Κάποιοι περιγράφουν τις μαζικές διαδηλώσεις που πραγματοποιούνται στην Ευρώπη και άλλες δυτικές χώρες του κόσμου ως «κύμα συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό λαό». Είναι όμως τέτοιες, εφόσον εφαλτήριο γι' αυτές, αποτέλεσαν οι φρικαλέες τρομοκρατικές επιθέσεις της Χαμάς σε βάρος Ισραηλινών αμάχων;
Πως μπορούν όλοι αυτοί που βρήκαν ασφαλή στέγη στις χώρες της Ευρώπης, να βγαίνουν μαζικά στους δρόμους και να διαδηλώνουν ενάντια στις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πως μπορεί οι πράξεις τρομοκρατίας να αποτελούν αφορμή για εκδήλωση «συμπαράστασης» για οποιοδήποτε πολιτισμένο λαό του κόσμου; Πόσο μάλλον, σε μια Ευρώπη που είχε το σθένος να αφήσει πίσω της το αιματηρό παρελθόν, τους πολέμους, τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τους Ναζί και να γράψει μια νέα σελίδα στην ιστορία με γνωρίσματα όπως ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή, τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά κυρίως την αλληλεγγύη, την ειρηνική συνύπαρξη και τη συναίνεση.
Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη οφείλει σήμερα να κάνει μια γενναία παραδοχή: η μεγάλη αγκαλιά που άνοιξε τα τελευταία χρόνια σε ανθρώπους του μουσουλμανικού κόσμου που έψαχναν ένα καλύτερο αύριο, επενδύοντας στις πολιτικές ενσωμάτωσης, εξελίσσεται σε μια μεγάλη αποτυχία. Μια μεγάλη αποτυχία που εκτυλίσσεται μπροστά στα έντρομα μάτια των ιδίων των πολιτών της, των πραγματικά προοδευτικών Ευρωπαίων, που επιθυμούν την εξέλιξη, την κοινωνική πρόοδο και την διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.
Είναι αλήθεια πως οι όποιες ανησυχίες εκφράζονταν κατά καιρούς για τους κινδύνους της μαζικής μετανάστευσης των τελευταίων χρόνων στην Ευρώπη, καταπνίγονταν από εκείνες όσων ακόμα και τώρα που οι δρόμοι των πρωτευουσών της γηραιάς ηπείρου σείονται από τα Allahu Akbar και τα αντισημιτικά συνθήματα, εξακολουθούν να μιλούν για ρατσισμό. Αλήθεια, σε ποια μουσουλμανική χώρα θα γινόταν ανεκτή μια διαδήλωση συμπαράστασης για τις οικογένειες των θυμάτων της Χαμάς;
Όσο στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης, η Ευρώπη εξακολουθεί να ανέχεται τη ρητορική μίσους και τον ρατσισμό που εκφράζει μερίδα Μουσουλμάνων σε βάρος των Εβραίων και των πολιτών της Δύσης, τόσο θα αυξάνονται τα ποσοστά των ακροδεξιών κινημάτων. Διότι στην πραγματικότητα, ένα εξόχως σοβαρό πρόβλημα όπως αυτό του μεταναστευτικού, έχει δυστυχώς προσπεράσει τα γραφεία των Βρυξελλών και αφέθηκε ορφανό στα χέρια λαϊκιστών και άλλων γελοίων που σήμερα χτίζουν πολιτικές καριέρες.
Η Ευρώπη και τα κράτη που την συναποτελούν έχουν ευθύνη, πρώτα για τους πολίτες τους και μετά για όλους τους άλλους. Έχουν ευθύνη να κυνηγήσουν, να συλλάβουν και να απελάσουν όσους θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια ασφάλεια και όσους διαχέουν το μίσος στις κοινωνίες.
