20 Ιουλίου 1974…. 20 Ιουλίου 2025. Πενήντα ένα χρόνια μετά και οι σειρήνες της φρίκης δεν σίγησαν. Ο ήχος τους διαπεραστικός, τρομακτικός, ενοχλητικός. Για όσους έζησαν την τραγωδία της εισβολής ο ήχος αυτός έγινε το στοιχειό τους, ο μόνιμος σύντροφος στους νυχτερινούς εφιάλτες που τους κρατούν ξάγρυπνους ως το πρωί.

Στην κόλαση της τουρκικής εισβολής ανάμεσα στον θάνατο, την προσφυγιά, τον χαμό, κάποιοι έζησαν και το μαρτύριο της αιχμαλωσίας. Δυόμιση χιλιάδες συνολικά άνθρωποι πιάστηκαν αιχμάλωτοι από τον Αττίλα και κλείστηκαν στις φυλακές. Στα Άδανα, στο Αντιγιαμάν, στην Αμάσεια… Εξευτελίστηκαν, κακοποιήθηκαν, βασανίστηκαν από τον έχθρο κι όταν ακόμη απελευθερώθηκαν, οι ψυχές τους παρέμειναν φυλακισμένες στα βάθη της Ανατολίας.

Ένας από αυτούς, ο κ. Βάσος Χρίστου, Πρόεδρος του Συνδέσμου Αιχμαλώτων του 1974, ήταν 17,5 χρονών όταν οι Τούρκοι μπήκαν στο χωριό του το Πέλα Πάις Κερύνειας και τον έπιασαν αιχμάλωτο. Μεταφέρθηκε στα Άδανα όπως και πολλοί άλλοι, και τον Σεπτέμβρη του 1974 απελευθερώθηκε.

Ο κ. Βάσος δεν έχει ξεχάσει τίποτα, πάρα το γεγονός ότι έχει περάσει μισός αιώνας από τότε. Μιλώντας στην κάμερα του AlphaNews.Live μας είπε πως σήμερα από τους 2500 ανθρώπους που βίωσαν την αιχμαλωσία, έχουν μείνει περίπου 850 και μέρα με τη μέρα λιγοστεύουν. Είναι οι ζωντανοί μάρτυρες του μεγαλύτερου εγκλήματος που βίωσε ποτέ η Κύπρος και το μόνο που ζητούν είναι τον σεβασμό της πολιτείας, έναν σεβασμό όμως που, όπως μας είπε, δυστυχώς δεν είδαν ποτέ.

Φωτογραφίες από την απελευθέρωση αιχμαλώτων τον Σεπτέμβριο του 1974…

Πηγές φωτογραφικού και οπτικοακουστικού υλικού: ΓΤΠ, Σύνδεσμος Αιχμαλώτων 1974, ΡΙΚ