Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία ότι βρισκόμαστε στη χειρότερη θέση μετά το 1974. Όσοι δεν θέλουν να το αντιληφθούν δυστυχώς προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία προς την πατρίδα.
Οι ενεργειακοί μας σχεδιασμοί για αξιοποίηση του φυσικού μας πλούτου, που αν και στην αρχή ήταν ο καταλύτης για να εξυπηρετήσει τον ύψιστο εθνικό στόχο, κατάντησε να έχει βλάψει ανεπανόρθωτα το εθνικό μας θέμα. Τελικά επέδρασε ακριβώς αντίθετα. Λάθος εκτιμήσεις, υπεροψία ή και επιπολαιότητα μας έφεραν σε μια δυσμενέστατη κατάσταση. Δυστυχώς πήγαμε χρόνια πίσω. Η επόμενη μέρα μας βρίσκει με όλα στον αέρα. Στον αέρα τα ενεργειακά, στον αέρα και η λύση και επανένωση.
Ευθύνες σίγουρα υπάρχουν και μάλιστα τεράστιες. Ασφαλέστατα κάποτε θα πρέπει να αποδοθούν. Όμως στο παρόν στάδιο η οποιαδήποτε εσωστρέφεια θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα και θα δυσχεράνει περαιτέρω την ήδη πολύ δύσκολη θέση στην οποία βρισκόμαστε. Οι επιλογές δυστυχώς μηδαμινές. Σχεδόν ανύπαρκτες. Ανεξάρτητα αν το δίκαιο είναι με το μέρος μας, η αντίδραση του διεθνούς παράγοντα δεν μας αφήνει και πολλά περιθώρια.
Οι πολιτικοί μας φωστήρες λένε ότι θα πρέπει να ακολουθήσουμε σκληρή γραμμή. Πατριωτική δηλαδή γραμμή. Να χτυπήσουμε το χέρι μας στο τραπέζι και να τους πουμε φτάνει πια. Με τις ενέργειές μας να προκαλέσουμε κόστος στην Τουρκία. Τις προάλλες όλοι μαζί ενωμένοι, με σύμπνοια και συναίνεση εισηγήθηκαν τα «θαυματουργά» μέτρα και αντίμετρα που θα κάμψουν την τουρκική επιθετικότητα.
Βέβαια αυτή η ενότητα είναι υπό όρους. Οι του απορριπτικού μετώπου στηρίζουν «Ψυχή τε και σώματι» την κυβέρνηση φτάνει να ακολουθήσει τον δικό τους δρόμο και τις δικές τους καταστροφικές συνταγές:
* Πρώτον, η απόφαση των 27 στο άτυπο Συμβούλιο Αρχηγών της ΕΕ. Σίγουρα είναι μια θετική εξέλιξη. Ίσως και να αναβάλουν και τη συνάντηση της Βάρνας. Χώρες όπως η Αυστρία, Γερμανία και Ολλανδία θα είναι ευτυχείς να κρυφτούν πίσω από τη μικρή Κύπρο για να τιμωρήσουν την Τουρκία εξυπηρετώντας δικά τους συμφέροντα.
* Προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΕ. Εκεί και αν είναι η μεγάλη παγίδα. Εκεί θέλουν να μας φέρουν. Θα πάρουμε ένα ήξεις αφίξεις ψήφισμα που σίγουρα θα αναγνωρίζει το δικαίωμα της ΚΔ για αξιοποίηση των φυσικών της πόρων αλλά παράλληλα θα θέτει πλέον και επίσημα τα δικαιώματα των Τ/κ δημιουργώντας γκρίζες ζώνες στα κυριαρχικά μας δικαιώματα .
* Ενεργοποίηση του άρθρου 42 της συνθήκης της Λισσαβώνας. Αν θέλουμε να καταστήσουμε την Κύπρο εμπόλεμη ζώνη με παράλληλη καταστροφή της οικονομίας μας, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν.
* Βέτο στις σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης Τουρκιάς. Μα είμαστε σοβαροί. Αν ασκήσουμε βέτο για παράδειγμα στην παραχώρηση των τριών δις για τους πρόσφυγες θα μας χειροκροτήσουν; Δηλαδή θα πουν δεν πειράζει ας κατακλύσουν την Ευρώπη τα τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες φτάνει η Κύπρος να μπορέσει να αξιοποιήσει τον φυσικό της πλούτο.
Δεν θα ασχοληθώ με τις άλλες γελοιότητες για το κλείσιμο των οδοφραγμάτων, την ανάκληση των διαβατήριων από τους Τ/κ και το τελευταίο ανέκδοτο που κυκλοφορεί, αυτό που λέει να σταματήσουμε να παρέχουμε διευκολύνσεις σε όποια χώρα δεν μας στηρίζει με σθένος.
Ελπίζω ο ΠτΔ να μην παρασυρθεί από όλα αυτά και με σύνεση, αυτοκριτική και διορατικότητα να χαράξει μια σώφρονα ρεαλιστική και εφικτή στρατηγική. Και γιατί όχι, αν είναι επιβεβλημένο ας αναστείλουμε τους ενεργειακούς μας σχεδιασμούς. Εγωισμοί και εμμονές σε τέτοιες κρίσεις δεν χωρούν. Αν είναι να διαλέξω μεταξύ των τρισεκατομμυρίων κυβικών αερίου και της επανενωμένης πατρίδας, επιλεγώ το δεύτερο.
Όλες αυτές οι «πατριωτικές» θεωρίες ότι θα πρέπει, ανεξαρτήτως κόστους να μην κάνουμε πίσω στα ενεργειακά είναι σκέτα ψευτοδιλήμματα. Καλύτερα Ελληνοκύπριος σε μια ελεύθερη πατρίδα με διασφαλισμένο το μέλλον των επόμενων γενιών, παρά «Σαουδάραβας» σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα με ζοφερό και αβέβαιο μέλλον.
