Ήταν ο «ελέφαντας στο δωμάτιο» από τότε που ο Γκρίνγουντ συνελήφθη τον Ιανουάριο του 2022 σε σχέση με εικόνες και ήχο που κυκλοφόρησαν σε μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η ανάρτηση προκάλεσε ανατριχίλα σε όποιον την είδε, με τις εικόνες μιας γυναίκας που έδειχναν αίμα να τρέχει από τα χείλη της στο λαιμό της και άλλες εικόνες με μώλωπες στο σώμα της.
Η πλειοψηφία του κόσμου είτε ενδιαφέρεται, είτε όχι για το ποδόσφαιρο είχε την ορθή άποψη, ότι αυτό θα έπρεπε να ήταν το τέλος της καριέρας του Γκρίνγουντ στον σύλλογο, εκεί και τότε. Όταν όλες οι κατηγορίες εναντίον του αποσύρθηκαν τον περασμένο Φεβρουάριο από την εισαγγελία λόγω, της απόσυρσης βασικών μαρτύρων και της εμφάνισης νέων στοιχείων, η Γιουνάιτεντ έπρεπε να πάρει μια απόφαση. Επί της ουσίας, πλέον δεν υπήρχε κανένας νομικός λόγος για τον οποίο δεν μπορούσαν να τον επαναφέρουν στην ομάδα.
Το νόμιμο όμως δεν είναι και πάντα ηθικό. Και ευτυχώς αυτό ισχύει για τη Man Utd. Η διοίκηση της ομάδας πήρε τη σωστή απόφαση και αποδέσμευσε τον Γκρίνγουντ. Δε θα μπορούσε ένα τέτοιο κλάμπ, από τα λαοφιλέστερα και ιστορικότερα του πλανήτη, να αφήσει σκιές να αιωρούνται. Δε θα μπορούσε να θεωρηθεί η Μάντσεστερ, ως ομάδα που συγχωρεί και προστατεύει κακοποιητές. Άλλωστε η φήμη της είχε αμαυρωθεί στο παρελθόν όταν παρόμοιες κατηγορίες είχε αντιμετωπίσει ο Ράιαν Γκιγκς, ο οποίος βέβαια αθωώθηκε.
Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και στην περίπτωση του Λούις Ρουμπιάλες. Η ποινή «χάδι» των τριών μηνών παύσης από τα καθήκοντα του που του επέβαλε η FIFA ,πρέπει να μετατραπεί σε καθαίρεση και δια βίου αποκλεισμό. Το σκάνδαλο με τη χυδαία πράξη και την άθλια συμπεριφορά προς την Ερμόσο, πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Το ποδόσφαιρο και η κοινωνία μας οφείλουν να αποβάλλουν τώρα τους κάθε Γκρίνγουντ και Ρουμπιάλες.
Μας ντροπιάζουν ως άνδρες, ως πατέρες, ως συζύγους, ως συντρόφους.
