Μετά από οκτώ χρόνια στασιμότητας στο κυπριακό, η πρώτη συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη και του Τ/κ ηγέτη Τουφάν Ερχιουρμάν, θεωρείται θετική. Μία συνάντηση που αφενός δημιουργεί προσδοκίες και αισιοδοξία και αφετέρου δημιουργεί κινητικότητα.

Ο Τ/κ ηγέτης προσπάθησε να κάνει ξεκάθαρο, πως δεν είναι ο Ερσίν Τατάρ, ούτε ο Μουσταφά Ακιντζί. Πως έχει την δική του φιλοσοφία και σκέψη σε ο,τι αφορά το κυπριακό.

• Έχει συναινέσει σε κοινή συνάντηση με την Μαρία Άνχελα Ολγκίν. Κάτι με το οποίο διαφωνούσε έντονα ο προκάτοχός του
• Δεν επαναλαμβάνει τα περί κυριαρχικής ισότητας, αλλά μιλά για πολιτική ισότητα και πτυχές του κυπριακού
• Έβαλε στο τραπέζι 10 προτάσεις για δημιουργία «ατμόσφαιρας λύσης». Κάποιες προτάσεις ήδη εφαρμόζονται, κάποιες αποτελούν προτάσεις που έθεσε στον προεκλογικό του και έχουν να κάνουν με προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Τ/κ και άλλες θεωρούνται προβληματικές για την πλευρά μας όπως το ζήτημα δημιουργίας ενός καναλιού επικοινωνίας μεταξύ των «τ/κ και ε/κ δυνάμεων ασφαλείας»

Την επόμενη βδομάδα ξεκινούν οι συναντήσεις των δύο διαπραγματευτών. Αξίζει να σημειωθεί άλλωστε πως ο Ε/κ διαπραγματευτής Μενέλαος Μενελάου, έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τον νέο Τ/κ διαπραγματευτή Mehmet Dânâ που ενδεχομένως αυτό να βοηθήσει την διαδικασία. Οι δύο διαπραγματευτές θα προετοιμάσουν την συνάντηση με την κα Ολγκίν και στη συνέχεια αναμένεται να ανταλλάξουν απόψεις για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Δεν αναμένεται ωστόσο να υπάρξει κάποια ανακοίνωση πριν από την κοινή συνάντηση με την κα Ολγκίν.

Φυσικά, τίποτα δεν είναι μόνο μαύρο ή μόνο άσπρο. Τα διαδικαστικά ζητήματα που εξακολουθεί να θέτει ο Τ/κ ηγέτης δημιουργούν σαφώς δυσκολίες για την ε/κ πλευρά.

Επί του παρόντος πάντως η κυβέρνηση φαίνεται ιδιαίτερα αισιόδοξη για το καλό κλίμα της συνάντησης. Αξίζει άλλωστε να σημειωθεί πως  ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θέλησε στη συνάντηση να ξεκαθαρίσει πως είναι απολύτως έτοιμος για συνομιλίες, παρά τις φήμες που τον ήθελαν να υποστηρίζει πως  η προεδρία της ΕΕ θα τον κρατούσε απασχολημένο.

Το κρίσιμο βεβαίως είναι να μη χαθεί η μεγάλη εικόνα: πέραν της βούλησης και της αποφασιστικότητας, χρειάζεται να ξαναγεννηθεί η ελπίδα στις δύο κοινότητες. Και εδώ τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Το πρόσφατο γκάλοπ του ΆΛΦΑ δείχνει πως ελάχιστοι πολίτες πιστεύουν ότι μπορεί να προκύψει κάτι ουσιαστικό από τη διαδικασία.

Όμως, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, υπάρχει μια κινητικότητα. Το ζητούμενο είναι αν αυτή η κινητικότητα θα γίνει δυναμική που θα αλλάξει τα δεδομένα.