα να λέει στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας της να «το κάνουμε εμείς, πριν το κάνουν αυτοί»...
