17 Σεπτεμβρίου 1982…

Ο Μάνος Λοΐζος, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Μόσχας.

36 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που έφυγε και άφησε πιο φτωχή την ελληνική μουσική. Φρόντισε όμως προηγουμένως να αφήσει πλούσια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, τις μελωδίες και τους στίχους του, μερικοί από αυτούς διαχρονικοί.

Οι συνθέσεις του αγαπήθηκαν ιδιαίτερα, με τους ακροατές να σιγομουρμουρίζουν τα τραγούδια του…

Ο Εμμανουήλ Λοΐζος, γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1937 στους Αγίους Βαβατσινιάς της επαρχίας Λάρνακας. Η οικογένειά του μετακόμισε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου για αναζήτηση καλύτερης τύχης, όταν ήταν επτά ετών.

Το 1962 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα, ο οποίος μεσολαβεί στη “Φίλιπς” για την ηχογράφηση του πρώτου του τραγουδιού. Το “Τραγούδι του δρόμου”, ελληνική απόδοση του Νίκου Γκάτσου σ’ ένα ποίημα του Λόρκα.

Γράφει τραγούδια και μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Πολλές ήταν οι φορές που μπήκε στο στόχαστρο των αρχών, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, για τις αριστερές πολιτικές του πεποιθήσεις. 

Μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το 1973, συνελήφθη και πέρασε 10 μέρες στα κρατητήρια της Ασφάλειας.

Κατά τη μεταπολίτευση συμμετέχει στις μεγάλες λαϊκές συναυλίες της εποχής και ακολούθως κυκλοφορεί το δίσκο “Τα Τραγούδια του Δρόμου”, που περιέχει τα τραγούδια του που είτε είχαν απαγορευτεί τα προηγούμενα χρόνια, είτε δεν τους είχε επιτραπεί η ηχογράφηση από τη λογοκρισία της επταετίας. 

Την τριετία 1974 – 1977 υπήρξε ένας από τους βασικούς εκφραστές του πολιτικού τραγουδιού.

Έγραψε όμως και τραγούδησε για τον έρωτα…